|
កាន់តែជិតដល់ពិធីរំលឹកខួបអនុស្សាវរិយ៍លើកទី៦០នៃថ្ងៃបង្កើតកាសែតរូបភាពវៀតណាម ដួងចិត្តខ្ញុំកាន់តែមានអារម្មណ៍អន្ទះអន្ទែង។ អារម្មណ៍ព្រួយ ចំរុះនឹងអារម្មណ៍ សប្បាយរីករាយ!
អារម្មណ៍សប្បាយរីករាយច្រើនជាង! តួលេខ ៦០ ឆ្នាំសំរាប់កាសែតមួយ គឺជាតួលេខគួរចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងណាស់ ហើយភាគតិចកាសែត ក្នុងចំណោមបណ្តាកាសែតវៀតណាមទទួលបាន។ អារម្មណ៍ព្រួយដោយ …? តួលេខ ៦០ ឆ្នាំនៃកាសែតរួបភាពវៀតណាម ក៏និយាយឡើងអំពីជំនាន់អ្នកកាសែតមួយ ដែលស្មើនឹងអាយុរបស់កាសែតនេះ ហើយពួកគាត់បានចាកចេញពីកាសែតនេះហើយ។
ក៏ដូចជាបណ្តាជំនាន់មុន ការបូជារបស់ពួកគាត់ ត្រូវបានកត់សម្គាល់ និងរក្សាទុកជានិច្ច ក្នុងដំណើរការអភិវឌ្ឍន៍នៃកាសែតរូបភាពវៀតណាម។
មុននេះជាង២០ឆ្នាំ នៅពេលខ្ញុំទើបឈានចូលកាសែតរូបភាពវៀតណាម។ ខ្ញុំបានស្វាគមន៍ ដោយស្រទាប់អ្នកកាសែត ដែលមានឆ្នាំកំណើតចំនឹងឆ្នាំកំណើតរបស់កាសែតរូបភាពវៀតណាម។ អ្នកកាសែតទាំងឡាយនេះ បានបណ្តុះបណ្តាល នៅប្រទេសរុស្ស៊ី និងប្រទេសអាល្លឺមង់ ។ នេះជាស្រទាប់អ្នកកាសែតដំបូង បានបណ្តុះបណ្តាលយ៉ាងមូលដ្ឋានបំផុត ជំនាន់អ្នកកាសែត ដែលខ្ញុំធ្លាប់ឮបណ្តាអ្នកជើងចាស់នៃកាសែតរូបភាពវៀតណាមនិយាយថា"ជំនាន់មាស"។
បណ្តារូបភាពប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ប្រទេសជាតិ តាមចរន្តព្រឹត្តិការណ៍ លើបណ្តាទំព័រក្រប និងទំព័រនៃកាសែតរូបភាពវៀតណាម៖
ប្រការនេះមិនខុសទេ។
នៅពេលកំពុងរៀនសូត្រ នៅសាលាសាព័ត៌មាន ខ្ញុំបានធ្លាប់ឮឈ្មោះរបស់អ្នកកាសែតទាំងនោះ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ននេះ ខ្ញុំបានគៀកស្មាជាមួយពួកគាត់ បានពួកគាត់ណែនាំ។ មិនព្រួយម្តេចបាន នៅពេលខ្ញុំត្រូវបានកាន់ទង់ ដែលពួកគាត់ប្រគល់ឲ្យ និងបន្តបោះជំហានលើផ្លូវអភិវឌ្ឍន៍របស់កាសែតរូបភាពវៀតណាម ក្នុងពេលគ្មានពួកគេនៅក្បែរ?
