ភូមិរបរសិបុ្បកម្ម នៅភាគខាងជើង - ពីប្រពៃណីរហូតដល់ទំនើប
ភូមិរបរសិប្បកម្មប្រពៃណីនៅភាគខាងជើង សុទ្ធតែមានដើមកំណើត ពីយូរលង់មកហើយ ភូមិជាច្រើនត្រូវបានបង្កើតឡើង និងអភិវឌ្ឍរាប់សតវត្សរ៍។ ភូមិរបរសិប្បកម្មនីមួយៗ តែងតែភ្ជាប់ជាមួយនឹងរបរសិប្បកម្មប្រពៃណីមួយ ឬច្រើន ដូចជា ផលិតគ្រឿងសេរ៉ាមិច ប៉ាក់ តម្បាញឫស្សីនិងផ្តៅ ធ្វើមួកដួន ធ្វើក្រដាស រួមជាមួយទម្រង់សិល្បៈជាច្រើនប្រភេទទៀត។ មុខរបរនីមួយៗ មានប្រវត្តិសាស្ត្រ និងអាថ៌កំបាំងរៀងៗខ្លួន ដែលផ្សាយបន្តពីជំនាន់មួយទៅជំនាន់មួយ។
តាមរយៈលំហូរនៃប្រវត្តិសាស្ត្រ ទន្ទឹមនឹងភូមិរបរសិប្បកម្មដែលត្រូវបានសាបសូន្យជាបណ្តើរៗ ភាគខាងជើងនៅតែរក្សាបាននូវភូមិរបរសិប្បកម្មជាច្រើន ដែលមានលក្ខណៈពិសេសនៃវប្បធម៌បុរាណ។
កិត្តិនាមនៃភូមិរបរសិប្បកម្ម ដូចជាភូមិចាក់ពុម្ភស្ពាន់ ងូស្វា (Ngu Xa) ភូមិធ្វើគ្រឿងអលង្កា ឌិញកុង (Dinh Cong) ភូមិតម្បាញឫស្សីនិងផ្តៅ ភូវិញ (Phu Vinh) ឬ ភូមិធ្វើកន្ទុំរុយពីឫស្សី ថាចសា (Thach Xa) ភូមិធ្វើមួកដួន ជួង (Chuong) ភូមិខ្មុកម្រ័ក្សណ៍ ហាថៃ (Ha Thai) ភូមិធ្វើផ្លិត ចាងសើន (Chang Son) និងភូមិអាយ៉ងទឹក ដាវធុក (Dao Thuc) ភូមិផ្កា តីទឺវ (Tay Tuu) ភូមិប៉ាក់ គ្វឹតដុង (Quat Dong)... ល្បីល្បាញពេញប្រទេសតាំងពីយូរមក។ ជាពិសេស ផលិតផលមកពីភូមិជាច្រើន ដូចជា សូត្រវ៉ានភូក (Van Phuc) ភូមិសេរ៉ាមិច បាតត្រាង (Bat Trang) ឬភូមិអំបុក មេទ្រី (Me Tri)... ត្រូវបានទទួលស្គាល់ថា ជាម៉ាកសញ្ញាជាតិ។
ទន្ទឹមនឹងតំបន់ថាំងឡុង - ហាណូយ (Thang Long - Ha Noi) តាំងពីយូរមកហើយ ខេត្ត ណាមឌិញ (Nam Dinh) ក៏ធ្លាប់ល្បីល្បាញជា “ទឹកដីរាប់រយរបរសិប្បកម្ម” ណាមឌិញ (Nam Dinh) មានភូមិរបរសិប្បកម្មប្រពៃណីរាប់រយ មានប្រវត្តិសាស្ត្រនៃការបង្កើត និងអភិវឌ្ឍរាប់រយឆ្នាំ ប្រមូលផ្តុំនៅតំបន់បុរាណ ជាពិសេសគឺបណ្ដាភូមិរបរសិប្បកម្ម ដូចជា៖ ភូមិចាក់ពុម្ភស្ពាន់ តុងសា (Tong Xa) ភូមិចម្លាក់ឈើ ឡាស្វៀន (La Xuyen) ភូមិខ្មុកម្រ័ក្សណ៍ កាតដាំង (Cat Dang) (ស្រុក អ៊ីអៀន (Y Yen)) ភូមិតម្បាញឫស្សីនិងផ្តៅ វីញហាវ (Vinh Hao) (ស្រុក វូបាន (Vu Ban)) ភូមិដើមឈើលម្អ វីខេ (Vi Khe) ភូមិអាយ៉ង់ទឹក បានថាច (Ban Thach) ភូមិស្រាវសូត្រ កូចឹត (Co Chat) ភូមិតម្បាញក្រណាត់ គឺទ្រឺ (Cu Tru) (ស្រុក ទ្រឺកនិញ (Truc Ninh))...
