ລົງທຶນກໍ່ສ້າງພື້ນຖານໂຄງລ່າງການບິນ, ເຊື່ອມຕໍ່ພັດທະນາເສດຖະກິດ
ໃນຊຸມປີມໍ່ໆ ມານີ້, ພື້ນຖານໂຄງລ່າງການບິນ ຫວຽດນາມ ໄດ້ຮັບການຍົກລະດັບ, ຜັນຂະຫຍາຍ, ກໍ່ສ້າງໃໝ່ ດ້ວຍແຫຼ່ງເງິນລົງທຶນຂອງລັດ ແລະ ສັງຄົມ, ແຕ່ຍັງບໍ່ທ່ວງທັນກັບອັດຕາການເຕີບໂຕ ແລະ ພັດທະນາຂອງປະເທດຊາດ ແລະ ສາກົນ. ຖືວ່າ ນີ້ແມ່ນໜຶ່ງ ໃນບັນດາບາດກ້າວບຸກທະລຸ ເພື່ອຊຸກຍູ້ເສດຖະກິດ, ພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວ ແລະ ດຶງດູດການລົງທຶນ, ທ່ານນາຍົກ ລັດຖະມົນຕີ ໄດ້ອະນຸມັດຜ່ານແຜນສັງລວມ ພັດທະນາລະບົບສະໜາມບິນ ຮອດປີ 2030, ວິໄສທັດ 2050.
ໃນໄລຍະປີ 2011-2020, ອັດຕາການເຕີບໂຕຂອງອຸດສາຫະ ກຳ ການບິນ ຫວຽດນາມ ແມ່ນສູງທີ່ສຸດ, ສະເລ່ຍແຕ່ 16-18%/ປີ, ໄດ້ຮັບຕີລາຄາວ່າ ມີອັດຕາການເຕີບໂຕ ໄວທີສຸດອາຊີ ຕາ ເວັນອອກສ່ຽງໃຕ້ ແລະ ຢູ່ອັນດັບ 5 ຂອງໂລກ ຈາກສະມາຄົມຂົນສົ່ງທາງອາກາດສາກົນ (IATA). ແຕ່ວ່າ ການເຕີບໂຕ ຢ່າງວ່ອງໄວ ຂອງການຂົນສົ່ງທາງອາກາດ ໄດ້ສ້າງແຮງກົດດັນຕໍ່ພື້ນຖານໂຄງລ່າງສະໜາມບິນ.
ໃນໄລຍະນີ້, ໂຄງສ້າງພື້ນຖານ ດ້ານການບິນຂອງ ຫວຽດນາມ ຕາມການອອກແບບ ສາມາດຕ້ອນຮັບຜູ້ ໂດຍສານ ໄດ້ 95 ລ້ານເທື່ອຄົນ ຕໍ່ປີ, ແຕ່ຕົວຈິງ ໃນຈຸດເວລາສູງສຸດຄືກ່ອນ ການລະບາດ ໂຄວິດ-19, ຈຳນວນ ຜູ້ໂດຍສານຜ່ານສະໜາມບິນຂອງ ຫວຽດນາມ ໄດ້ບັນລຸ 116,5 ລ້ານເທື່ອຄົນ (ລື່ນກາຍປະມານ 20 ລ້ານເທື່ອຄົນ). ດ້ວຍປະລິມານການສັນຈອນຄືດັ່ງກ່າວ, ສະໜາມບິນ ບາງແຫ່ງໄດ້ເກີນກຳລັງດ້ານພື້ນຖານໂຄງລ່າງ, ພິເສດແມ່ນສະໜາມບິນ ເຕີນເຊີນເຍິດ, ໂນ້ຍບ່າຍ, ກາມແຣັງ ແລະ ດ່າໜັງ.
ປັດຈຸບັນ, ຫວຽດນາມ ພວມໃຫ້ບໍລິການ ສະໜາມບິນ 22 ແຫ່ງ, ໃນນັ້ນມີ 21 ແຫ່ງຄຸ້ມຄອງ ໂດຍລັດວິສາຫະກິດ ຄື ບໍລິສັດໃຫຍ່ການບິນ ຫວຽດນາມ (ACV) ແລະ 1 ແຫ່ງໄດ້ຮຽກຮ້ອງ ແລະ ລະດົມການລົງທຶນຈາກສັງຄົມ ດ້ວຍຮູບແບບ PPP ແມ່ນສະໜາມບິນ ເວິນໂດ່ນ, ແຂວງ ກວ່າງນິງ.
ໃນປີ 2023, ການພັດທະນາພື້ນຖານໂຄງລ່າງ ໄດ້ກາຍເປັນໜຶ່ງ ໃນ 3 ບາດກ້າວບຸກທະລຸ, ເປັນຄັ້ງທຳອິດ ເຮືອບິນຂະໜາດກາງ A320, A321 ແລະ Boing 737 ສາມາດບິນຂຶ້ນ ແລະ ຈອດລົງດິນ ໂດຍກົງຢູ່ ດ້ຽນບຽນ, ເຊື່ອມຕໍ່ກັບບັນດາເສັ້ນທາງການບິນ ທີ່ຍາວເຖິງ ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ ແລະ ບັນດາປະເທດ ໃນອາຊີ. ສະຖານີຜູ້ໂດຍສານ ຟູ໋ບ່າຍ ໄດ້ສະເຫຼີມສະຫຼອງຄວາມສຳເລັດ; ສະຖານີຜູ້ໂດຍສານໃຫຍ່ສອງແຫ່ງຄື T3 ເຕີນເຊີນເຍິດ ແລະ ສະໜາມບິນສາກົນ ລອງແທ່ງ ໄດ້ເລີ່ມກໍ່ສ້າງ.