រយៈពេល៦០ឆ្នាំ នៃកាសែតរូបភាពវៀតណាម ទទួលបានជោគជ័យយ៉ាងច្រើន ប៉ុន្តែក៏ជួបមិនតិចទេនូវការលំបាក។ គ្រឿងឥស្សរិយយសឯករាជ្យចំណាត់ថ្នាក់លេខបី-១៩៩៤ ចំណាត់ថ្នាក់លេខពីរ -២០០៤ និងចំណាត់ថ្នាក់លេខមួយ-២០០៩ គឺជាការកត់សម្គាល់យ៉ាងពិតប្រាកដ ចំពោះកម្លាំងស្វិតស្វាញរបស់បណ្តាជំនាន់អ្នកកាសែតធ្វើការ នៅកាសែតរូបភាពវៀតណាម។
មិនអាចរៀបរាប់អស់បានទេ ប៉ុន្តែបណ្តាឈ្មោះដាវយុយគី ង៉ូឌឹកម៉ូវ ឡេបាធៀន ដូភឿង ឡេគ្វឹកទ្រុង ឡេភឹក វូខាញ់ ង្វៀនវិញក្វាង ដែលជាមេបញ្ជានាវាដ៏ឆ្នើម បានដឹកនាំនាវាកាសែតរូបភាពវៀតណាម ឆ្លងកាត់ឧបសគ្គជាច្រើន ក្នុងរយៈពេលជាងពាក់កណ្តាលសតវត្យរ៍កន្លងមក។
ឥឡូវនេះ នាខែកញ្ញាឆ្នាំ២០១៤ កាសែតរូបភាពវៀតណាម កំពុងមានស្រទាប់អ្នកកា សែតថ្មី ក្មេង ផុលផុស និងនៅតែស្រឡាញ់ការងារ ដូចប្រពៃណីរបស់បណ្តាជំនាន់មុន។ ជំនាន់អ្នកកាសែតថ្មីៗ មិនបានផ្តល់ដុំហ្វិលនីមួយៗ នៅពេលទៅធ្វើការ។ ពួកគេមិនបានពង្រីករូបថតតាមខ្នាត ៦ គុណ ៩ ហើយបិទលើក្រដាស ដើម្បីធ្វើជាគំរូទេ។ ពួកគេមិនបានប្រើខ្មៅដៃ គូសបន្ទាត់ធ្វើ maket រូបថតទៀតទេ។ សប្បាយចិត្ត និងរំភើបចិត្ត នៅពេលឮសូរសំឡេង “សួច”ៗ សំឡេងផ្ទុះវែងជាបន្តបន្ទាប់ មិនមែនសូសំឡេង “ក្វេត”ៗ តំឡើងហ្វិល ហើយសំឡេង “រ័ច”ម្តងៗ។ ក៏គ្មានទិដ្ឋភាពយួរថង់បា្លស្ទិកទុកហ្វិល ដើម្បីទៅផ្តិត ហើយរង់ចាំ ងើយមុខ មើលលទ្ធផលនៃការចុចម៉ាស៊ីនថតរូប។ សព្វថ្ងៃនេះ ពួកគេគ្រាន់តែចុច – សង្កត់ –បញ្ជូនឧបករណ៍ចង្អុលលើកំព្យូទ័រ គឺអាចមើលឃើញលទ្ធផលរបស់ខ្លួនភ្លាម ( ចុចឆ្នុកកំព្យូរទ័រ – បញ្ចូលកាត memory ក្នុងកំព្យូទ័រ – បញ្ជូនឧបករណ៍ចង្អុលលើកំព្យូទ័រ)។
ខ្ញុំធ្លាប់ធ្វើការងារទាំងអស់ខាងលើនេះរួចហើយ។
ខ្ញុំយល់ដឹងថា ការលំបាក ការខ្វះខាត និងការនឿហត់ ប៉ុន្តែមោទនភាពខ្លាំងណាស់ចំពោះបណ្តាជំនាន់មុន។
ខ្ញុំយល់ដឹងថា បណ្តាឧបករណ៍ទំនើប នាសម័យបច្ចេកវិទ្យាឌីជីថូល ប៉ុន្តែនេះគឺជាការសាកល្បងសំរាប់ជំនាន់ក្មេងៗនៅបច្ចុប្បន្ននេះ។
លើផ្លូវអភិវឌ្ឍន៍ និងតាមការជឿនលឿនរបស់សម័យ នេះជាដំណាក់កាលចាំបាច់ត្រូវឆ្លងកាត់។
រយៈពេល៦០ឆ្នាំ–កំរាស់មួយ ដំណាក់ផ្លូវដ៏មោទនភាពរបស់បណ្តាជំនាន់ ដែលសរសេរឡើង និងសរសេរបន្តទៀតបណ្តាទំព័រប្រវត្តិសាស្ត្រនៃកាសែតរូបភាពវៀតណាម៕
ង្វៀនថាំង-អគ្គនិពន្ធនាយកកាសែតរូបភាពវៀតណាម
|
