សព្វថ្ងៃ វាលកក់នៅឃុំផូមី (Phu My) មានផ្ទៃដីធម្មជាតិជាង២.៥០០ហិកតា ផ្តល់ទិន្នផលពេញមួយឆ្នាំ តែច្រើនបំផុតគឺនៅរដូវទឹកលិច ចាប់ពីខែសីហា ដល់ខែវិច្ឆិកា ជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ នារីខ្មែរនៅឃុំផូមី (Phu My) ស្ទើរទាំងគ្នាសុទ្ធតែចេះតម្បាញកក់តាំងតែពីតូច ពីព្រោះការងារនេះ មិនធ្ងន់ប៉ុន្មាន គ្រាន់តែព្យាយាមឧស្សាហ៍ ទ្រាំក្រោកពេលព្រឹកព្រលឹម ដើម្បីប្រមូលដើមកក់តែប៉ុណ្ណោះ ។
យើងខ្ញុំឆៀងចូលផ្ទះបងស្រី ត្រឹន ធីសេម (Tran Thi Xem) នៅភូមិគិញថ្មី (Kinh Moi) ឃុំផូមី (Phu My) ចំពេលបងស្រីកំពុងតម្បាញកន្ទេល។ ដៃទាំងគូស្វាហាប់ បង្កើតជាគន្លងតម្បាញស្មើរគ្នា និង ភាពប៉ិនប្រសប់របស់អ្នកស្រុក ដែលធ្លាប់ប្រកបមុខរបរនេះជាង២០ឆ្នាំ កំពុងត្រៀមធ្វើសម្រេចនូវផលិតផលមួយសំឡឹងទៅជក់ចិត្តឌិតអារម្មណ៍។ ទីលានទូលាយនៅមុខផ្ទះ ជាទីកន្លែងសម្រាប់ហាលបាចកក់ ដែលបងស្រីទើបតែប្រមូលផលរួច។ បងស្រីសេម Xem) បរិយាយថា រៀងរាល់ថ្ងៃបងស្រីត្រូវក្រោកតាំងពីព្រឹក ធ្វើដំណើរទៅកាត់ដើមកក់ រហូតដល់ពេលប្រហែលម៉ោង៩ ឬ ម៉ោង១០ព្រឹក ទើបនាំយកមកហាលពីពីរទៅដល់បីថ្ងៃនៅលើទីលានផ្ទះ ឱ្យវាស្ងួត។ បងស្រីសេម (Xem) ឱ្យដឹងថា កាត់ដើមកក់ក៏ត្រូវចេះរបៀបដែរ បើមិនដូច្នេះនឹងដាច់គល់អស់ ឬត្រូវខ្ទាំជើងកក់ ទងកក់នឹងមិនស្មើរគ្នាទេ។
 តំបន់ដាំដើមកក់សាកល្បង នៃគណៈកម្មការគ្រប់គ្រងតំបន់អភិរក្សសត្វនិងរុក្ខជាតិផូមី (Phu My) រួមចំណែកអភិរក្ស ពង្រីកផ្ទៃដីវាលកក់ និង ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីតំបន់។  នារីខ្មែរប្រមូលផលដើមកក់។  ដើមកក់បន្ទាប់ពីប្រមូលផល នឹងបានយកទៅហាលសម្ងួត។  ដំណាក់កាលនាំយកដើមកក់ បន្ទាប់ពីហាលសម្ងួតយកទៅគាប ជម្រើស និង កាត់តន្រ្តឹមតាមខ្នាតឱ្យស្មើរគ្នា។  ដើមកក់មានខ្នាតផ្សេងគ្នា នឹងធ្វើចេញផលិតផលសិប្បកម្មផ្សេងគ្នា។  ដៃទាំងគូដ៏ប៉ិនប្រសប់របស់នារីខ្មែរ ត្បាញក្រងនូវទងកក់ តភ្ជាប់តម្រៀបស្មើរ មើលទៅគូរចំណាប់អារម្មណ៍។  កម្រាលកក់ បន្ទាប់ពីតម្បាញរួចនឹងបាននាំយកទៅហាល ឱ្យមានកម្រិតសម្ងួតតាមកំណត់។  ដំណាក់កាលបិទកំណាត់សំពត់ ឬផ្ទាំងស្បែក ដើម្បីធ្វើបង្កាន់ដៃនៃកំប្រោងធ្វើអំពីដើមកក់។  ប្រើម៉ាស៊ីន ដេរផ្ទាំងបិទឱ្យជាប់រឹងមាំ។  កម្មករកំពុងធ្វើការនៅតំបន់អភិរក្សសត្វនិងរុក្ខជាតិផូមី (Phu My)។ |
