ດ້ວຍທ່າແຮງແມ່ນຮ່າງກາຍມີພູມຕ້ານທານທີ່ດີ, ມີຄວາມເຂົ້າໃຈເຂດທີ່ຢູ່ອາໄສ, ເຂົ້າໃຈຈິດໃຈຂອງຄົນເຈັບ, ອາສາສະໝັກທີ່ເຄີຍເປັນ F0 ເຫຼົ່ານີ້ ພວມຕັ້ງໜ້າປະກອບສ່ວນໃຫ້ແກ່ການຕໍ່ສູ້ຕ້ານໂລກລະບາດຂອງນະຄອນ.
ກວ່າເຄິ່ງເດືອນຜ່ານມາ, ກອງໜູນຊ່ວຍຖັງອົກຊີໂດຍບໍ່ເກັບຄ່າຂອງຄະນະຊາວໜຸ່ມເມືອງ 4, ນະຄອນໂຮ່ຈີມິນ ມີອາສາສະໝັກພິເສດຕື່ມອີກຜູ້ໜຶ່ງ, ນັ້ນແມ່ນ ຫງວຽນມິນດຶກ, ນັກຮຽນຫ້ອງມໍ 7 ໂຮງຮຽນມັດທະຍົມຕອນປາຍ ຫງວຽນຮິວເທາະ. ໂດຍແມ່ນສະມາຊິກທີ່ມີອາຍຸນ້ອຍກວ່າໝູ່ ແຕ່ດ້ວຍຄວາມຫ້າວຫັນຂອງນັກຮຽນຜູ້ນີ້ກໍ່ບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບຊຸມອ້າຍເອື້ອຍ. ດຶກຕິດເຊື້ອພະຍາດໂຄວິດ-19 ໃນທ້າຍເດືອນ ກໍລະກົດ, ລາວໄດ້ແຍກຕົວຢູ່ເຮືອນ ແລະ ປະຕິບັດຕາມຄຳແນະນຳຂອງທ່ານໝໍ. ພາຍຫຼັງເວລາປະມານ 10 ມື້, ດຶກ ສາມາດເອົາຊະນະໂລກລະບາດໂຄວິດ -19 ແລະ ໄດ້ແຍກຕົວຕິດຕາມອາການ 14 ວັນຕື່ມອີກ, ດຶກ ໄດ້ອ່ານໜັງສືພິມກ່ຽວກັບຜູ້ທີ່ເຄີຍຕິດເຊື້ອພະຍາດໂຄວິດ-19 (F0) ເປັນອາສາສະໝັກຊ່ວຍເຮັດວຽກຢູ່ໂຮງໝໍ ແລະ ນັກຮຽນຜູ້ນີ້ກໍ່ໄດ້ຈົດທະບຽນເປັນອາສາສະໝັກຢູ່ຄະນະຊາວໜຸ່ມເມືອງ 4. ຢູ່ທີ່ນີ້, ດຶກ ໄດ້ຮັບຊຸດກັນເຊື້ອພະຍາດ, ໄດ້ຝຶກອົບຮົບກ່ຽວກັບຂັ້ນຕອນ… ເຮັດແນວໃດເພື່ອໃຫ້ມີຄວາມປອດໄພ. ຫງວຽນມິນດຶກ, ແບ່ງປັນວ່າ:“ນ້ອງອ່ານໜັງສືພິມເຫັນວ່າ ມີຜູ້ຕິດເຊື້ອພະຍາດໂຄວິດ-19 (F0), ເສຍຊີວິດຫຼາຍຄົນ ສະນັ້ນນ້ອງຈຶ່ງຢາກປະກອບສ່ວນເຫື່ອແຮງຂອງຕົນເພື່ອໃຫ້ໂລກລະບາດຖອຍໄປໂດຍໄວ. ນ້ອງເຄີຍຕິດເຊື້ອໂຄວິດມາແລ້ວ ສະນັ້ນພູມຕ້ານທານກໍ່ແຮງກວ່າຄົນທຳມະດາ ແລະ ມາແຫ່ງນີ້ກໍ່ໄດ້ຮັບຊຸດກັນເຊື້ອພະຍາດຢ່າງຄົບຖ້ວນ. ນ້ອງກໍ່ເມື່ອຍຢູ່ ແຕ່ເມື່ອເຫັນປະຊາຊົນລໍຖ້າຖັງອົກຊີ ແລະ ຕົນເອງກໍ່ໄດ້ເອົາໄປສົ່ງໃຫ້ທັນການນັ້ນ ຮູ້ສຶກດີໃຈຫຼາຍ ແລະ ນ້ອງກໍ່ຖືເອົາສິ່ງນັ້ນມາເປັນກຳລັງໜູນ”.
