20 ກວ່າປີທີ່ຜ່ານມາ, ນັກສິລະປິນ ຫາຍເຟື້ອງ ໄດ້ນໍາເອົາສຽງຂິມທີ່ແສນຫວານ, ອ່ອນຊ້ອຍ ຂອງຕົນ ເພື່ອຄອບຄອງເອົາດວງໃຈຂອງຜູ້ຄົນນັບລ້ານໆ ຄົນທີ່ຮັກດົນຕີພື້ນເມືອງທັງຢູ່ພາຍໃນ ແລະ ທັງຕ່າງປະເທດ, ປະກອບສ່ວນອະນຸລັກຮັກສາ ແລະ ພັດທະນາ ປະ ເພດສິລະປະທີ່ເປັນມູນເຊື້ອເປັນຢ່າງດີ.
ນັກສິລະປິນ ຫາຍເຟື້ອງ ເປັນລູກສາວກົກຂອງນາຍຄູດີເດັ່ນ ຟ້າມຖຸຍຮວານ, ອະດີດອາຈານສອນດົນຕີພື້ນເມືອງຂອງສະຖາບັນດົນຕີ ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ. ຍ້ອນແນວນັ້ນ, ຕັ້ງແຕ່ຍາມເດັກ ລາວຈຶ່ງໄດ້ຮູ້ຈັກກັບບັນ ດາເຄື່ອງດົນດີພື້ນເມືອງ, ພິເສດແມ່ນຂິມຂອງແມ່. ລາວເລົ່າສູ່ຟັງວ່າ, ຄາວນັ້ນແຕ່ລະຄັ້ງທີ່ແມ່ອະນຸຍາດໃຫ້ຫຼິ້ນຂິມຂອງແມ່ ລາວສຸດທີ່ດີໃຈ ແລະ ຕັ້ງໜ້າຕັ້ງຕາຫຼິ້ນກັບມັນໝົດຕອນໂດຍບໍ່ຮູ້ເບື່ອ.
ເມື່ອອາຍຸໄດ້ 7 ປີ, ແມ່ໄດ້ສົ່ງ ຫາຍເຟື້ອງ ເຂົ້າຮຽນໃນຊຸດຮຽນຊຸດທໍາອິດ ( ປີ 1976) ກ່ຽວກັບເຄື່ອງດົນຕີ ຂິມຢູ່ສະຖາບັນດົນຕີນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ. ຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາ, ລາວໄດ້ໄປໂຮງຮຽນ ຮຽນດົນຕີນຳແມ່ທຸກໆ ວັນ. ຍິ່ງຮຽນລາວຍິ່ງເມົາມົວ ແລະ ຕິດພັນກັບຂິມ ເໝືອນເລືອດເນື້ອ.
ຜ່ານການຝຶກແອບດົນຕີຂິມດ້ວຍຄວາມທຸກຍາກລໍາ ບາກມາເປັນເວລາກວ່າ 15 ປີ, ປີ 1992 ຫາຍເຟື້ອງ ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມງານແຂ່ງຂັນນັກດົນຕີຂິມໜຸ່ມທົ່ວປະເທດ ຄັ້ງທີໜຶ່ງ ຈັດຂຶ້ນຢູ່ຫໍວັດທະນະທຳ ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ ແລະ ຄອງລາງວັນທີໜຶ່ງ. ຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາ, ສຽງຂິມຂອງ ຫາຍເຟື້ອງ ໄດ້ຫຼາຍຄົນຜູ້ທີ່ຮັກດົນຕີຮູ້ ແລະ ຍອມຮັບດ້ວຍຄວາມຮັກແພງ.
ນັກສິລະປິນ ຫາຍເຟື້ອງ ມີຄວາມສະໜິດຕິດພັນກັບດົນຕີສະໝັກຫຼິ້ນຂິມ ມາເປັນເວລາກວ່າ 20 ປີ.
ນັກສິລະປິນ ຫາຍເຟື້ອງ ສະແດງດ່ຽວໃນງານພົບປະສ້າງສັນນັກດົນຕີຂິມ.
ນັກສິລະປິນ ຫາຍເຟື້ອງ (ນັ່ງກາງ) ສະແດງປະສານສຽງດົນຕີຮ່ວມກັບບັນດານັກສິລະປິນຂິມ ທົ່ວປະເທດ
ໃນງານພົບປະສ້າງສັນນັກດົນຕີຂິມຄັ້ງທີ 3 ປີ 2012.