នៅក្នុងភូមិរបរសិប្បកម្ម សិប្បករ និងសិប្បការិនីជាច្រើនជំនាន់ កំពុងធ្វើការប្រកបដោយមមាញឹកទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ និងមានការច្នៃប្រឌិតដោយមិនចេះនឿយហត់។ ពួកគាត់ជាអ្នកបន្តវេនអភិរក្ស ថែរក្សា និងអភិវឌ្ឍនូវភាពថ្លៃថ្នូរនៃមុខរបរ ដែលបុព្វការីជនបន្សល់ទុកមក ហើយបន្តបំផុសបំផុលចំណង់ចំណូលចិត្តដល់កូនចៅជំនាន់ក្រោយ។
បច្ចុប្បន្ននេះ ភូមិរបរសិប្បកម្ម នៅភាគខាងជើងកំពុងផ្លាស់ប្តូរតាមយន្តការទីផ្សារ ជាមួយនឹងរបកគំហើញពីរ៖ អនុវត្តវិទ្យាសាស្ត្រ និងបច្ចេវិទ្យា ក្នុងការផលិត និងអភិវឌ្ឍទេសចរណ៍។
តួយ៉ាងដូចភូមិសេរ៉ាមិច បាតត្រាង (Bat Trang) នៅស្រុក យ៉ាឡឹម (Gia Lam) រដ្ឋធានី ហាណូយ (Ha Noi) បានអនុវត្តយ៉ាងឆាប់រហ័សនូវបច្ចេកវិទ្យា បច្ចេកទេស កែលម្អដំណើរផលិតរូបរាង លើកកម្ពស់គុណភាពផលិតផល ដើម្បីឆ្លើយតបនឹងនិន្នាការទីផ្សារ។
លោក ត្រឹន យឿងគ្វី (Tran Duong Quy) ពាណិជ្ជករម្នាក់ ផលិតគ្រឿងសេរ៉ាមិច នៅលើបណ្តាញពាណិជ្ជកម្មអេឡិចត្រូនិកបាននិយាយថា បន្ទាប់ពីអាជីវកម្មអនឡាញ់ ក្នុងរយៈពេល ៤ ឆ្នាំ ផលិតផលសេរ៉ាមិច បាតត្រាង (Bat Trang) មានអ្នកប្រើប្រាស់ចំនួន ៨ លាននាក់ នៅលើគណនី Facebook តែមួយគត់។
ពាណិជ្ជកម្មអេឡិចត្រូនិកបានយកម៉ាកយីហោ សេរ៉ាមិច បាតត្រាង (Bat Trang) ចេញទៅកាន់តែឆ្ងាយជាង។ អាជីវករលក់ដុំជាច្រើន នៅតាមបណ្តាខេត្តផ្សេងៗ បានស្គាល់ពីផលិតផលថ្មីរបស់ភូមិរបរសិប្បកម្មគ្រឿងសេរ៉ាមិច បាតត្រាង (Bat Trang) តាមរយៈគេហទំព័រ និងបណ្តាញសង្គម Facebook ។
លោកស្រី ហា ធីវិញ (Ha Thi Vinh) នាយិកាក្រុមហ៊ុនទទួលខុសត្រូវមានកម្រិតគ្រឿងសេរ៉ាមិច ក្វាងវិញ (Quang Vinh) ជា "ក្រុមហ៊ុនឈានមុខគេ" អភិវឌ្ឍឧស្សាហកម្មសេរ៉ាមិច នៅភូមិរបរសិប្បកម្ម បាតត្រាង (Bat Trang) បាននិយាយថា “ក្រុមហ៊ុនមានរោងច្រកផលិតចំនួន ២ នៅក្នុងភូមិបាតត្រាង (Bat Trang) និង ស្រុក ដុងទ្រៀវ (Dong Trieu) (ខេត្ត ក្វាងនីញ (Quang Ninh)) ។ រហូតមកដល់ពេលនេះ ជាង ៩០% ផលិតផលសេរ៉ាមិចរបស់ក្រុមហ៊ុន ត្រូវបាននាំចេញទៅកាន់ប្រទេសជាង ២០។ នោះមិនត្រឹមតែរួមចំណែកបង្កើនប្រាក់ចំណូលរបស់ក្រុមហ៊ុនប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងបានផ្សព្វផ្សាយនូវលក្ខណៈពិសេសប្លែកនៃវប្បធម៌វៀតណាមទៅកាន់មិត្តអន្តរជាតិ ទៀតផង"។
