 ຮ່ອງຮອຍວັນເວລາເທິງຕົ້ນໄມ້ ຢູ່ລະບຽງ ເຮືອນບູຮານ.  ຫຼັງຄາເຮືອນ ຖືກມຸງດ້ວຍດິນຂໍຜູ້ ແລະ ດິນຂໍແມ່.  ຫ້ອງຮັບແຂກແມ່ນບ່ອນທີ່ ຊາວເຜົ່າ ນຸ່ງຈັດງານລ້ຽງ ແລະ ຮ້ອງ ເພງ ເຊີລີ.
|
ພື້ນເຮືອນແມ່ນເຮັດຈາກຫີນສີຂຽວ ຖືກຕັດ ເຈາະໃຫ້ຊື່, ພຽງ ແລະ ຈັດລຽງຢ່າງປານີດ ເພື່ອສ້າງເປັນຖານຮອງ ທີ່ແໜ້ນໜາ ໃຫ້ກັບ ໂຄງປະກອບ ຂອງ ຫຼັງເຮືອນ. ເສົາ, ຂາງ, ຂື່ ຂອງ ເຮືອນ ແມ່ນ ເຮັດດ້ວຍໄມ້ດູ່. ຝາ, ເສົາ, ຂາງ, ຂື່, ທ່ີເຮັດດ້ວຍໄມ້ ໃນເຮືອນ ຍັງແຂງດີ. ລວດລາຍແກະສະຫຼັກ, ປະດັບປະດາ ຢູ່ເທິງໄມ້, ເທິງຫີນ ຍັງປະກົດ ຂຶ້ນຢ່າງຊັດເຈນ... ປັດຈຸບັນ, ຫ້ອງຕ່າງໆ ຢູ່ພາຍໃນ ກຸ່ມເຮືອນ ໄດ້ຖືກປ່ຽນແປງ ໃຫ້ມີໜ້າທີ່ ທີ່ແຕກຕ່າງ ກັນ ກັບຂອງເດີມ, ແຕ່ ທັດສະນີຍະພາບທັງໝົດ ຂອງ ກຸ່ມເຮືອນ “ປ້ອມທີ່ໝັ້ນ” ນີ້ຍັງຄົງ ຮັກສາໄວ້ໄດ້ຄືເກົ່າ. ບັນດາຮຸ່ນຄົນໃນຄອບຄົວ ຕະກຸນ ຫຼີ໋ ໃນຊຸດພື້ນເມືອງໂດຍແມ່ຍິງ ດຳລົງຊີວິດຢູ່ທີ່ນີ້ ຫຍິບດ້ວຍຕົນເອງ.
 ແມ່ຍິງ ໃນຄອບຄົວນີ້ ຍັງຄົງຕໍ່າຜ້າປໍປ່ານ ແລະ ຍ້ອມສີຜ້າ ທຸກມື້.  ບັນດາລວດລາຍແກະສະຫຼັກ ຍັງຄົງປະກົດ ໃຫ້ເຫັນຢ່າງແຈ້ງຊັດ ຢູ່ປ່ອງຢ້ຽມ ຫ້ອງຮັບແຂກຂອງເຮືອນບູຮານ. |
ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ເມື່ອໄປຢ້ຽມຢາມເຮືອນບູຮານ, ພວກເຮົາຈະໄດ້ເຂົ້າສູ່ບັນຍາກາດແຫ່ງການດຳລົງຊີວິດທີ່ເປັນເອກະລັກ ຂອງ ຄອບຄົວ ຊາວເຜົ່າ ນຸ່ງ ຢູ່ທີ່ນີ້. ຢູ່ເທິງຂອບປະຕູໄມ້ຂອງຫ້ອງຮັບແຂກ, ປັດຈຸບັນໄດ້ຖືກປ່ຽນເປັນສີດຳຊໍ້າ ແລະ ໝັ້ນຄົງຄືກັບ ຫີນ ຕາມວັນເວລາ ແມ່ນຮວງເຂົ້າ ທີ່ຖືກເກັບຮັກສາໄວ້ຕະຫຼອດປີ. ນີ້ແມ່ນ ບັນດາຮວງເຂົ້າ ທີ່ສັກສິດ ໃນງານບຸນ ໄຫວ້ຟ້າ ເພື່ອ ພາວະນາໃຫ້ລະດູ ເກັບກ່ຽວ ໄດ້ຮັບໝາກຜົນດີ, ຊຶ່ງແມ່ນ ພິທີກໍາ ສຳຄັນທີ່ສຸດຂອງຊາວເຜົ່າ ນຸ່ງ. ຢູ່ໃນຫ້ອງ ທີ່ຢູ່ໃກ້ກັບເຮືອນຄົວ ຈະເຫັນເຄື່ອງມືຕໍ່າ ປໍປ່ານ, ຍ້ອມຜ້າ. ແມ່ຍິງໃນຄອບຄົວນີ້ ຍັງປູກປໍປ່ານ, ຕໍ່າຫູກ, ຍ້ອມຜ້າ, ຫຍິບຊຸດອາພອນແບບມູນເຊື້ອ ສີຄາມທີ່ລຽບງ່າຍ ແຕ່ຈັບຕາຈັບໃຈ ໃນທຸກໆ ວັນ.