ນັກສິລະປິນ ຫາຍເຟື້ອງ ຮັບໃບທີ່ລະນຶກທີ່ເຂົ້າຮ່ວມງານພົບປະສ້າງສັນນັກດົນຕີຂິມຄັ້ງທີ 3.
ນັກສິລະປິນ ຫາຍເຟື້ອງ ສອນ ຂິມ ໃຫ້ແກ່ບັນດານັກສຶກສາຮຽນຢູ່ຂະແໜງວິຊາ ຂິມ ທີ່ສະຖາບັນດົນຕີ ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ. |
ປີ 1993, ຫາຍເຟື້ອງ ເດີນທາງໄປນະຄອນຫຼວງ ປາຣີ (ຝຣັ່ງ)ເພື່ອສ້າງ DVD ແຜ່ນ ທຳອິດຂອງຕົນພາຍໃຕ້ຊື່ວ່າ “La Music Hier et Aujourd’hui” (ຂິມມື້ນີ້ ແລະ ມື້ວານນີ້)ຮ່ວມກັບສາດສະດາຈານ ເຈີ່ນວັນເຄ ແລະ ໄດ້ຮັບ 2 ລາງວັນຈາກລັດຖະບານ ຝຣັ່ງ, ນີ້ ເປັນຂີດໝາຍບາດກ້າວພັດທະນາໃໝ່ໃນພາລະກິດດົນຕີຂິມຂອງຕົນ. ກັບມາປະເທດ, ລາວສືບຕໍ່ຮຽນຕໍ່ ປະລິຍາໂທຢູ່ສະຖາບັນດົນຕີນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ.ພ້ອມ ກັນນັ້ນກໍ່ໄປສະແດງດົນຕີຢູ່ແຂວງ, ນະຄອນຕ່າງໆໃນທົ່ວປະເທດ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ລາວສຳເລັດການປ້ອງກັນບົດຈົບຊັ້ນ ແລະ ກາຍເປັນໜຶ່ງໃນສອງຄົນທຳອິດຮຽນຈົບປະລິຍາໂທ ດ້ານສິລະປະກ່ຽວກັບຂະແໜງວິຊາ ວິທີການ ແລະ ການສະແດງດົນຕີພື້ນເມືອງ ຂອງສະຖາບັນດົນຕີ ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ.
ກ່ອນໜ້ານັ້ນ, ປີ 1981, ຫາຍເຟື້ອງ ພ້ອມກັບແມ່ ແລະ ນ້ອງສາວຄືນັກສິລະປິນ ຫາຍອ້ຽນ ໄດ້ສ້າງຕັ້ງສະໂມສອນ ຕຽ້ງຮາ້ດເກ໋ວເຮືອງ ຂຶ້ນຢູ່ທີ່ຫໍວັດທະນະ ທຳ ລາວດົງ (ເມືອງ 1, ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ) ເພື່ອຈຸດ ປະສົງກໍ່ສ້າງ ແລະ ເຜີຍແຜ່ດົນຕີພື້ນເມືອງໃຫ້ແກ່ຜູ້ ມີຄວາມຮັກມັກກັບດົນຕີພື້ນເມືອງ. ລາວໃຫ້ຮູ້ວ່າ ປະຈຸບັນ, ສະໂມສອນຍັງມີການເຄື່ອນໄຫວເປັນປົກກະຕິ ໃນທຸກໆ ວັນຂອງທ້າຍອາທິດ. ພິເສດ, ທຸກຄັ້ງຫຼັງຈາກເສັດສິ້ນງານ “ພົບປະສ້າງສັນບັນດານັກດົນຕີຂິມ” ຈຳນວນຜູ້ມາລົງທະບຽນຮຽນ ຂິມແມ່ນເພີ່ມສູງຂຶ້ນ. ສິ່ງດັ່ງກ່າວ ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ຖ້າຫາກມີການໂຄສະ ນາຢ່າງກວ້າງຂວາງແລ້ວ, ແນ່ນອນວ່າ ຈຳນວນຜູ້ມີຄວາມຮັກມັກກັບດົນຕີປະເພດນີ້ ຈະເພີ່ມຫຼາຍຍິ່ງຂຶ້ນ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການຟື້ນຟູ ແລະ ຂະຫຍາຍ ປະເພດດົນຕີພື້ນເມືອງປະເພດນີ້ຢ່າງກ້ວາງຂວາງ ແລະ ທົ່ວເຖິງ.
