ເຊີນດົ່ງ-ໝູ່ບ້ານແກະສະຫຼັກຮູບປັ້ນອາຍຸຫຼາຍພັນປີ
Tໝູ່ບ້ານອາຊີບສິລະປະກຳ ເຊີນດົ່ງ ໄດ້ຖືກສູນຫາຍໄປ ໃນຊຸມປີຕໍ່ສູ້ຕ້ານ ອາເມລິກາ ແລະ ໄລຍະເກື້ອກູນ, ແຕ່ຫຼັງຈາກນັ້ນ ໄດ້ຮັບການຟື້ນຟູຄືນໃໝ່ ໂດຍນັກສິລະປິນຫງວຽນຈີ໋ເຢົ້າ ແລະຫງວຽນດຶກເກື່ອງ ເມື່ອປີ1983. ທ່ານຫງວຽນຈີ໋ເຢົ້າ, ນັກສິລະປິນ ຜູ້ມີຄຸນງາມຄວາມດີໃນສະໄໝຝຣັ່ງ ປົກູອງ ໄດ້ຕັດສິນໃຈຟື້ນຄືນອາຊີບມູນເຊື້ອ ດ້ວຍການຈັດຊຸດຮຽນກ່ຽວກັບການແກະສະຫຼັກໄມ້ ແລະຂັດສີ, ເພື່ອຖ່າຍທອດອາຊີບມູນເຊື້ອໃຫ້ແກ່ລູກຫຼານ. ປັດຈຸບັນ, ມີນັກສຶກສາຈຳນວນ30ກວ່າຄົນ ໃນສະໄໝນັ້ນ ໄດ້ກາຍເປັນຊ່າງຫັດຖະກຳທີ່ດີ, ເປັນເຈົ້າຂອງບັນດາໂຮງງານຜະລິດທີ່ມີ ຂະໜາດໃຫຍ່ໃນໝູ່ບ້ານ ແລະສືບຕໍ່ຖ່າຍທອດອາຊີບມູນເຊື້ອໃຫ້ແກ່ລຸ້ນໜຸ່ມ. ມາຮອດປັດຈຸບັນ, ອາຊີບມູນເຊື້ອ ຂອງໝູ່ບ້ານໄດ້ຮັບການສືບທອດຈາກລຸ້ນສູ່ລຸ້ນ.
ເພື່ອເລີ່ມຕົ້ນການສ້າງຮູບປັ້ນໜຶ່ງຂຶ້ນມາ, ການເລືອກໄມ້ ແມ່ນສໍາຄັນທີ່ສຸດ. ວັດຖຸດິບ ໃນການເຮັດຮູບປັ້ນ ພະພຸດທະຮູບ ຕ້ອງເປັນ ຕົ້ນໄມ້ມີ້,ເພາະມັນມີຄວາມຍືດຫຍຸ່ນ, ອ່ອນແລະເປັນເສັ້ນໃຍ, ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງຫຼີກລ່ຽງຄວາມຜິດພາດໃນ ເວລາ ຄວັດ ເຈາະ. ໄມ້ມີ້ຍັງມີຄວາມທົນທານສູງ, ແຕກໜ້ອຍ, ງ່າຍທີ່ຈະ ປອກເປືອກໄດ້. ແຫຼ່ງ ໄມ້ ມີ້ ທີ່ມາຈາກແຂວງຕ່າງໆຄື: ຝູ໋ເຖາະ, ຖ໋າຍງວຽນ, ແທງຮວາ, ເງະອານ…ແມ່ນໄດ້ຮັບຄວາມໄວ້ເນື້ອເຊື່ອໃຈທີ່ສຸດຈາກຊາວເຊີນດົ່ງ. ໄມ້ ມີ້ ຖືກນໍາໃຊ້ເປັນແກນຫຼັກ ເພື່ອປຸງແຕ່ງ. ເຕັກນິກການທາສີແດງ, ໂອບຄຳຮູບປັ້ນ ກໍ່ຕ້ອງສຸມກຳລັງ ແລະ ສະຕິປັນຍາດ້ວຍ ຫຼາຍຂັ້ນຕອນເຊັ່ນ: ທາສີແລ້ວນຳໄປຂັດຫຼາຍຄັ້ງ ກ່ອນທາສີເງິນແລະ ຄຳໃສ່ຮູບປັ້ນ ຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງລູກຄ້າ.
