ຕາມຕຳນານເລົ່າວ່າ ໃນຕົ້ນລະດູບານໃໝ່, ເຈົ້າຊີວິດ ຮຸ່ງ (2879 – 258 ກ່ອນຄິດຕະສັກກະລາດ) ໃຫ້ຈັດງານບຸນ ແລະ ບອກກັບບັນ ດາ ລູກໆ ວ່າ: “ໃຜຊອກໄດ້ ອາຫານແຊບໆ ເພື່ອຈັດພາເຂົ້າ ແລະ ມີຄວາມໝາຍ ພໍ່ຈະຍົກບັນລັງໃຫ້”. ບັນດາລູກໆ ຂອງ ເຈົ້າ ຊີວິດ ຮຸ່ງ ໄດ້ແຂ່ງຂັນກັນ ເຮັດບັນດາລາຍການອາຫານທີ່ແປກໆ ມີ ເຄື່ອງປະກອບແມ່ນ ເອົາມາຈາກ ປ່າດົງ ແລະ ທະເລ ທີ່ມີຄ່າຫາຍາກ. ລາຊະກຸມມານ ລາງລຽວ ເປັນ ລູກຜູ້ທີ 18 ຂອງເຈົ້າຊີວິດຮຸ່ງ ມີນິດໄສໃຈຄໍທີ່ດີ, ທັງເປັນຄົນ ຊື່ຕົງ ແລະ ລຽບງ່າຍ, ຍາມຄໍ່າຄືນ ນອນຝັນເຫັນເທບ ພະເຈົ້າ ປາກົດອອກມາບອກວ່າ: “ໃນຟ້າດິນ ບໍ່ມີສິ່ງຂອງໃດ ທີ່ປະເສີດເທົ່າກັບ ເຂົ້າ, ຍ້ອນເຂົ້າ ເປັນຂອງ ກິນ ເພື່ອລ້ຽງ ປະຊາຊົນ... ຖ້າເອົາເຂົ້າໜຽວ ຫໍ່ເປັນຮູບວົງມົນ ເພື່ອເປັນສັນຍາລັກ ໃຫ້ແກ່ຟ້າ ຫຼື ຫໍ່ເປັນຮູບສີ່ລ່ຽມ ເພື່ອເປັນສັນຍາລັກໃຫ້ແກ່ດິນ, ໃສ້ຂ້າງໃນເຮັດໃຫ້ແຊບ, ເຮັດໄດ້ແນວນັ້ນ ພໍ່ຈະດີໃຈ ຄື ຊິ ຍົກບັນລັງໃຫ້”.

ແບ໋ງຈຶງ ຮຸ່ງໂລ ມີຊື່ສຽງວ່າແຊບ ອັນເນື່ອງຈາກໄດ້ຮັບການເລືອກ ວັດຖຸປະກອບ ຢ່າງລະອຽດ ນັບແຕ່ ເຂົ້າ, ຊີ້ນ, ໃບຕອງຈິງ ແລະ ໄດ້ຕົ້ມດ້ວຍເຕົາຖ່ານ.  ຕາແສງ ຮຸ່ງໂລ ຮັກສາໄວ້ ອາຊີບຫໍ່ເຂົ້າຕົ້ມ ຕາມຕົວແບບ ຜະລິດສິນຄ້າ. ຕາມທີ່ຮູ້, ຕາແສງ ຮຸ່ງໂລ ມີອາຊີບ ຫໍ່ເຂົ້າຕົ້ນມູນເຊື້ອ ເພື່ອຖະຫວາຍຕໍ່ເຈົ້າຊີວິດ ໃນໂອກາດວັນບຸນທານເຈົ້າຊີວິດຮຸ່ງ.  ແບ໋ງຈຶງ ໄດ້ກາຍເປັນຜະລິດຕະພັນພິເສດ ໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມມັກ ຂອງ ຊາວ ຫວຽດນາມ.  ປະຊາຊົນຕາແສງ ຮຸ່ງໂລ ໄດ້ທາງແຂວງ ເລືອກເຟັ້ນວ່າ ເປັນທ້ອງຖິ່ນ ເຮັດຜະລິດຕະພັນ ແບ໋ງຈຶງ ຮັບໃຊ້ຂະແໜງການທ່ອງທ່ຽວຂອງແຂວງ.

 

ບົດ ແລະ ພາບ: ກົງດາດ