បណ្តាថ្ងៃជិតមកដល់ពិធីបុណ្យសែនព្រះខែ គ្រួសារ លោក ង្វៀន ត្រុងថាញ (Nguyen Trong Thanh) ស្ថិតក្នុងភូមិកាន់សាសនាកាតូលិក ភូប៊ិញ (Phu Binh) (ខណ្ឌ ១១ ទីក្រុងហូជីមិញ) បានប្រញាប់ធ្វើឲ្យសម្រេចបណ្តាចង្កៀងគោម ដើម្បីប្រគល់ដល់ភ្ញៀវ។ រៀនមុខរបរនេះពីឪពុករបស់លោក ដែលមានស្រុកកំណើតនៅខេត្ត ណាមឌីញ (Nam Dinh) ប៉ុន្តែមកនិងរស់នៅក្នុងភាគខាងត្បូង នាបណ្តាដើមឆ្នាំនៃទសវត្សរ៍ទី ១៩៥០ ។ លោក ង្វៀន ត្រុងថាញ (Nguyen Trong Thanh) បានប្រកបមុខរបរនេះបានជាងពាក់កាលជីវិតហើយ។
"ចាប់ពីក្មេង ឪពុកខ្ញុំបានចាកចេញពីខេត្ត ណាមឌីញ (Nam Dinh) និងមកទីក្រុងហូជីមិញ (Ho Chi Minh) រកស៊ីដោយការធ្វើចង្កៀងគោម បន្ទាប់ពី ឪពុកខ្ញុំបានប្រគល់មុខរបរនេះដល់កូនៗ" - លោក ថាញ (Thanh) បាននិយាយជាមួយខ្ញុំ អំពីប្រភពដើមនៃមុខរបររបស់លោក។ ភូមិមានអ្នកកាន់សាសនាកាតូលិក ភូប៊ិញ (Phu Binh) មានប្រជាជនជាច្រើនគ្រួសារប្រកបមុខរបរធ្វើចង្កៀងគោម ប៉ុន្តែធ្វើបានចង្កៀងគោមធំនិងពិសេសមួយគ្រឿង មានតែគ្រួសារលោក ថាញ (Thanh)។ នៅពិធីបុណ្យសែនព្រះខែ គ្រួសារលោក ថាញ (Thanh) បានធ្វើចង្កៀងគោម ខ្នាតធំនិងពិសេសជាច្រើនគ្រឿង។
លោក ថាញ (Thanh) បានចែករំលែកថា ធ្វើចង្កៀងគោមមានដំណាក់កាលស្មុគស្មាញ ប៉ុន្តែក៏មានដំណាក់កាលសាមញ្ញ។ ជាងម្នាក់ៗ ត្រូវយល់ដឹងយ៉ាងច្បាស់លាស់ដំណាក់កាលទាំងបួន៖ ច្រៀកឫស្សី បង្កើតគ្រោង បិទក្រដាសនិងគូរក្បួក្បាច់រចនា ទើបធ្វើឲ្យសម្រេចចង្កៀងគោមមួយគ្រឿង ។
អនុវត្ត៖ ថុងហាយ