ព្រឹកថ្ងៃសៅរ៍ចុងសប្តាហ៍ ច្រកផ្លូវបូរាណនៅ៤៥៦ ហ្វាងហ្វាថាមបែរជាមានមនុស្សទៅមកយ៉ាងកុះករ។ កាលមុន ផ្សារនេះគឺគ្រាន់តែជាតៀមតែឡឺ ដែលមានឈ្មោះល្បីទូទាំងទីក្រុង ជាទីកន្លែងក្លឹបសរសេរអក្សរក្បាច់ហាណូយ ហើយយកកន្លែងនេះ ជាទីកន្លែងទៅមកដោះដូរ ជជែកគ្នានៅថ្ងៃចុងសប្តាហ៍តែប៉ុណ្ណោះ។ល។
មានទំហំប្រហែលជា៤០០ម៉ែត្រការ៉េ ប៉ុន្តែមកដល់ទីនេះ អ្នកនៅទីនេះ នឹងបានរស់សាឡើងវិញ ក្នុងបរិយាកាស សម័យកាលពីដើម តាមរយៈគ្រឿងប្រើប្រាស់ដែលធ្លាប់ ឃើញនូវក្នុងសម័យរដ្ឋឧបត្ថម្ភដូចជា៖ ចង្កៀងប្រេងកាត់ នាឡិកាប្រើឡាមមួល ថាសស្ពាន់ ផើងស្ពាន់ ឆ្នាំងសូវៀត កង់ mifa។ល។ ផ្សារមិនត្រឹមតែជាទីកន្លែងលក់ដូរ នៅទាំងអាចប្តូរវត្ថុបូរាណជាមួយអ្នកលក់។ ម្ចាស់ស្តង់សុភាពរាបសាផ្លាស់ប្តូរ បកស្រាយអស់ពីចិត្ត អំពីប្រភពដើមកំណើត គុណភាពរបស់វត្ថុបូរាណ ឲ្យភ្ញៀវទេសចរណ៍ទោះបីគេទិញឬមិនទិញក៏ដោយ។
 ផ្សារវត្ថុចាស់បូរាណស្ថិតនៅក្នុងច្រកតូចមួយលើវិថីហ្វាងហ្វាថាម(ហាណូយ)។  តាមបងគេវក្វឹកខាញ់ (ទទួលបន្ទុកក្លឹបសរសេរអក្សរក្បាច់ហាណូយ) ជាអ្នកបង្កើតផ្សារវត្ថុបូរាណ កន្លែងនេះបានក្លាយជាវេទិកាប្រជុំអ្នកចូលចិត្តលេងវត្ថុបូរាណ  ផ្សារលក់តែប្រភេទវត្ថុចាស់បូរាណ។ល។ តាំងពីចានសេរ៉ាមិច ថូផ្កា ចង្កៀងប្រេងកាត់ នាឡិកា ទូរស័ព្ទដាក់លើតុ ត្រៃវិស័យ ថាសស្ពាន់ វ៉ែនតា។ល។ មកដល់ប្រភេទប្រាក់កាក់គ្រប់តម្លៃកាលពីដើម របស់វៀតណាម ប្រភេទសៀវភៅ គំនូរចាស់ឬគម្រប់ស្ពក់បាយ ចានបាយដែក។  ប្រភេទសេរ៉ាមិចកាលសម័យបូរាណ បានអ្នកចូលចិត្តវត្ថុបូរាណគយគន់នៅផ្សារ។  អ្នកចូលចិត្តវត្ថុបូរាណរួមគ្នាមើលនិងពិនិត្យតម្លៃនៃវត្ថុបូរាណ។  ម៉ាស៊ីនថតរូបបូរាណ មានខ្លះដំណើរការបាន មានខ្លះបានត្រឹមតែតាំងទុក ប៉ុន្តែក៏ទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍នៃអ្នកចូលចិត្តដែរ។  អ្នកចូលចិត្តម្នាក់មើលយ៉ាងហ្មត់ចត់បានយកឧបករណ៍ពង្រីក ដើម្បីពិនិត្យវត្ថុបូរាណរបស់ខ្លូនចូលចិត្ត។  ដែកកេះមានរាងកាំភ្លើងធំ ប្រើសាំង ចាស់កំរិលទៅតាមពេលវេលាបានតាំងក្នុងប្រអប់កញ្ចក់។  ពេលមកដល់ផ្សារ អតិថិជនអាចស្វែងរកឲ្យខ្លួននូវនាឡិកាដៃប្រើឡាមមួលរបស់សូវៀត។  នាឡិកាដៃប្រើឡាមមួលរបស់សូវៀតមានតម្លៃសមល្មម។  ភ្ញៀវទេសចរណ៍មកដល់ផ្សារវត្ថុបូរាណ ភាគច្រើនជាអ្នកចូលចិត្តភាពបូរាណនិងមានការយល់ដឹងពីវត្ថុបូរាណទាំងនេះ។ |
