| ឈ្មោះទូលេនិងមូកាងចាយ មិនត្រឹមតែល្បីឈ្មោះចំពោះអ្នកថតរូបតែប៉ុណ្ណោះទេ។ ប៉ុន្តែថ្មីៗនេះក៏បានបណ្តាក្រុមហ៊ុនទេសចរណ៍ ដែលចុះឈ្មោះតំបន់នេះក្នុងបណ្តាកម្មវិធី tour ពិសេសនៅតំបន់ខ្ពស់ដែរ។ នៅពាក់កណ្តាលខែកញ្ញា ខ្សែផ្លូវពីជ្រលងទូលេឡើងដល់មូកាងចាយ(អៀនបាយ)ត្រូវបានប្រៀបធៀបដូចជា៖"ខ្សែផ្លូវមាស" ពីព្រោះរហូតបណ្តោយផ្លូវប្រវែង40kmនេះ សុទ្ធតែមានពណ៌លឿងរលោងរបស់បណ្តាវាលស្រែកាំជណ្តើរ ស្រូវទុំបន្តកន្នុយគ្នាទៅដល់ជើងមេឃ។ ប្រសិនជាទូលេ (ស្រុកវ៉ាន់ចិន)ត្រចះត្រចង់ ដោយជ្រលងដ៏ធំល្វឹងល្វើយពោរពេញដោយស្រូវទុំ ពណ៌លឿងចំរុះដំបូលផ្ទះរបស់ជនជាតិថៃ ស្ថិតនៅភូមិលីមថៃ លីមម៉ុង ឆ្លងកាត់កូនភ្នំខាវប៉ា ដែលគឺកូនភ្នំមួយក្នុងចំណោមកូនភ្នំខ្ពស់ទាំងបួន នៅតំបន់ពាយ័ព្យ ហើយមកដល់ស្រុកមូកាងចាយ ដែលជាទីកន្លែងទីវាលរបស់ “បណ្តាវាលស្រៃនៃមេឃ” ដ៏មហិមា ត្រូវកំណត់ដោយមេឃ និងដី។ ស្រែកាំជណ្តើរ មានទំហំ 700 ហិកតា នៅស្រុកមូកាងចាយ ប្រមូលផ្តុំភាគច្រើននៅបីឃុំគឺជា ចេគូញ៉ា ឡានប៉ានតឹន និងយេស៊ូភីញ។ ខុសគ្នានឹងជនជាតិថៃនៅទូលេ ដែលដាំស្រូវដំណើប ចំណែកស្រែកាំជណ្តើររបស់ជនជាតិម៉ុង នៅមូកាងចាយដាំស្រូវខ្សាយ។ បណ្តាវាលស្រែកាំជណ្តើរនៅទីនេះ ត្រូវបាន “កកើត”ដោយបាតដៃឧស្សាហ៍របស់បងប្អូនជនរួម ជាតិ តាំងរាប់រយឆ្នាំមុនរហូតដល់បច្ចុប្បន្ននេះ វានៅតែជាប្រភពបន្តបង្កើនប្រភពស្បៀងអាហារចំបងរបស់ពួកគេ។ នាខែកញ្ញាចំនៅពេលស្រូវទុំ នៅទីនេះមានភ្ញៀវទេសចរណ៍ និងបណ្តាអ្នកថតរូបមកទស្សនជាច្រើនកុះករ។ ពួកគេមកមូកាងចាយ ដើម្បីលេងកំសាន្ត ទទួលអាកាសធាតុត្រជាត់ស្រួលនៅតំបន់ខ្ពស់ក៏ដូចជាមើលផ្ទាល់ភ្នែកបណ្តា “ថាសបាយដំណើបមាស” លេចចេញក្នុងពណ៌បៃតងរបស់ភ្នំព្រៃនិងកាំជណ្តើរវាលស្រែទុំនិមួយៗ ដែលបន្តកន្ទុយគ្នាពីខ្ពស់ចុះមកដូចជាជណ្តើរមួយអញ្ជើញភ្ញៀវទេសចរណ៍មកទស្សនា៕ អនុវត្តន៍៖ ក្លឹមថតរួបកាលៈទេសមាស (កាសែតរូបភាពវៀតណាម) |
តំបន់មូកាងចាយសព្វថ្ងៃនេះក្លាយទៅជាកន្លែងមកដល់មួយរបស់