បន្ទាប់ពីហាលសម្ងួត ជ្រើសទងកក់ស្មើរគ្នា ក្រោយមកនាំយកទៅម៉ាស៊ីនគាបសង្កត់ ធ្វើឱ្យទងកក់ស្ពៀតស្មើរ រួចយកទៅជ្រលក់ពណ៌ ហាលសម្ងួតមុនពេលតម្បាញ។ ការងារតម្បាញផលិតផលមកពីដើមកក់ ត្រូវធ្វើស្រាលដៃ ទាមទារភាពប៉ិនប្រសប់ ម្លោះហើយការងារនេះ សមស្រប់សម្រាប់នារី និង កុមារ។
បងលី ហ្វាងបាវ (Ly Hoang Bao) ទទួលបន្ទុកផ្នែកសិប្បកម្មវិចិត្រករនៃតំបន់អភិរក្សសត្វនិងរុក្ខជាតិផូមី (Phu My) ឱ្យដឹងថា កាលពីមុន បងប្អូនជនជាតិខ្មែរ ប្រើប្រាស់ដើមកក់សម្រាប់ធ្វើតែកម្រាល ថង ប៉ុន្តែដោយសព្វថ្ងៃនិន្នាការនៃទីផ្សារ ព្រមទាំងបានជំនួយបង្រៀនវិជ្ជាជីវៈ ដូច្នេះបងប្អូនចេះតម្បាញនូវប្រភេទផលិតផលសិប្បកម្មវិចិត្រធ្វើអំពីដើមកក់ ក្នុងនោះមានផលិតផលចម្បងដូចជា៖ ម៉ូដសម្លៀកបំពាក់ ប្រដាប់ប្រើប្រាស់ កន្ទេល មួក កំប្រោង ថងខ្ចប់ជាដើម។
មុខរបរតម្បាញកក់នៅផូមី (Phu My) សព្វថ្ងៃមានសក្តានុពលជាច្រើន ដោយនេះ ជាផលិតផលជិតស្និទ្ធនឹងបរិស្ថាន មនុស្សគ្រប់គ្នាពេញនិយម បំផុតគឺនៅប្រទេសអភិវឌ្ឍន៍។ តំបន់អភិរក្សសត្វនិងរុក្ខជាតិផូមី (Phu My) កំពុងបង្កើតការងាររកស៊ីជូនពលកររាប់រយនាក់ ដោយទទួលយកផលិតផលដើមកក់ ទៅធ្វើនៅតាមផ្ទះ ក៏ដូចជាធ្វើផ្ទាល់នៅនឹងមូលដ្ឋាន ក្នុងនោះ៩០% គឺជនជាតិខ្មែរ។
ផលិតផលដើមកក់ ដែលបងប្អូនផលិតចេញ តែងបានចុះបញ្ជីផ្តល់ទៅក្រុមហ៊ុនភាគហ៊ុនផលិតអាជីវកម្ម នាំចេញ នាំចូលវិញឡុង (Vinh Long) ធានាប្រភពនាំចេញ១០០%។ សរុបបរិមាណមុខទំនិញផលិតផល នៃភូមិរបរប្រពៃណីប្រហែល២០០.០០០ផលិតផលក្នុងមួយឆ្នាំ ប្រាក់ចំណូលសម្រេចបាន៦ ឬ ៧ពាន់លានដុង។ ផលិតផលធ្វើអំពីដើមកក់ នាំចេញទៅប្រទេសនានា នៅទ្វីបអ៊ឺរ៉ុប ជប៉ុន និងចិន៕
ផលិតផលសិប្បកម្មជក់ចិត្តមួយចំនួន បានធ្វើអំពីដើមកក់៖       |
អត្ថបទនិងរូបថត៖ សើនងៀ ថាញដាត