ដោយមិនឈរនៅក្រៅ "យុទ្ធការ" កែលម្អផលិតកម្ម និងអភិវឌ្ឍទីផ្សារ ភូមិខ្មុកម្រ័ក្សណ៍ ហាថាយ (Ha Thai) (ស្រុក ធឿងទិន (Thuong Tin) រដ្ឋធានី ហាណូយ (Ha Noi) ក៏កំពុងផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងសកម្មនូវទម្រង់ និងវិធីសាស្រ្តនៃការលក់របស់ខ្លួន។ ជាពិសេសគឺការអនុវត្តបច្ចេកវិទ្យាឌីជីថល បរិវត្តកម្មឌីជីថលពីការគ្រប់គ្រង រហូតដល់ផលិតកម្ម និងការលក់។ ទន្ទឹមនឹងការវិនិយោគលើម៉ាស៊ីនទំនើបៗ សម្រាប់ផលិតកម្ម គ្រួសារជាច្រើន នៅក្នុងភូមិរបរសិប្បកម្ម បានស្វែងរកទីផ្សារដោយបត់បែន តាមបណ្តាញសង្គម និងវេទិកាពាណិជ្ជកម្មអេឡិចត្រូនិក។
មកកាន់តំបន់មានរបរសិប្បកម្មរាប់រយនៃខេត្ត ណាមឌិញ (Nam Dinh) ភូមិរបរជាងឈើប្រពៃណី ប៊ិញមិញ (Binh Minh) ឃុំ ហាយមិញ (Hai Minh) ស្រុក ហាយហៅ (Hai Hau) បានវិនិយោគយ៉ាងក្លាហានលើម៉ាស៊ីនទំនើបៗ និងបច្ចេកវិទ្យាស្វ័យប្រវត្តិ ដូចជា៖ ម៉ាស៊ីនដាប់ CNC ម៉ាស៊ីនឆ្លាក់វិចិត្រសិល្បៈ CNC... ម៉ាស៊ីនទំនើបទាំងនេះបានជួយយ៉ាងខ្លាំងដល់ដៃដ៏ប៉ិនប្រសប់ និងការច្នៃប្រឌិតរបស់សិប្បករ ដើម្បីបង្កើតផលិតផលដ៏ស្រស់ស្អាតទាំងទម្រង់ និងទាំងការរចនាសម្បូរបែប។
ការរួមផ្សំរវាងជំនាញ និងបំណិនរបស់សិប្បករជាមួយនឹងម៉ាស៊ីនទំនើបៗ បានជួយឱ្យភូមិជាងឈើ ប៊ិញមិញ (Binh Minh) ផលិតបាននូវផលិតផលឈើជាច្រើនប្រភេទប្រកបដោយ
សោភ័ណភាព និងប្រើប្រាស់បានយូរ ដូចជា៖ ទូ តុ កៅអី ផ្ទាំងគំនូរ រូបចម្លាក់ សាឡុង គ្រឿងសក្ការបូជា...។
ការអនុវត្តវិទ្យាសាស្ត្រ និងបច្ចេកវិទ្យាយ៉ាងក្លាហានក្នុងការផលិត បានជួយនាំយីហោភូមិជាងឈើ ប៊ិញមិញ (Binh Minh) មានទីតាំងយ៉ាងរឹងមាំ នៅលើទីផ្សារ រួមចំណែកអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច និងបង្កើនប្រាក់ចំណូលសម្រាប់គ្រួសារជាច្រើន។
ឬដូចភូមិរបរចាក់ពុម្ភលោហៈ តុងហ្សា (Tong Xa) ទីរួមស្រុក ឡឹម (Lam) (ស្រុក អ៊ីយ៉េន (Y Yen) ខេត្ត ណាមឌីញ (Nam Dinh)) ដែលធ្លាប់មានជំនាញក្នុងការចាក់ពុម្ភ និងផលិតវត្ថុប្រើប្រាស់ គ្រឿងសក្ការៈតូចៗ ផើង ឆ្នាំង កំប៉ុងដោតជើងធូប...ជាដើម ។ បច្ចុប្បន្ននេះ ដោយការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាទំនើបៗ និងម៉ាស៊ីនទំនើបៗ ជាពិសេសគឺបច្ចេកវិទ្យា ៣D និង ៤D ក្នុងផលិតកម្ម បានជួយសិប្បករអាចបង្កើតផលិតផល មានភាពផ្ចិតផ្ចង់ និងភាពស្មុគស្មាញជាងពេលមុនបានជាច្រើន ដូចជា៖ ព្រះពុទ្ធបដិមា បដិមាបុគ្គល រូបសំណាកមេដឹកនាំជាតិ ជួង វត្ថុហុងស៊ុយ ជាដើម...