ຕາມນັກສິລະປິນ ຫາຍເຟື້ອງ ແລ້ວ, ການຮຽນ ຂິມ ຕ້ອງມີຄວາມອົດທົນພະຍາຍາມໃຊ້ເວລາຝຶກຫັດຍາວນານ ຈຶ່ງສຳເລັດໄດ້. ສຳລັບຜູ້ຮຽນສະເພາະຂິມ, ຖ້າດຸໝັ່ນໃນການຝິກຫັດ, ບົດເພງງ່າຍ ຕ້ອງໃຊ້ເວລາຢ່າງໜ້ອຍໜຶ່ງເດືອນ, ບົດເພງຍາກ, ອາດຈະຝຶກແຕ່ລະມື້ 8 ຊົ່ວໂມງ ໃຊ້ເວລາເປັນ 5 ເດືອນຈຶ່ງແລ້ວ. ຜູ້ທີ່ຫາກໍ່ຮຽນ ຂິມທຽບໃສ່ຜູ້ຮຽນດົນຕີອື່ນ ອາດຈະໃຊ້ເວລາຫຼາຍກວ່າ, ສຳຄັນແມ່ນຕ້ອງມີຄວາມຕັ້ງໝັ້ນ ແລະ ມີຄວາມມັກຮັກກັບຂິມຢ່າງແທ້ຈິງ. ລາວຖືວ່າ ດົນຕີພື້ນເມືອງເວົ້າລວມ ແລະ ຂິມໂດຍສະເພາະຮູບນອກ ລ້ວນແຕ່ບໍ່ມີຈຸດເດັ່ນ, ແຕ່ທາງໃນລວງເລິກຂອງມັນແມ່ນບໍ່ມີສິ້ນສຸດ, ຍິ່ງຄົ້ນຫາຍິ່ງເຫັນຈຸດແປກໃໝ່ ແລະ ຢາກເອົາຊະນະໃຫ້ໄດ້.
ຫວ່າງແລ້ວນີ້, ນັກສິລະປິນ ຫາຍເຟື້ອງ ໄດ້ມີການທົດລອງປະສານສຽງຂິມກັບວົງດົນຕີ Saigon Big Band ຂອງນັກສິລະປິນ Saxophone ເຈິ່ນແມ້ງຕວ້ນ ໃນຈັງວະດົນຕີ Jazz ໃໝ່, ເບື້ອງຕົ້ນ ໄດ້ຮັບສັນຍານທີ່ດີຈາກມວນຊົນ. ປະຈຸບັນ, ຫາຍເຟື້ອງ ເປັນອາຈານສອນຢູ່ພາກວິຊາດົນຕີພື້ນເມືອງ ຂອງສະຖາບັນດົນຕີນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ, ເປັນຮອງປະທານສະໂມສອນ ຕຽ້ງຮາ້ດເກ໋ວເຮືອງ. ນອກນັ້ນ, ລາວຍັງຄົ້ນ ຄວ້າ, ແຕ່ງ ແລະ ຮຽບຮຽງບົດດົນຕີ ຂິມຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ ເພື່ອຮັບໃຊ້ມວນຊົນ.
20 ກວ່າປີ ໃນອາຊີບນັກດົນຕີ, ນັກສິລະປິນ ຫາຍເຟື້ອງ ໄດ້ຖືກເຊື່ອເຊີນໃຫ້ໄປສະແດງຢູ່ປະເທດຕ່າງໆ 20 ກວ່າປະເທດໃນໂລກ, ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມງານມະໂຫ ລານ ແລະ ແລກປ່ຽນສຽງດົນຕີກັບສາກົນຫຼາຍໆຄັ້ງ. ລາວໄດ້ຜະລິດ ແລະ ຈຳໜ່າຍຫຼາຍອາລາບັມກ່ຽວກັບດົນຕີຂິມເຊັ່ນ: ຕິ່ງກາເກ໋ວເຮືອງ, ເບ້ນຊວັນ, ຕຽ້ງເຊືອ, ລ່ານດ້ຽວໂກ້ຍຫງ່ວນ, ຕຽ້ງດ່ານ ຫາຍເຟື້ອງ ແລະ ອື່ນໆ. ທັງໝົດລ້ວນແຕ່ມີອາຍອຸ່ນຂອງດົນຕີພື້ນເມືອງ, ກອນລຳ ຫຼື ເດີ່ນກາຕາຍຕື້.
ບົດ: ໂດ໋ວັນ - ພາບ: ເລມິນ