នៅអគារស្រស់ស្អាត ឮតែសំឡេងកូនត្រល់ត្រត្រុក សិប្បករផានធីធ្វឹន (Phan Thi Thuan) (ឃុំភុងសា - Phung Xa ស្រុកមីឌឹក - My Duc ទីក្រុងហាណូយ) ចែករំលែកជាមួយនឹងយើងខ្ញុំនៅប្រការពិសេសអំពីឧបនិស្ស័យជំនួបរបៀបតម្បាញសំពត់ អំពីសូត្រឈូក។
ទោះបីជាអ្នកផ្សារភ្ជាប់យូរឆ្នាំ ជាមួយនឹងសូត្រនាង ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពីការជំនួបអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តនៅក្រសួងវិទ្យាសាស្ត្រនិងបច្ចេកទេស មុននេះជាងពីរឆ្នាំ លោកស្រីប្តេជ្ញាចិត្តចាប់ដៃតម្បាញសំពត់អំពីសូត្រឈូក។
យល់យ៉ាងច្បាស់និងមានបទពិសោធន៍ពីដំណាក់កាល នៃរបរតម្បាញសូត្រនាងប្រពៃណី ប៉ុន្តែត្រូវការពេលវេលាជាងមួយឆ្នាំ លោកស្រីធ្វឹន (Thuan) ទើបអាចតម្បាញបានកន្សែងមួយល្អធ្វើអំពីសូត្រឈូក។ មកដល់សព្វថ្ងៃ បន្ទាប់ពីប៉ុន្មានថ្ងៃផ្សារភ្ជាប់នឹងសរសៃដើមឈូកស ឈូកក្រហម សរសៃដើមឈូកតូចឆ្មាក្លាយជាមានភាពជិតស្និទ្ធ ផ្សារភ្ជាប់ ដូចស្រមោលបន្ទោលប្រាណលោកស្រី។
 មុននេះ ដើមស្លឹកផ្កាឈូកត្រូវកាត់ផ្តាច់ចោល ឥឡូវក្លាយជាវត្ថុធាតុសម្រាប់មុខរបរថ្មីមួយ។  សិប្បករផានធីធ្វឹន (Phan Thi Thuan) ជាអ្នកយល់យ៉ាងច្បាស់អំពីរបរតម្បាញសំពត់ប្រពៃណី។ លោកស្រីក៏ជាមនុស្សម្នាក់ដំបូងនៅវៀតណាម ស្វែងយល់និងតម្បាញសំពត់ធ្វើអំពីសូត្រឈូក។  សរសៃដើមឈូកទើបយកចេញពីដើមដែលធ្លាប់បានបោះចោលឥតប្រយោជន៍។  បំបែកយកសរសៃដើមឈូក ពី៤ទៅដល់៥សរសៃក្នុងមួយដង នឹងជួយឲ្យជាងរមូលសរសៃឲ្យវាមូលក្លាយជាសូត្រមានទំហំធំល្មមសម្រាប់ការតម្បាញ។  ដំណាក់កាលបំបែកហូតយកសរសៃពីដើមឈូក ត្រូវបង់ពេលវេលាច្រើន ប៉ុន្តែបង្កើតបានសូត្រឈូកពិសេស។  អ្នកតម្បាញនៅភូមិតម្បាញប្រពៃណីឃុំភុងសា (Phung Xa) កំពុងពិនិត្យសរសៃដើមឈូកវត្ថុធាតុ មុនពេលយកទៅត្បាញ។  សរសៃវត្ថុធាតុធ្វើអំពីដើមឈូក បានធ្វើសម្រេចទាំងស្រុង នាំចូលកីតម្បាញត្រៀមត្បាញជាផលិតផលសំពត់ឈូក។  ដំណាក់កាលរមូលសូត្របានធ្វើឡើងយ៉ាងហ្មត់ចត់ ពីព្រោះសរសៃដើមឈូកតូចឆ្មាទន់និងស្រាំ។  សូត្រឈូកលើកីតម្បាញសូត្រនាងប្រពៃណីនៅឃុំភុងសា (Phung Xa)។  អ្នកតម្បាញប្រុងប្រយត្ន ពេលត្បាញសូត្រឈូក ពីព្រោះត្រូវបង់ពេលវេលា និងកម្លាំងដើម្បីរវៃសូត្រឈូកវត្ថុធាតុ។  ពូកគាត់ក៏ប៉ិនប្រសប់តឬកាត់ចោលនូវកំហុសតូច ដែលធ្លាប់មានលើខ្សែសូត្រឈូកពេលតម្បាញ។  កន្សែងតម្បាញអំពីសូត្រឈូកពិសេស លើកដំបូងបង្កើតឡើង នៅភូមិតម្បាញប្រពៃណីចំណាស់នៅឃុំភុងសា(Phung Xa)។  លោកស្រី ផានធីធ្វឹន (Phan Thi Thuan) រីករាយក្រោយពីឆ្នាំស្វែងយល់ លោកស្រីបង្កើតបានផលិតផលពិសេសធ្វើអំពីសូត្រឈូក។ |
