ໃນສະໄໝສັກດີນາກ່ອນນີ້ໄດ້ກຳນົດວ່າ, ໝູ່ບ້ານໃດມີປະລິຍາເອກ 10 ຄົນຂຶ້ນໄປຈະໄດ້ຮັບນາມມະຍົດເປັນໝູ່ບ້ານມັກຮຽນ. ໝູ່ບ້ານ ຫງວຽດອ໋າງ ໄດ້ຮັບການຮັບຮອງວ່າເປັນໝູ່ບ້ານມັກຮຽນຍ້ອນມີປະລິຍາເອກ 11 ຄົນ, ໃນນັ້ນມີຈໍຫງວນ 1 ຄົນ. ນອກນັ້ນໝູ່ບ້ານ ຫງວຽດອ໋າງ ຍັງມີປະລິຍາຕີ 30 ຄົນອີກ.
ໃນສະໄໝສັກດີນາກ່ອນນີ້ໄດ້ກຳນົດວ່າ, ໝູ່ບ້ານໃດມີປະລິຍາເອກ 10 ຄົນຂຶ້ນໄປຈະໄດ້ຮັບນາມມະຍົດເປັນໝູ່ບ້ານມັກຮຽນ. ໝູ່ບ້ານ ຫງວຽດອ໋າງ ໄດ້ຮັບການຮັບຮອງວ່າເປັນໝູ່ບ້ານມັກຮຽນຍ້ອນມີປະລິຍາເອກ 11 ຄົນ, ໃນນັ້ນມີຈໍຫງວນ 1 ຄົນ. ນອກນັ້ນໝູ່ບ້ານ ຫງວຽດອ໋າງ ຍັງມີປະລິຍາຕີ 30 ຄົນອີກ.
ຈໍຫງວນແມ່ນຜູ້ທີ່ມີລະດັບວິທະຍາຖານະສູງສຸດໃນພື້ນຖານການສຶກສາຂົງຈື້ ວິທະຍາຂອງລັດ ສັກດີນາ ຫວຽດນາມ, ແມ່ນຜູ້ໄດ້ຮັບຜົນງານສູງສຸດໃນການເສັງຕ່າງໆໃນສະໄໝສັກດີນາຢູ່ ຫວຽດນາມ. ສ່ວນປະລິຍາຕີໃນສະໄໝນີ້, ແມ່ນຜູ້ໄດ້ຮັບຜົນງານໃນການເສັງຖືກຈັດຂຶ້ນໃຫ້ຫຼາຍແຂວງ 3 ປີເທື່ອໜຶ່ງ.
ຫງວຽດອ໋າງ ແມ່ນໝູ່ບ້ານທີ່ມີຫຼາຍຄົນເສັງໄດ້ປະລິຍາເອກ, ເຊິ່ງສ່ວນຫຼາຍແມ່ນແຕ່ສະຕະວັດທີ XVII-XVIII. ພິເສດແມ່ນມີຈໍຫງວນຜູ້ໜຶ່ງແມ່ນ ຫງວຽນກວົກຈິງ. ທ່ານ ຫງວຽນດິ່ງກຽມ, ຮຸ່ນຄົນທີ 11 ຂອງ ຈໍຫງວນ ຫງວຽນກວົກຈິງ, ເລົ່າສູ່ຟັງວ່າ:
“ບັນດາຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່ໄດ້ເລົ່າສູ່ຟັງວ່າ, ຈໍຫງວນ ຫງວຽນກວົກຈິງ ແມ່ນຄົນຮຽນເກັ່ງ, ສະຫຼາດສະຫຼຽວ, ພໍ່ແມ່ເສຍຊີວິດແຕ່ຄາວຍັງນ້ອຍ, ຄອບຄົວທຸກຍາກຫຼາຍ, ສະນັ້ນລາວບໍ່ໄດ້ໄປຮຽນ. ຈົນຮອດເວລາມີອາຍຸ 17 ປີ, ເມື່ອໄດ້ຮັບຄວາມເຫັນດີຈາກເອື້ອຍລາວຈຶ່ງໄດ້ໄປຮຽນ. ຫງວຽນກວົກຈິງ ເສັງໄດ້ຈໍຫງວນເມື່ອປີ 1659 ໃນສະໄໝລາຊະວົງ ເລ. ແລະໄດ້ຮັບແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ດຳລົງຕຳແໜ່ງເປັນ ໂບ່ຍຕຸ້ງ (ໝາຍເຖິງຮອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີໃນປັດຈຸປັນ). ພາຍຫຼັງຈໍຫງວນເຖິງແກ່ມໍລະນະກຳ, ເພື່ອຈາລຶກບຸນຄຸນຂອງເພິ່ນ, ເຈົ້າຊີວິດໄດ້ມອບນາມມະຍົດໃຫ້ຈໍຫງວນ ຫງວຽນກວົກຈິງວ່າ ເປັນຜູ້ທີ່ມີຄຸນງານຄວາມດີໃຫຍ່ທີ່ສຸດຕໍ່ລາຊະວົງ ແລະ ປະເທດຊາດ“. “ໃນມື້ໜຶ່ງ, ເມື່ອກວດເບິ່ງຄວາມສາມາດຂອງລູກສິດ, ອາຈານສອນ ຫງວຽນກວົກຈິງໄດ້ອອກຄຳຖາມເປັນຖ້ອຍຄຳທີ່ວ່າ, ມັກຫຼິ້ນ, ບໍ່ຮຽນ, ລືມຄຳເອື້ອຍບອກສອນ.  ຫງວຽນກວົກຈິງ ກໍ່ຕອບເລີຍວ່າ ເມື່ອການເສັງໄດ້ຮັບຜົນດີ ອາຈານກໍ່ເອກອ້າງຕໍ່ລູກສິດຂອງຕົນ“.
ຫງວຽດອ໋າງ ແມ່ນເຂດບ້ານນາພື້ນທີ່ຕຳ່, ການຜະລິດກະສິກຳປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍ. ແລະກໍ່ຍ້ອນຄວາມທຸກຍາກລຳບາກນັ້ນ ໄດ້ພາໃຫ້ປະຊາຊົນມີເຈດຈຳນົງບຶນຕົວຂຶ້ນດ້ວຍການຮຳ່ຮຽນ. ເຂົາເຈົ້າດຸໝັ່ນຮຳ່ຮຽນ, ແລະປາຖະໜາຢາກໄດ້ຮັບຜົນໃນການສອບເສັງ, ມີຖານະຕຳແໜ່ງ ເພື່ອປ່ຽນແປງຊາຕາກຳຂອງຕົນ. ໃນຈຳນວນວົງຕະກຸນຢູ່ໝູ່ບ້ານ ຫງວຽດອ໋າງ, ມີວົງຕະກຸນ ຫງວຽນແມ່ນພົ້ນເດັ່ນກວ່າໝູ່. ພໍ່ເຖົ້າ ຫງວຽນແຢງຈູຍ, ຜູ້ອາຍຸສູງໃນໝູ່ບ້ານ ຫງວຽດອ໋າງ, ເລົ່າສູ່ຟັງວ່າ:
  “ໃນໝູ່ບ້ານມີພໍ່ເຖົ້າ ຫງວຽນແຢງຖໍ້ ແມ່ນຜູ້ທຳອິດທີ່ເສັງໄດ້ປະລິຍາເອກໃນປີ 1631. ເພິ່ນກໍ່ໄດ້ຮັບດຳລົງຕຳແໜ່ງເປັນ ໂບ່ຍຕຸ້ງ (ເທົ່າກັບຕຳແໜ່ງຮອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີໃນປັດຈຸບັນ). ສ່ວນພໍ່ເຖົ້າອື່ນ 5 ຄົນທີ່ເສັງໄດ້ປະລິຍາເອກແມ່ນ ຫງວຽນດິ່ງຈຸ, ຫງວຽນກວົກຈິງ, ຫງວຽນດິ່ງແບກ, ຫງວຽນຍືອີ໋, ຫງວຽນດິ່ງກວີ໋. ສະເພາະພໍ່ເຖົ້າ ຫງວຽນດິ່ງຈຸ ເສັງໄດ້ເມື່ອຕົ້ນປີ 1656, ແຕ່ໜ້າເສຍດາຍປີນັ້ນເຈົ້າຊີວິດ ເລ ບໍ່ປະດັບນາມມະຍົດ ຈໍຫງວນ, ຖ້າຫາກຍັງມີນາມມະຍົດນັ້ນພໍ່ເຖົ້າ ຫງວຽນດິ່ງຈຸ ຈະເປັນ ຈໍຫງວນ ຢ່າງແນ່ນອນ“.