ມີຖັນແຖວອາສາສະໝັກໃນອະດີດເຄີຍເປັນ F0 ກໍ່ພວມມານະພະຍາຍາມເຂົ້າຮ່ວມວຽກງານປ້ອງກັນຕ້ານໂລກລະບາດຢູ່ທ້ອງຖິ່ນນັ້ນແມ່ນ 2 ເອື້ອຍນ້ອງ ດິງຢາງເຕິມ ແລະ ດິງບ໋າວຮົ່ງ, ອາໄສຢູ່ຕາແສງ 19, ເມືອງ ບິ່ງແທ້ງ. ຕົ້ນເດືອນ ກໍລະກົດ, ທັງບ້ານຖືກຈຳກັດບໍລິເວນຍ້ອນມີຫຼາຍຄອບຄົວ F0, ໃນນັ້ນມີຄອບຄົວຂອງ ເຕິມ ແລະ ຮົ່ງ,ສະມາຊິກຄອບຄົວມີທັງໝົດ 11 ຄົນ ໃນນັ້ນຕິດເຊື້ອພະຍາດໂຄວິດ-19 ເຖິງ 8 ຄົນ. ພາຍຫຼັງທີ່ພ້ອມກັບຄອບຄົວມາແຍກຕົວຢູ່ສູນ ແລະ ປິ່ນປົວຫາຍດີ ແລ້ວກັບເມືອບ້ານ, ເຕິມ ແລະ ຮົ່ງ ໄດ້ພາກັນຂໍເປັນອາສາສະໝັກ. ໃນເບື້ອງຕົ້ນ, 2 ເອື້ອຍນ້ອງຖືກແບ່ງວຽກໃຫ້ຈົດຂໍ້ມູນ, ໜູນຊ່ວຍສະຖານທີ່ເກັບຕົວຢ່າງ ແລະ ສັກວັກຊິນຢູ່ເມືອງ 8. ແຕ່ເມື່ອທາງນະຄອນເພີ່ມທະວີມາດຕະການ ແຍກຫ່າງທາງສັງຄົມ, ສອງເອື້ອຍນ້ອງຈຶ່ງຂໍເປັນອາສາສະໝັກຢູ່ຕາແສງທີ່ຕົນອາໄສຢູ່. ດິງຮົ່ງບ໋າວ ແບ່ງປັນວ່າ:
“ຕອນບ້ານນ້ອງຖືກຈຳກັດບໍລິເວນນັ້ນ ເຫັນອາວອາໃນຕາແສງຊ່ວຍໄປຕະຫຼາດໃຫ້ຊາວບ້ານ,ນ້ອງເຫັນວ່າເຂົາເຈົ້າມີຄວາມລຳບາກ ສະນັ້ນປະຈຸບັນເມື່ອບ້ານໄດ້ຍົກເລີກການຈຳກັດບໍລິເວນແລ້ວ ນ້ອງກໍ່ຢາກໄປຊ່ວຍທຸກຄົນສ່ວນໃດສ່ວນໜຶ່ງ. ເວົ້າລວມແມ່ນ ໃນຊຸມມື້ທຳອິດມີຜູ້ຊື້ເຄື່ອງຂອງຫຼາຍສະນັ້ນກໍ່ລຳບາກຢູ່. ແຕ່ພວກນ້ອງເຫັນວ່າ ເມື່ອຍແຕ່ກໍ່ມ່ວນ”.ສ່ວນຄອບຄົວຂອງ ດິງຢາງເຕິມ ຍາມໃດກໍ່ຈື່ຄຳບອກສອນຂອງແມ່ກ່ອນທີ່ຈະໄປຂໍເປັນອາສາສະໝັກ ນັ້ນແມ່ນ ຍາມໃດກໍ່ຕ້ອງຮັກສາຄວາມປອດໄພໃຫ້ແກ່ຕົນເອງ ແລະ ທຸກຄົນ.