ក្រៅពីផលិតផលសិប្បកម្មប្រពៃណីខ្នាតតូច កំពុងបានប្រើប្រាស់យ៉ាងទូលំទូលាយក្នុង និងក្រៅប្រទេស ដោយសារការអនុវត្តវិទ្យាសាស្ត្រ និងបច្ចេកវិទ្យា សិប្បករភូមិ តុងហ្សា (Tong Xa) ក៏បានចាក់ពុម្ភស្តូបធំៗ ថ្នាក់ជាតិ ដែលធ្វើពីស្ពាន់ និងដាក់តាំង នៅកន្លែងជាច្រើន ដូចជា ស្តូបជ័យជំនះ ដៀនបៀនភូ (Dien Bien Phu) កម្ពស់ ១៦.២ ម៉ែត្រ ទម្ងន់ ២២០ តោន រូបសំណាករបស់ស្តេច ត្រឹន (Tran) ទាំង ១៤ អង្គ មានទីតាំងនៅកេរដំណែលប្រវត្តិសាស្ត្រ វប្បធម៌ ធៀនទ្រឿង (Thien Truong)- ខេត្ត ណាមឌីញ (Nam Dinh); ព្រះពុទ្ធបដិមា ទម្ងន់ ៣៥ តោន នៅភ្នំណុននឿក (Non Nuoc) ស្រុក សកសើន (Soc Son)(រដ្ឋធានី ហាណូយ); ព្រះពុទ្ធបដិមាទាំង ៣ អង្គ មានទម្ងន់ ៥០តោន នៅវត្ត បាយឌីញ (Bai Dinh) (ខេត្ត
និញប៊ិញ (Ninh Binh))...
ជាពិសេស ភូមិរបរសិប្បកម្មនីមួយៗ នៅតំបន់ដីសណ្តភាគខាងជើង ឥឡូវនេះបានក្លាយជាតំបន់ទេសចរណ៍ ទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរក្នុងស្រុក និងបរទេស។ នៅរដ្ឋធានី ហាណូយ (Ha Noi) ខេត្ត ណាមឌិញ (Nam Dinh) ខេត្ត ថាយប៊ិញ (Thai Binh) ខេត្ត បាកយ៉ាង (Bac Giang)... ភូមិរបរជាច្រើនត្រូវបានធ្វើអាជីវកម្មសម្រាប់ទេសចរណ៍ ដោយសារភាពប្លែកពីគេ និងបង្កប់នូវតម្លៃប្រពៃណី និងវប្បធម៌អ្នកស្រុក ធ្វើឱ្យភ្ញៀវទេសចរមានអារម្មណ៍ប្លែក ជាពិសេសនៅពេលមានឱកាសទៅទស្សនា និងទទួលបទពិសោធន៍។ ហើយតាមរយៈទេសចរណ៍ ភូមិរបរសិប្បកម្មនៅភាគខាងជើងបានរួមចំណែករក្សា និងផ្សព្វផ្សាយអត្តសញ្ញាណវប្បធម៌វៀតណាមទៅកាន់មិត្តអន្តរជាតិ ផងដែរ៕
អត្ថបទ៖ ទ្រីញ ថុងធៀន
រូបថត៖ ត្រឹន ថាញយ៉ាង កុងដាត ថុងធៀន ខាញឡុង វៀតគឿង / VNP និងត្រឹន ថេផុង
ប្រែសម្រួលដោយង្វៀនយ៉ាង