ການເຮັດຮູບປັ້ນ ເປັນເລື່ອງຍາກທີ່ສຸດ, ນາຍຊ່າງ ຕ້ອງຝັງຈິດວິນຍານເຂົ້າໃນຮູບປັ້ນ, ເບິ່ງຄືມີຊີວິດຊີວາ, ມີຮູບຮ່າງ…ນອກນັ້ນ, ບັນ ດາຜະລິດຕະພັນເຄື່ອງໄຫວ້ບູຊາ ທີ່ທາສີແດງ, ໂອບຄຳ ຜ່ານຝີມືທີ່ຊໍານິ ຊໍານານ ຂອງ ນາຍຊ່າງຫັດຖະກຳ ບ້ານເຊີນດົ່ງ ກໍ່ມີຄວາມປານີດ ສວຍງາມ.
ປັດຈຸບັນ, ທົ່ວຕາແສງ ມີນາຍຊ່າງ ທຳອາຊີບຜະລິດເຄື່ອງຫັດຖະກຳສິລະປະ ປະຈໍາ4.000ກວ່າຄົນ, ໃນນັ້ນກວ່າເຄິ່ງໜຶ່ງແມ່ນນາຍຊ່າງທີ່ມີຝີມືດີ, ເປັນຄົນງານດີຫຼາຍຄົນໄດ້ຮັບການເຊີດຊູ ແລະ ຮັບນາມມະຍົດເປັນຊ່າງຫັດຖະກຳ. ພາຍໃຕ້ຝີມືທີ່ຄ່ອງແຄ່ວຂອງຊ່າງຫັດຖະກຳ ຂອງບ້ານເຊີນດົ່ງ, ຫຼາຍຜະລິດຕະພັນ ສິລະປະ ທີ່ມີຄວາມປານີດສູງ, ເຂັ້ມຂຸ້ນໄປດ້ວຍເອກະລັກຊາດ ໄດ້ຜະລິດອອກມາ. ໝາກຜົນທີ່ບັນດານາຍຊ່າງບ້ານເຊີນດົ່ງຍາດມາໄດ້ ພາຍຫຼັງທີ່ເຮັດວຽກມາເປັນເວລາຫຼາຍວັນແມ່ນ ຊື່ສຽງທີ່ຫອມຫວນ, ບໍ່ພຽງແຕ່ດັງກ້ອງກັງວານໄປທົ່ວທຸກ ພາກເທ່ົານັ້ນ, ຫາກຍັງດັງກ້ອງກັງ ວານໄປຫຼາຍປະເທດ ໃນໂລກ ອີກດ້ວຍ.
ພິເສດ ຢູ່ເຊີນດົ່ງ ເມື່ອລູກຄ້າສັ່ງເຄື່ອງໄຫວ້ບູຊາ ໃດໜຶ່ງ, ນາຍຊ່າງຢູ່ທີ່ນີ້ ສາມາດເຮັດໄດ້ທັນທີໂດຍບໍ່ຕ້ອງມີຕົວຢ່າງ. ນອກຈາກນັ້ນ, ນາຍຊ່າງ ເຊີນດົ່ງຍັງແກະສະຫຼັກຮູບຄົນ ຕາມພາບຊີວິດ ຫຼື ຮູບເຕັມຮ່າງກາຍຂອງລູກຄ້າ, ຈາກນັ້ນ ຈຶ່ງແກະສະຫຼັກຮູບ ໃສ່ໄມ້ໃຫ້ຄ້າຍຄືກັບຮູບຖ່າຍ. ເພື່ອເຮັດສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ ໄດ້, ນາຍຊ່າງ ຕ້ອງມີປະ ສົບການ, ເຂົ້າໃຈບຸກຄະລິກກະພາບ, ຕໍາແໜ່ງ, ຕໍາແໜ່ງ ຂອງຮູບປັ້ນແຕ່ລະອັນໃນໃຈແລ້ວຝັງຈິດວິນຍານ ເຂົ້າໃນ ຜະລິດຕະພັນ.