“ນ້ອງພວມຮຽນຢູ່ວິທະຍາໄລແພດສາດ ຮົ່ງດຶກ, ນ້ອງກໍ່ມີຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບຢາໂດຍພື້ນຖານ ສະນັ້ນນ້ອງຢາກຊ່ວຍເຫຼືອທຸກຄົນ. ຖ້າຫາກວ່າຖືກຕິດ ໂຄວິດ-19 ຄືນໃໝ່ ກໍ່ບໍ່ເປັນຫ່ວງຄືຄັ້ງທຳອິດອີກ. ນ້ອງເປັນຫ່ວງພຽງຢ່າງດຽວວ່າ ຢ້ານບໍ່ຮູ້ຕົນເອງຕິດເຊື້ອແລ້ວໄປຕິດໃສ່ຄົນອື່ນຕໍ່ ສະນັ້ນນ້ອງຈຶ່ງຕ້ອງຮັກສາຄວາມປອດໄພໃຫ້ແກ່ຕົນເອງ.”
ແບ່ງປັນກ່ຽວກັບການປະກອບສ່ວນຂອງອາສາສະໝັກທີ່ເຄີຍຕິດເຊື້ອພະຍາດໂຄວິດ-19 ເມື່ອເຂົ້າຮ່ວມວຽກງານປ້ອງກັນ ຕ້ານໂລກລະບາດຢູ່ທ້ອງຖິ່ນ, ທ່ານນາງ ເຈິ່ນທ້ຽນບ໋າວຄາງ, ປະທານສະຫະພັນແມ່ຍິງຕາແສງ 19, ເມືອງ ບິ່ງແທ້ງ, ໃຫ້ຮູ້ວ່າ:
“ພວກເພື່ອນມີຄວາມສຸດຈິດສຸດໃຈຫຼາຍ, ບໍ່ຫວາດຫວັ່ນຕໍ່ຄວາມລຳບາກ. ພວກເພື່ອນລ້ວນແຕ່ດຳລົງຊີວິດຢູ່ບໍລິເວນຕາແສງ ສະນັ້ນຈຶ່ງສາມາດກຳແໜ້ນໄດ້ກ່ຽວກັບບໍລິເວນ, ສິ່ງດັ່ງກ່າວໄດ້ສ້າງຄວາມສະດວກໃນການໄປສົ່ງເຄື່ອງຂອງ. ຂົນຂວາຍກຳລັງດັ່ງກ່າວເຂົ້າຮ່ວມການປ້ອງກັນ ຕ້ານໂລກລະບາດແມ່ນຊ່ວຍຫຼຸດຜ່ອນຄວາມກົດດັນໃຫ້ຂັ້ນທ້ອງຖິ່ນ, ຮາກຖານຫຼາຍທີ່ສຸດ”.
ຫງວຽນມິງດຶກ ຫຼື 2 ເອື້ອຍນ້ອງ ຢາງເຕິມ- ບ໋າວຮົ່ງ ພຽງແຕ່ແມ່ນ 3 ຄົນໃນຈຳນວນຜູ້ທີ່ເຄີຍຕິດເຊື້ອພະຍາດໂຄວິດ 19 ທີ່ພວມເປັນອາສາສະໝັກຢູ່ບັນດາທ້ອງຖິ່ນຂອງນະຄອນໂຮ່ຈີມິນ. ແຕ່ລະຄົນໄດ້ປະກອບສ່ວນດ້ວຍຫຼາຍຮູບການທີ່ແຕກຕ່າງກັນ ແຕ່ທັງໝົດເຫຼົ່ານັ້ນກໍ່ລ້ວນແຕ່ເປັນສິ່ງລ້ຳຄ່າ ແລະ ແຕ່ລະມື້ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເສີມຂະຫຍາຍຈິດໃຈອາສາສະໝັກ ສ້າງເປັນກຳລັງແຮງສັງລວມຂອງວົງຄະນະຍາດຊຸມຊົນເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ນະຄອນໂຮ່ຈີມິນ ສາມາດຄວບຄຸມໂລກລະບາດ ແລະ ຍູ້ໂລກລະບາດໃຫ້ຖອຍໄປໂດຍໄວ.
(ແຫຼ່ງຄັດຈາກ VOV)