ភ្ញៀវទេសចរណ៍ ជាពិសេសគឺជាក្រុមយុវវ័យចូលចិត្តការស្វែងរក ចំពេលរដូវស្រូវទុំចាប់ពីពាក់កណ្តាលខែកញ្ញារៀងរាល់ឆ្នាំ។
នៅខាងមុខទ្វារនៃផ្ទះរបស់បងប្អូនជនជាតិរស់នៅតំបន់ពាយ័ព្យ ស្ថិតនៅលើ
“ខ្សែផ្លូវមាស”ទូលេ-មូកាងចាយ ដែលគឺជាបណ្តាវាលស្រែពោរពេញដោយកួរស្រូវទុំ
ពណ៌លឿង ជាប្រភពបង្កបង្កើនប្រភពស្បៀងស្នូល ឲ្យប្រជាជននៅទីនេះ។
ចំពោះគ្រួសារជនជាតម៉ុងមួយ មានវាលស្រែក្បែរផ្ទះ ពួកគេតែងតែប្រើផាល
អៀវស្រូវទៅដល់ផ្ទះ។
កូនក្មេងបុ្រសជនជាតិម៉ុងម្នាក់ តាមជើងឪពុកម្តាយរបស់វា ឡើងស្រែស្វែងរកចាប់ត្រីនៅជ្រោះស្ថិតនៅលើវាលស្រែ ដែលកំពុងប្រមូលផលរបស់គ្រួសារវា។
ពីរនាក់ឪពុកនិងកូន បងខាងអាប៉ាវនិងខាងធីលី (ឃុំចេគូញ៉ា)បោកស្រូវ ដែលគេទើបច្រូតនៅស្រែ ហើយយកស្រូវនេះ ហាលនៅផ្ទះ។
តាមបងស្រីហើធីយេ (ភូមិយេថាង ឃុំចេគូញ៉ា) ស្រូវដែលទើបច្រូត ត្រូវយកទៅហាលនៅស្រែ ក្នុងរយៈពេលប្រហែលបីថ្ងៃឲ្យស្ងួត ហើយបោកយកគ្រាប់ ច្រកក្នុងបាវយកទៅផ្ទះ។
ដោយសណ្ឋានភាពដីពិបាក ដូច្នេះការប្រមូលផលស្រូវ ត្រូវបានអនុវត្តតាមរបៀបបោកជាសាមញ្ញ។
បណ្តាកួរស្រូវ ត្រៀមបានប្រមូលផលនៅវាលស្រែមួយ នៅឃុំប៉ានតឹន។
ពីខាងលើមើលចុះ ជ្រលងស្រែកាំជណ្តើរ ដូចជាផ្ទាំងគំនូរមួយមានច្រើនពណ៌ លំអរដោយពណ៌លឿងរបស់ស្រូវ ពណ៌បៃតងរបស់ភ្នំព្រៃ។
ម្ចាស់ស្រែជនជាតិម៉ុងម្នាក់ ទៅពិនិត្យវាលស្រែ ចំពេលជិតដល់ថ្ងៃប្រមូលផលស្រូវ របស់គ្រួសារពួកគេ។
បណ្តាវាលស្រែកាំជណ្តើរនៅទូលេ បន្តកន្ទុយគ្នាពីទាបឡើងដល់ខ្ពស់ និងបានលំពីពណ៌បៃតង ដល់ពណ៌លឿង តាមកំរិតទុំនៃវាលស្រែនិមួយៗ។
ជ្រលងទូលេ(ស្រុកវ៉ាន់ចិន) គឺជាកន្លែងឈប់សំរាកដំបូង ដើម្បីទស្សនាជ្រលងស្រែកាំជណ្តើរ
ស្អាតអស្ចារ្យនៃតំបន់ពាយ័ព្យ។
រលកស្រូវពត់ចុះពត់ឡើង នៅវាលស្រែកាំជណ្តើរ ត្រៀមចាំប្រមូលផលនៅឃុំចេគូញ៉ា(មូកាងចាយ)។
ឆ្លងកាត់កូនភ្នំខាវប៉ាក់ ចាប់ផ្តើមចូលមកដែនដីមូកាងចាយ គឺជាបណ្តាស្រែកាំជណ្តើរ លេចចេញដូចជាផ្ទាំងពណ៌ធំមួយ នៅលើគំនូរដ៏មហិមា កំណត់ដោយដោយមេឃនិងដី។