រំលឹកការចងចាំឡើងវិញ សិល្បករ ប៊ូយ វ៉ាន់ហុង (Bui Van Hung) ចែករំលែក៖ “ប្រសិនបើមានការទំនាក់ទំនងណាមួយ ខ្ញុំនឹងនឹកដល់ នោះគឺក្តីស្រឡាញ់ និង ទឹកចិត្តមោទនៈ ចំពោះកេរដំណែលស្រុកកំណើតខ្លួន”។ ប្អូនហុង (Hung) ពេលនោះខ្ញុំទើបនឹងរៀនអាន រៀនសរសេរ តាមដំណើរគន្លងព្រឹទ្ធាចារ្យភូមិ ទៅកាន់ទីលានឃ្លាំងសហករណ៍ ដើម្បីទស្សនាការសម្តែងស្វឹនផា (Xuan Pha)។ លើកមួយការសម្តែងមានមនុស្សមកកុះករ ត្រូវប្រជៀតឈឺកររាប់ខែ ប៉ុន្តែឱ្យតែមានការសម្តែង ប្អូនហុង (Hung) តែងតែមានវត្តមានជានិច្ច។
មកដល់ឆ្នាំ១៩៩០ រដ្ឋមានគោនយោបាយស្តារវប្បធម៌ជនជាតិ ភូមិស្វឹនទ្រឿង (Xuan Truong) ពេលនេះ ទើបចាប់ផ្តើមស្តារល្បែងសម្តែងស្វឹនផា (Xuan Pha)។ “ខ្ញុំជាម្នាក់ក្នុងចំណោមក្រុមមនុស្សដំបូងទាំង២០នាក់ បានព្រឹទ្ធាចារ្យជ្រើសដើម្បីបង្ហាត់បង្រៀន” សិល្បករ ហុង (Hung) រលឹកឃើញដូចនេះ។
ការពិបាកកើតឡើង ពេលនោះ ក្នុងភូមិមានព្រឹទ្ធិចារ្យ៤ឬ៥នាក់តែប៉ុណ្ណោះ ដែលមានសុខភាពមាំមួន អាចបង្ហាត់បង្រៀនល្បែងស្វឹនផា(Xuan Pha) នេះបាន។ ពេលនោះ ផ្សេងពីអ្នកដទៃ គ្រាន់តែស្តាប់តាមសម្តី សិល្បករ ហុង (Hung) បានកត់ត្រាទុកយ៉ាងហ្មត់ចត់។ ការកត់ត្រានោះ បែរជាមានឱកាសប្រៀបធៀប កត់បន្ថែមបន្ទាប់ពីពិធីបុណ្យទានកើតឡើង ឬមានឱកាសណាមួយ បានទៅសម្តែងក្រៅខេត្ត។
យ៉ាងនេះ ក្នុងដៃសិល្បករ ហុង (Hung) មានសៀវភៅឯកសារសុក្រិតមួយក្បាល ស្តីពីល្បែងស្វឹនផា (Xuan Pha)។ ក្នុងសៀវភៅឯកសារនេះ លោកមិនត្រឹមពណ៌នាដោយបទចម្រៀង កាយវិការ នៅទាំងពណ៌នាអំពីរបៀបឈររាំ ដោយរូបភាពជាក់ស្តែង ធានាបានអ្នកភូមិលោក ដែលមានចំណេះតិចបំផុត ក៏អាចមើលសៀវភៅនេះយល់ និង រាំបានតាមរយៈរូបភាព។
ពេលចាស់ព្រឹទ្ធាចារ្យភូមិ និង លោកគ្រូ អ្នកគ្រូ បង្រៀនសិល្បករហុង(Hung) បន្តបន្ទាប់ចែកឋានទៅ សៀវភៅរបស់សិល្បករហុង (Hung) បែរក្លាយជាឯកសារកម្រតែមួយគត់ ស្តីពីស្វឹនផា (Xuan Pha)។ ពេលនោះ សិល្បករ ហុង (Hung) នឹងបោះជំហានទៅកាន់តួនាទីថ្មី ជាលោកគ្រូ អ្នកដឹកនាំរឿង នៃភូមិស្វឹនផា (Xuan Pha)។
 សិល្បករ ប៊ូយ វ៉ាន់ហុង (Bui Van Hung) (ឃុំស្វឹនទ្រឿង - Xuan Truong ស្រុកថ័រស្វឹន - Tho Xuan ខេត្តថាញហ្វ័រ (Thanh Hoa) ជាអ្នកផ្តល់ពេលវេលាមួយជីវិត ដើម្បីល្បែងសម្តែងស្វឹនផា (Xuan Pha)។  ពេលលំហែ សិល្បករ ប៊ូយ វ៉ាន់ហុង (Bui Van Hung) នៅទាំងគូរគំនូរពង្រាយនូវក្បាច់របាំល្បែង ស្វឹនផា (Xuan Pha) ដើម្បីបង្រៀនជូនជនជំនាន់ក្រោយ។  សិល្បករ ប៊ូយ វ៉ាន់ហុង (Bui Van Hung) និង ដូ វ៉ាន់ហាវ (Do Van Hao) ជាជាងឈើម្នាក់រស់នៅក្នុងភូមិ បានផលិតចេញរបាំងមុខ ដើម្បីបម្រើជូនការសម្តែង ស្វឹនផា (Xuan Pha)។  សិល្បករ ប៊ូយ វ៉ាន់ហុង (Bui Van Hung) កំពុងបង្ហាត់បង្រៀនក្បាច់របាំល្បែងស្វឹនផា (Xuan Pha) ជូនប្អូនៗ សិស្សក្នុងភូមិ។  សិល្បករ ប៊ូយ វ៉ាន់ហុង (Bui Van Hung) និង ក្រុមរបាំទូហ្វឹន (Tu Huan) ជាសិស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមសិស្ស ទាំងប្រាំ របស់ ស្វឹនផា (Xuan Pha)។  ក្នុងម៉ោងហាត់ និង សម្តែងស្វឹនផា (Xuan Pha) សិល្បករ ប៊ូយ វ៉ាន់ហុង (Bui Van Hung) តែងវាយស្គរធំ ដើម្បីអ្នករាំដើរត្រូវតាមចង្វាក់។  សិល្បករ ប៊ូយ វ៉ាន់ហុង (Bui Van Hung) រៀបចំសម្លៀកបំពាក់ជូនអ្នករបាំ រាំក្បាច់ ងក្វឹក (Ngo Quoc) ក្នុងលើកសម្តែង នៅពិធីបុណ្យឡាំគិញ (Lam Kinh) ឆ្នាំ២០១៨។  ហាត់សមកាយវិការ វាយក្រាប់ក្នុងរបាំ ទូហ្វឹន (Tu Huan) មុនពេលសម្តែងនៅពិធីបុណ្យឡាំកីញ (Lam Kinh) ឆ្នាំ២០១៨។ |
សិល្បករ ហុង (Hung) ជាអ្នកទទួលបន្ទុក ក្លឹបស្វឹនផា (Xuan Pha) តែមួយគត់ នៅឃុំស្វឹនទ្រឿង (Xuan Truong) ទន្ទឹមនោះជាអ្នកឈរជំហរៀបចំការសម្តែងល្បែងស្វឹនផា (Xuan Pha) នៅភូមិស្រុក ក៏ដូចជានាំក្រុមទៅសម្តែងតាមព្រឹត្តិការណ៍ក្នុងនិងក្រៅខេត្តជាដើម។
ប្រការធ្វើឱ្យសិល្បករ ហុង (Hung) តែងរីករាយលើភាពរីកចម្រើននៃស្វឹនផា (Xuan Pha) នោះគឺ “អ្នកភូមិ អ្នកស្រុកខ្ញុំ ទោះបីលំបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ តែពួកគាត់តែងសប្បាយចិត្ត ពេលបានរាំល្បែងស្វឹនផា (Xuan Pha) នៅរាល់ស្ថានភាព”។ ការពិត ក្បាច់របាំស្វឹនផា (Xuan Pha) ជាការបញ្ញើភាពសាមគ្គី ឆន្ទៈ និងភាពឧស្សាហ៍ ក្នុងការពលកម្មរបស់អ្នកស្រុកស្វឹនទ្រឿង (Xuan Truong)។
គំរូ ដូចនៅក្នុងក្បាច់របាំហ្វ័រឡាង (Hoa Lang) អ្នករាំប្រើផ្លិត ក្បាច់រាំដូចជាបាច់ផ្កា បង្ហាញពីភាពសប្បាយ ស្មារតីសុទិដ្ឋិនិយម។ រួមជាមួយនោះ អ្នករាំប្រើចម្រៀងចែវ (Cheo) បង្ហាញពីជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ នៃអ្នកភូមិនៅទីនេះ រកស៊ីលើផ្លូវទឹក។
ឬដូចជាចង្វាក់រាំឡុកហោងញ៉ុង (Luc Hon Nhung) ស្តែងពីជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃក្នុងសង្គមគ្រួសារ ដែលមានច្រើនជំនាន់ រួមមានលោកយាយទួត អ្នកម្តាយ និង កូនជាដើម ដើម្បីប្រៀនប្រដៅដល់កូនចៅ ចេះរស់នៅដឹកចាស់ដឹកធំ ស្តែងពីស្មារតីសាមគ្គីក្នុងមួយគ្រួសារ។