ອາຊີບອັນລ້ຳຄ່າ ໃນມືຂອງນາຍຊ່າງ ເຊີນດົ່ງຍັງໄດ້ແຜ່ລາມໄປທົ່ວພາກພື້ນ, ປະກອບສ່ວນຟື້ນຟູ ແລະອະນຸລັກຮັກສາບັນດາກິດຈະກຳດ້ານວັດທະນະທຳ ແລະ ຈິດວິນຍານ. ໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້, ບັນດາຄະນະຊາວໜຸ່ມຂອງໝູ່ບ້ານຫັດຖະກຳເຊີນດົ່ງ ໄດ້ເຂົ້າມານະຄອນໃຫຍ່ເພື່ອເປີດໂຮງງານຜະລິດ, ຮ້ານຄ້າແນະນຳຜະລິດຕະພັນແກະ ສະຫຼັກ, ເຄື່ອງຫັດຖະກຳ ສິລະປະກຳ ອັນດີງາມຂອງໝູ່ບ້ານ.ດ້ວຍເຫດນັ້ນ, ໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ເຄື່ອງໝາຍການຄ້າເຄື່ອງບູຊາ, ຮູບແກະສະ ຫຼັກ ໄມ້, ເຄື່ອງ ຫັດຖະກຳສິລະປະ ອັນດີງາມຂອງເຊີນດົ່ງ ໄດ້ຮັບຮູ້ ຈາກປະຊາຊົນ ນັບມື້ຫຼາຍຂຶ້ນ.
ປີ2007, ປຶ້ມສະຖິຕິຫວຽດນາມໄດ້ບັນທຶກ ເຊີນດົ່ງເປັນ“ໝູ່ບ້ານແກະສະຫຼັກ ຮູບປັ້ນ ພະພຸດທະຮູບ ໃຫຍ່ທີ່ສຸດຢູ່ຫວຽດ ນາມ”. ປັດຈຸບັນ, ບັນດາຜະລິດຕະພັນຂອງໝູ່ບ້ານຫັດຖະກຳ ເຊີນດົ່ງບໍ່ພຽງແຕ່ໄດ້ຮັບໃຊ້ຊີວິດດ້ານວັດທະນະທຳ ທາງໃຈ, ຄວາມເຊື່ອຖືດ້ານສາສະໜາ ຢູ່ພາຍໃນປະເທດເທົ່ານັ້ນ,ແຕ່ຍັງສົ່ງອອກໄປຍັງຕ່າງປະເທດຄື: ຍີ່ປຸ່ນ, ສ ເກົາຫຼີ, ຣັດເຊຍ... ອີກດ້ວຍ.
ຝີມືດີຂອງນາຍຊ່າງບ້ານ ເຊີນດົ່ງຍັງໄດ້ສ້າງສັນຍາລັກ ໃນບັນດາກິດຈະກຳດ້ານວັດທະນະທຳ ຂອງ ຮ່າໂນ້ຍເຊັ່ນ: ວັນມ້ຽວ ກວັກຕື໋ຢາມ, ເຄວວັນກາກ, ວັດ ຫງອກເຊີນ, ຂົວເທຮຸກ, ວັດເສົາດຽວ...
- ບົດ: VNP/ຖາວວີ - ພາບ: ແທງຢາງ - ແປໂດຍ: ຢືຟຽນ