មិនត្រឹមមានតែអតិថិជននៅជុំវិញតំបន់ហាណូយទេ អ្នកចូលចិត្តវត្ថុបូរាណជាច្រើននៅខេត្តថាញហ័រ ហាយផុង ណាមឌិញ និញប៊ិញ។ល។ ក៏ស្វែងរកមកដល់ផ្សារវត្ថុបូរាណនេះ ដោយបំណងរកបានវត្ថុដែលខ្លូនចូលចិត្ត និងរួមប្រាស្រ័យ សំណេះសំណាលបទពិសោធន៍ពីកម្រងប្រមូលផ្តុំ។ ក្រៅពីនេះ ផ្សារវត្ថុបូរាណនៅហាណូយ នៅនាំយកវត្ថុបូរាណទៅរួមប្រាស្រ័យ ជាមួយអ្នកចូលចិត្តវត្ថុចាស់បូរាណ នៅហាយឿង ហ័រប៊ិញ បាក់និញ។ល។
ជាមួយនឹងការងារដោះដូរ លក់ ផ្សារនៅមានពេលដាក់លក់វត្ថុដោយការដេញថ្លៃ សំរាប់ធ្វើទាន។ ម្ចាស់ស្តង់ប្រគល់ជូនផលិតផល ដាក់ឲ្យដេញថ្លៃគឺវត្ថុបូរាណ ក្នុងនោះមានវត្ថុអនុស្សវរីយ៍ពីសង្គ្រាម។ ប្រាក់ទាំងអស់ដែលទទួលបានពីការលក់ដេញថ្លៃ បានទុកសម្រាប់ជួយកុមារពិការ គ្រួសារមានស្ថានភាពលំបាក។
ទោះបីទើបតែដំណើរការ ហើយប្រព្រឹត្តទៅមួយលើកក្នុងមួយសប្តាហ៍ ប៉ុន្តែផ្សារវត្ថុបូរាណបានក្លាយជាទីកន្លែងជួបជុំ រួមប្រាស្រ័យនៃអ្នកចូលចិត្តស្រឡាញ់ និងរំលឹកឡើងអនុស្សាវរីយ៍គ្រប់ស្រទាប់វ័យ ជាបរិយាកាសវប្បធម៌ដែលគេស្វែងរក ដើម្បីរំលឹកឡើងអនុស្សាវរីយ៍របស់ខ្លួន៕
 ប្រាក់កាក់បូរាណនៅផ្សារពិសេសនេះមានអាយុកាលខុសពីគ្នា។ ប៉ុន្តែភាគច្រើន ម្ចាស់ទំនិញតែងមិនបែងចែកប្រភេទ តែលក់តាមចំនួនឬទម្ងន់។  ស្ពកស្ពាន់បូរាណមានឆ្លាក់ក្បូរក្បាច់រូបសត្វទាំង១២ឆ្នាំ។  ក្រាសធ្វើពីសម្បកគ្រាប់បែក។  ចានសេរ៉ាមិចលាបជាតិរលើបពណ៌ស មានក្បូរក្បាច់បូរាណសាមញ្ញជាមួយស្នាមគំនូរសិប្បកម្ម។  ដបដែកសម្រាប់ដាក់ទឹកសម័យសង្គ្រាមប្រឆាំងអាមេរិកនិងនាឡិកាប្រើឡាមមួលរបស់សូវៀតនិងចិនបាន តាំងលក់យ៉ាងច្រើននៅក្នុងផ្សារ។  ថាសចម្រៀងបូរាណទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍នៃមនុស្សជាច្រើន។  នាឡិកាព្យួរជញ្ជាំងបូរាណមានតម្លៃខ្ពស់តាំងលក់នៅផ្សារ។ |
អត្ថបទនិងរូបថត៖ កុងដាត