ដំណាក់កាលទាមទារការផ្ចិតផ្ចង់ ភាពប៉ិនប្រសប់ បង់កម្លាំងច្រើនបំផុត គឺដំណាក់កាលត្រៀមវត្ថុធាតុសូត្រឈូកដើម្បីតម្បាញ។ ដើម្បីធ្វើជាសូត្រ ដំបូងត្រូវទាញសរសៃពីដើមឈូក។ បើជ្រើសយកដើមខ្ចីសម្រាប់យកសូត្រគឺងាយស្រួល តែបើបាត់ដើមខ្ចីឈូកនឹងមិនចេញផ្កាបង្កើតគ្រាប់ ហេតុនេះលោកស្រីធ្វឹន (Thuan) ជ្រើសយកដើមឈូកចាស់។ ពេលជ្រើសតែងជ្រើសកដើមឈូក ដែលដាំនៅទីទឹកជម្រៅ ដើមវាវែង មានសរសៃច្រើន។
ដើមឈូកកាត់យកមកត្រូវបានជម្រុះសន្លឹកចោល គេនឹងប្រើកាំបិតកាត់ស្រាលៗជុំវិញដើម។បន្ទាប់មកប្រើដៃបំបាក់ ហើយអូសសន្សឹមៗទាញ់សរសៃចេញ។ ដើម្បីបង្កើតបានសរសៃសូត្រមានទំហំធំល្មម សម្រាប់នាំចូលកីតម្បាញភ្លាម លោកស្រីធ្វឹន (Thuan) មិនទាញយកសសៃមួយដើមមួយលើកទេ តែគាត់ទាញម្តងពី៤ទៅដល់៥ដើមឈូក។ ក្រោយពេលសរសៃយកចេញពីដើម គេនឹងរមូលភ្លាមនៅលើក្តារទទឹកបង្កើតជាសូត្រ។ ចេះតែងធ្វើយ៉ាងនេះសាចុះសាឡើងៗ សូត្រវត្ថុធាតុបានតវែងទៅ។ តាមធម្មតា បង្កើតសូត្របាន២៥០ក្រាម គ្រប់គ្រាន់សម្រាប់តម្បាញកន្សែងឈូកមួយ មានប្រវែងធម្មតា មនុស្សម្នាក់នឹងត្រូវបង់ពេលវេលាប្រហែល១០ថ្ងៃ ដើម្បីទាញសរសៃដើមឈូកជិត៣០០០ដើម។
ការងារបន្តងាយស្រួលជាង។ សូត្រឈូកបាននាំចូលកីតម្បាញសូត្រនាងប្រពៃណី ផលិតចេញផលិតផល។ សូត្រនេះប្លែកជាងសូត្រនាងតែម្តង អ្នកតម្បាញភុងសា (Phung Xa) ចំណាស់រូបនេះ រិះរកកែតម្រូវកីតម្បាញឲ្យសមស្រប់ ត្បាញសាចុះសាឡើងរាប់ខែប្លាយ ទើបសម្រេចបានផលិតផលមួយ។
ចុងក្រោយលោកស្រីធ្វឹន (Thuan) ក៏បង្ខំចិត្តទទួលយកផ្ទាំងសំពត់សូត្រឈូករលើបផង ស្រាលផង បែរជាមានក្លិនក្រអូបធម្មជាតិ ផលិតចេញពីដើមឈូក ធ្លាប់ត្រូវបានបោះចោល។ ឥឡូវជោគជ័យក្នុងការបង្កើតសូត្រឈូក បែរជាកង្វល់ពីបញ្ហាលំបាកជាង លោកស្រីព្រួយបារម្មណ៍ថា។ តាំងពីរឿងតម្លៃថ្លៃ ដោយបង់ខាតកម្លាំងច្រើន រហូតដល់ធ្វើដូចម្តេចដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍វាក្លាយជាមុខរបរមួយចេញពីទម្រង់សាកល្បងតូចតាច។ ហើយលោកស្រីមានបំណងមកលើមុខរបរតម្បាញថ្មី រីកចម្រើននៅថ្ងៃមួយទៅអនាគត នឹងធ្វើមានជូនប្រជាកសិករនៅភូមិតម្បាញប្រពៃណីភូងសា (Phung Xa) ស្រុកកំណើតលោកស្រី។
អត្ថបទ និងរូបថត៖ វៀតកឿង