២០១៧ អ្នកភូមិស្វឹនទ្រឿង (Xuan Truong) និយាយដោយឡែក និង អ្នកស្រុកថាញហ្វ័រ (Thanh Hoa) និយាយរួម ទទួលបានក្តីសប្បាយទាំងស្រុង ពេលល្បែងស្វឹនផា (Xuan Pha) ស្ថិតនៅក្នុងបញ្ជីកេរដំណែលវប្បធម៌អរូបីជាតិ។
មនុស្សគ្រប់គ្នាសប្បាយ តែសិល្បករហុង (Hung) បែរជាព្រួយបារម្មណ៍ ពីព្រោះអ្នកកាន់ស្គរតែម្នាក់គត់ក្នុងភូមិ គឺលោកដូឌិញតា (Do Dinh Ta) មានជន្មាយុជាង៨៣ឆ្នាំហើយ។ អ្នកវាយស្គរ ជាអ្នកសំខាន់បំផុត ក្នុងចំណោមអ្នកសំខាន់ទាំងពីរ បង្កើតបានជាល្បែងសម្តែងនេះ។
ដើម្បីវាយស្គរបាន អ្នកនោះត្រូវចាំច្បាស់ចង្វាក់រាំ។ ទន្ទឹមនោះ ត្រូវជាអ្នកមានទេពកោសល្យ មិនទាន់និយាយដល់ការចំណូលចិត្ត ប្តេជ្ញាចិត្ត ទើបវាយស្គរឮទៅមានព្រលឹង។ ហើយដូចនេះអ្នករាំ ទើបដើរត្រូវតាមចង្វាក់បាន។
 សិល្បករ ប៊ូយ វ៉ានហុង (Bui Van Hung) ណែនាំក្បាច់កាន់កាំបិតធំ ជូនអ្នករបាំ ង ក្វឹក (Ngo Quoc)។  សិល្បករ ប៊ូយ វ៉ាន់ហុង (Bui Van Hung) កំពុងកែកាយវិការ វាយក្រាប់ជូនអ្នករបាំ ល្បែងទូហ្វឹន (Tu Huan)។  សិល្បករ ប៊ូយ វ៉ាន់ហុង (Bui Van Hung) ណែនាំរបៀបដើរ ដំណើរយាយចាស់ ចូលជាតួអង្គលោកយាយ ក្នុងល្បែងទូហ្វឹន (Tu Huan)។  សិល្បករប៊ូយ វ៉ាន់ហុង (Bui Van Hung) ណែនាំរាំក្បាច់បាច់ផ្កា។  សិល្បករ ប៊ូយវ៉ាន់ហុង (Bui Van Hung) ពត់ក្បាច់រាំ ចេមថាញ (Chiem Thanh) ធ្វើម្តេចអ្នករបាំទាំង ១០នាក់ រាំបានព្រមគ្នា។  សិល្បករ ប៊ូយ វ៉ាន់ហុង (Bui Van Hung) រាំធ្វើជាគំរូ នូវក្បាច់រាំល្បែងចេមថាញ (Chiem Thanh) ក្នុងម៉ោងរៀនរបាំ។  ល្បែងចេមថាញ (Chiem Thanh) រួមមានក្បាច់រាំពិបាកច្រើន ទាមទារសិល្បករ ប៊ូយ វ៉ាន់ងហុង (Bui Van Hung) ត្រូវណែនាំហ្មត់ចត់ជូនអ្នករបាំ។  ដូចជាមានទេពកោសល្យពិសេស ប្អូនតូចនៅឃុំ ស្វឹនទ្រឿង (Xuan Truong) ជួប និង រាំនូវក្បាច់ ស្វឹនផា (Xuan Pha) យ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ ក្រោមការណែនាំនៃសិល្បករ ប៊ូយ វ៉ាន់ហុង (Bui Van Hung)។ |
បានទស្សនាផ្ទាល់ម៉ោងបង្ហាត់បង្រៀនក្បាច់រាំ ពោរពេញដោយឆន្ទៈ ប្តេជ្ញាចិត្តខ្លាំង របស់សិល្បករ ហុង (Hung) ចំពោះប្អូនៗកុមារ កុមារីគ្រប់គ្នា យើងខ្ញុំទើបយល់ដឹងច្បាស់ សិល្បករ ហុង (Hung) នៅតែធ្វើដំណើរលើមាគ៌ា ស្វែងរក “ពន្លកកេរដំណែល” ដែលមានទេពកោសល្យពិតប្រាកដ សម្រាប់ស្វឹនផា (Xuan Pha) អាចអត្ថិភាពជានិច្ចកាលនឹងពេលវេលា៕
អត្ថបទ៖ ថាវី រូបថត៖ ត្រឹងកុងដាត
ត្រឹនថាញយ៉ាង