ຕົວຈິງໄດ້ພິສູດໃຫ້ເຫັນວ່າ ການຄົມມະນາຄົມຂົນສົ່ງເວົ້າລວມແລະ ສະໜາມບິນ, ທ່າກໍາປັ່ນ ເວົ້າສະເພາະ ໄດ້ນໍາມາປະສິດທິຜົນ ກ່ຽວກັບການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມຢ່າງແຈ້ງຊັດ. ການສັນຈອນໄປມາ ພັດທະນາເຖິງບ່ອນໃດ ກໍ່ຈະເປີດກວ້າງ ການພັດທະນາ ເຖິງບ່ອນນັ້ນ, ເຂດຕົວເມືອງ, ເຂດອຸດສາຫະ ກຳ, ການບໍລິການ ແລະ ທ່ອງທ່ຽວຫຼາຍແຫ່ງໄດ້ປະກົດເປັນຮູບເປັນຮ່າງ, ທີ່ດິນຖືກຂຸດຄົ້ນຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ. ໃນນັ້ນ, ພື້ນຖານໂຄງລ່າງການບິນ ແມ່ນມີລັກສະນະຈຳເພາະສູງ, ສັບຊ້ອນ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ ຢ່າງເລິກເຊິ່ງ.
ທ່ານນາຍົກລັດຖະມົນຕີ ຊີ້ອອກຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າ: “ການພັດທະ ນາ ດ້ານການບິນ ມີລັກສະນະເສດຖະກິດສູງ, ປະຢັດເວລາ, ທັງມີການເຊື່ອມໂຍງຢ່າງກວ້າງຂວາງໃນທົ່ວໂລກ ແລະ ສອດ ຄ່ອງກັບທ່າອ່ຽງການຮ່ວມມື ແລະ ພັດທະນາໃນໂລກ”.
ຕາມແຜນແມ່ບົດ ພັດທະນາ ລະບົບສະໜາມບິນແຫ່ງຊາດ ທີ່ໄດ້ຮັບການອະນຸມັດຜ່ານ ຈາກນາຍົກລັດຖະມົນຕີ ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້, ຈາກນີ້ຮອດປີ 2030, ທົ່ວປະເທດຈະມີສະໜາມບິນ 30 ແຫ່ງ; ວິໄສທັດ ຮອດປີ 2050, ທົ່ວປະເທດຈະມີສະໜາມບິນ 33 ແຫ່ງ. ແຜນຜັງ ດັ່ງກ່າວກຳນົດ ບັນດາໂຄງການແຫ່ງຊາດ ແລະ ບັນດາໂຄງການສຳຄັນ ບຸລິມະສິດ ລົງທຶນກໍ່ສ້າງໃໝ່ ຫຼື ເປີດກວ້າງ, ໃນນັ້ນລວມມີ ບັນດາສະໜາມບິນສາກົນ ທີ່ສຳຄັນ, ຊຶ່ງມີບົດບາດຫຼັກຄື: ສະໜາມບິນ ລອງແທ່ງ, ເຕີນເຊີນເຍິດ, ໂນ້ຍບ່າຍ, ດ່າໜັງ, ກາມແຣັງ ແລະ ຝູ໋ກວກ.
ຄວາມຕ້ອງການເງິນລົງທຶນ ເພື່ອພັດທະນາລະບົບສະໜາມບິນຮອດປີ 2030 ແມ່ນປະມານ 420.000 ຕື້ດົ່ງ, ໄດ້ລະດົມຈາກແຫຼ່ງທຶນງົບປະມານ ຂອງ ລັດ, ທຶນນອກງົບປະມານ ແລະ ບັນ ດາແຫຼ່ງທຶນ ທີ່ຖືກຕ້ອງຕາມກົດໝາຍອື່ນໆ.
ຕາມບັນດາຜູ້ຊ່ຽວຊານ, ພວກເຮົາຕ້ອງສ້າງແລວນິຕິກຳທີ່ສະ ດວກ ແລະ ມີລະບຽບການບໍລິຫານທີ່ງ່າຍດາຍ; ຕ້ອງມີວິທີການເປີດກວ້າງພື້ນຖານໂຄງລ່າງການບິນ, ເພາະບໍ່ດັ່ງນັ້ນ, ບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນສິ່ງກີດຂວາງ ໃນການເດີນທາງເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງຈະເປັນສິ່ງກີດຂວາງໃນດ້ານເສດຖະກິດອີກດ້ວຍ, ຍ້ອນບໍ່ສາມາດເຊື່ອມໂຍງ, ບໍ່ສາມາດພັດທະນາ ດ້ານການທ່ອງທ່ຽວ, ບໍ່ສາມາດດຶງດູດການລົງທຶນ... ນອກຈາກນັ້ນ ຕ້ອງປັບປຸງວິທີການຈັດຕັ້ງການລົງທຶນ ແລະ ປະຕິຮູບດ້ານບໍລິຫານ ເພື່ອແນໃສ່ຄັດເລືອກບັນ ດານັກລົງທຶນທີ່ມີຄວາມສາມາດ, ປະສົບການ ແລະ ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນ ເພື່ອຍົກສູງປະສິດທິຜົນ ການລະດົມບັນດາແຫຼ່ງກຳ ລັງໃຫ້ການພັດທະນາພື້ນຖານໂຄງລ່າງການບິນ.
ບົດ: VNP - ພາບ: VNA - ເຕັກນິກກະຣາຟິກ: ຈາງຍູງ - ແປໂດຍ: ບິກລຽນ