ໃບໝາກມົດ ມີທາດນ້ຳມັນຫອມ ແລະ ມີລົດຊາດຫວານ ທີ່ເປັນເອກະລັກ, ເພາະສະນັ້ນ ໄດ້ຊາວເຜົ່າ ນຳໃຊ້ເປັນ ເຄື່ອງປຸງ. ອາດແມ່ນຍ້ອນເຫດຜົນດັ່ງກ່າວ ອາຫານໝູປີ້ງ ກັບໃບໝາກມົດ ມີກິ່ນຫອມ ແລະ ລົດຊາດ ທີ່ເຮັດໃຫ້ ຜູ້ຮັບປະທານຕິດໃຈ. ສຳລັບ ໝູປີ້ງ, ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຊີ້ນປີ້ງ ບໍ່ແຫ້ງ ຜູ້ປຸງແຕ່ງຄວນເລືອກປະເພດຊີ້ນສາມຊັ້ນ. ຫຼັງຈາກທໍາຄວາມສະອາດ, ຊີ້ນ ຈະຖືກຊອຍເປັນປ່ຽງບາງໆ ແລ້ວ ເອືອບກັບ ເຄື່ອງເທດ, ຫົວຜັກບົ່ວ, ຜັກທຽມ ແລະ ໃບໝາກມົດ ຕຳມຸ່ນ. ເມື່ອຊີ້ນຊຶມເຄື່ອງເທດແລ້ວ ຈະນຳໄປ ສຽບໃສ່ໄມ້ປີ້ງ ພ້ອມກັບໃບໝາກມົດ ແລະ ນຳໄປປິ້ງ ດ້ວຍຖ່ານ. ຕ້ອງໃຊ້ເວລາໜຶ່ງ ເພື່ອໃຫ້ຊີ້ນ ສຸກສະເໝີ. ໃນລະຫວ່າງການປີ້ງ, ໄຂມັນ ໃນຊີ້ນ ຈະຊຶມອອກມາ ແລະ ຊຶມເຂົ້າຊີ້ນປີ້ງ. ເມື່ອເຫັນວ່າ ຊີ້ນປີ້ງ ມີສີເຫຼືອງ ແລະ ສົ່ງກິ່ນຫອມ ຖືວ່າ ສຸກແລ້ວ.
ຊີ້ນ ຖືກປີ້ງໃສ່ເຕົາຖ່ານ.
ໝູປີ້ງ ກິນກັບໝາກແຕງກວາ, ຫົວກາຣົດ ແລະ ຜັກດິບທຸກຊະນິດ.
ໝູປີ້ງ ເອືອບໃບໝາກມົດ ແລະ ປີ້ງດ້ວຍຖ່ານ ຈະນຳມາ ຄວາມແຕກຕ່າງດ້ານລົດຊາດ ຍ້ອນຄວັນ ຈະຕິດເຂົ້າຊີ້ນ ສຸກເຫຼືອງ. ໝູປີ້ງ ໃບໝາກມົດ ສຳເລັດຮູບ ຈະມີຄວາມ ກອບນອກ, ນຸ້ມໃນ ແຕ່ບໍ່ແຫ້ງ ແລະ ມີລົດຊາດ ທີ່ເປັນ ເອກະລັກ ຊຶ່ງເຮັດໃຫ້ຜູ້ຮັບປະທານ ຮູ້ສຶກໄດ້ເຖິງລົດຊາດ ສະເພາະທ່ີເປັນເອກະລັກ. ຄຽງຄູ່ກັບການເດີນທາງໄປສູ່ ເຂດພູດອຍພາກເໜືອ, ຖ້າໄດ້ຊີມລາຍການອາຫານໝູປີ້ງ ຢູ່ທ່າມກາງພູເຂົາ ປ່າໄມ້, ຢູ່ຂ້າງໆ ແມ່ນເຕົາປີ້ງ ຈະບໍ່ມີຫຍັງ ທຽບທານ.
