គ្រឿងសមុទ្រសាហ្វិញ (Sa Huynh) 01/10/2018 ភូមិហាលគ្រឿងសមុទ្រសាហ្វិញ (Sa Huynh) ឃុំផោថាច់ (Pho Thach) ស្រុកឌឹកផោ (Duc Pho) ដូចជាបេះដូងខាងក្នុងនៃការដ្ឋានច្នៃផលិតផលគ្រឿងសមុទ្រស្ងួតរបស់ខេត្តក្វាងង៉ាយ (Quang Ngai)។ ប្រភពគ្រឿងសមុទ្របានគ្រួសារនៅភូមិសាហ្វិញ (Sa Huynh) ច្នៃ សុទ្ទតែមានមកពីកំពង់ផែត្រីផោថាញ (Pho Thanh) ស្រុកឌឹកផោ (Duc Pho)។ នេះជាទីកន្លែងប្រមូលផ្តុំជលផល បន្ទាប់ពីនេសាទរបស់នាវានេសាទជិត១.៥០០គ្រឿង ក៏ជាកំពង់ផែត្រីដែលមានបរិមាណជលផល ដោះដូរស្រូបយក២/៣នៃបរិមាណទូទាំងខេត្ត។ ស្រុកឌឹកផោ (Duc Pho) មានឃ្លាំងអំបិលសាហ្វិញ (Sa Huynh) គ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់លើវិស័យច្នៃនិងរក្សាទុកជលផល។ ក្រៅពីនោះ ជាមួយការសម្បូរធនធានមនុស្ស និងបទពិសោធន៍ច្នៃជលផល ទើបស្រុកឌឹកផោ (Duc Pho)មានកម្លាំងពេញលេញ ទទួលភារកិច្ចជាមជ្ឈមណ្ឌលច្នៃជលផល គ្រឿងសមុទ្រច្នៃដំបូងរបស់ខេត្ត។ សព្វថ្ងៃនៅទូទាំងស្រុក មានមូលដ្ឋាន២០ច្នៃជលផលប្រពៃណី ផលិតផលប្រើសម្រាប់ច្នៃ ចម្បងគឺប្រភេទត្រី មឹក ប្រមូលផ្តុំភាគច្រើននៅឃុំផោថាច់ (Pho Thach)។ ភូមិហាលជលផលសាហ្វិញ (Sa Huynh) ខេត្តក្វាងងាយ (Quang Ngai) បានចាត់ទុកជាបេះដូងនៃរបរ ច្នៃផលិតផលជលផលហាលស្ងួតរបស់ខេត្ត។ ផលិតផលត្រីងៀត មឹកហាល នៅសាហ្វិញ (Sa Huynh) បានទីផ្សារពេញនិយមច្រើន។ មុនពេលហាលត្រី មឹក អ្នកស្រុកនឹងធ្វើជម្រះដំបូង ដើម្បីធានាអនាម័យ។ កំពង់ផែផោថាញ (Pho Thanh) ស្រុកឌឹកផោ (Duc Pho) ខេត្តក្វាងងាយ (Quang Ngai) ជាទីកន្លែងប្រមូលផ្តុំ ជលផល បន្ទាប់ពីនេសាទ របស់នាវានេសាទជិត ១.៥០០ គ្រឿង។ នេះជាកំពង់ផែមានបរិមាណដោះដូរ ស្រូបយក២/៣នៃបរិមាណទូទាំងខេត្តក្វាងងាយ (Quang Ngai)។ ការងារច្នៃដំបូងនិងហាលជលផល សុទ្ធតែនារីជាអ្នកធ្វើ។ ផលិតផលមឹកហាលមួយថ្ងៃ របស់សាហ្វិញ (Sa Huynh) បានចាត់ទុកជាផលិតផលពិសេសប្រចាំភូមិរបរ។ មឹកស្រស់ឆ្ងាញ់ ដេកហាលថ្ងៃ នៅលើរានហាលច្នៃដោយអ្នកស្រុកសាហ្វិញ (Sa Huynh)។ ត្រីចម្រុះពណ៌ស្រស់ បានយកពីនាវានេសាទត្រី នៅកំពង់ផែផោថាញ (Pho Thanh) ត្រៀមយកទៅច្នៃដំបូង។ បងស្រីឡេធីម៉ាយ (Le Thi Mai) ម្ចាស់មូលដ្ឋានច្នៃដំបូងនិងហាលជលផលនៅសាហ្វិញ (Sa Huynh) ឲ្យដឹងថា រៀងរាល់ថ្ងៃមូលដ្ឋានប្រមូលទិញជាង៣តោនជលផល ចម្បងគឺមឹក។ ជាមួយនឹងបរិមាណទំនិញដូចខាងលើ រៀងរាល់ថ្ងៃមូលដ្ឋានត្រូវការពលកម្មពី៦០ - ១០០នាក់។ ទោះបីចាត់ទុកជារដូវប្រមូលផល (ពីព្រោះគ្រាន់តែអូសបន្លាយពីខែ៥ រហូតដល់ខែ១២ ចន្ទគតិ) តែមុខរបរនេះ បានក្លាយជាប្រភពចំណូលចម្បងនៃគ្រួសារដ៏ច្រើន។ ផលិតផលផលិតចេញបានឈ្មួញមកទិញនៅនឹងកន្លែង រួចចែកចាយទៅខេត្តនានាក្នុងប្រទេសសម្រាប់ប្រើប្រាស់៕ - ខឿនវប្បធម៌សាហ្វិញ (Sa Huynh) បានបញ្ជាក់នៅអំឡុងឆ្នាំ១០០០មុនគ្រិស្តសករាជ រហូតដល់ចុងសតវត្សទី២។ ខឿនវប្បធម៌សាហ្វិញ (Sa Huynh) ជាខឿនមួយក្នុងចំណោមខឿនបុរាណ អំពីអរិយធម៌លើដីគោកវៀតណាមជាមួយនឹង៖ វប្បធម៌ដុងសើន (Dong Son) វប្បធម៌អូកែវ ក្លាយជាវប្បធម៌ត្រីកោណរបស់វៀតណាមសម័យយុគលោហៈ។ លើដែនដីនេះ មានស្លាកស្នាមបុរេកេរដំណែលរបស់ជនជាតិវៀតណាម កសាងភូមិ បើកសមុទ្រ ធ្វើសេរាមិច ជាងដែក។ ហេតុនេះហើយ របរសមុទ្រអាចចាត់ទុកជារបរប្រពៃណីយូរបំផុតរបស់អ្នកស្រុកសាហ្វិញ (Sa Huynh)។ - ស្រុកឌឹកផោ (Duc Pho) មានឆ្នេរសមុទ្រវែង៤០គីឡូម៉ែត្រ ស្រូបយកប្រហែល១/៣ប្រវែងឆ្នេរសមុទ្ររបស់ខេត្ត ជាមួយផ្ទៃទឹកអាជីវកម្មជាង៣០០០គីឡូម៉ែត្រការេ សាហ្វិញ (Sa Huynh) មានច្រកសមុទ្រពីរ (ផោថាញ - Pho Thanh) និងមីអា (My A) (ផោក្វាង - Pho Quang)។ ទទួលស្រុកមានឃុំ៦នៅជាប់មាត់សមុទ្រ មានប្រជាជនប្រហែល៤៧% នៃសរុបប្រជាជនទូទាំងស្រុក ហើយមានប្រពៃណីធ្វើមុខរបរសមុទ្រយូរឆ្នាំ។ អនុវត្ត៖ កុងដាត
គ្រឿងសមុទ្រសាហ្វិញ (Sa Huynh) 01/10/2018 ភូមិហាលគ្រឿងសមុទ្រសាហ្វិញ (Sa Huynh) ឃុំផោថាច់ (Pho Thach) ស្រុកឌឹកផោ (Duc Pho) ដូចជាបេះដូងខាងក្នុងនៃការដ្ឋានច្នៃផលិតផលគ្រឿងសមុទ្រស្ងួតរបស់ខេត្តក្វាងង៉ាយ (Quang Ngai)។ ប្រភពគ្រឿងសមុទ្របានគ្រួសារនៅភូមិសាហ្វិញ (Sa Huynh) ច្នៃ សុទ្ទតែមានមកពីកំពង់ផែត្រីផោថាញ (Pho Thanh) ស្រុកឌឹកផោ (Duc Pho)។ នេះជាទីកន្លែងប្រមូលផ្តុំជលផល បន្ទាប់ពីនេសាទរបស់នាវានេសាទជិត១.៥០០គ្រឿង ក៏ជាកំពង់ផែត្រីដែលមានបរិមាណជលផល ដោះដូរស្រូបយក២/៣នៃបរិមាណទូទាំងខេត្ត។ ស្រុកឌឹកផោ (Duc Pho) មានឃ្លាំងអំបិលសាហ្វិញ (Sa Huynh) គ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់លើវិស័យច្នៃនិងរក្សាទុកជលផល។ ក្រៅពីនោះ ជាមួយការសម្បូរធនធានមនុស្ស និងបទពិសោធន៍ច្នៃជលផល ទើបស្រុកឌឹកផោ (Duc Pho)មានកម្លាំងពេញលេញ ទទួលភារកិច្ចជាមជ្ឈមណ្ឌលច្នៃជលផល គ្រឿងសមុទ្រច្នៃដំបូងរបស់ខេត្ត។ សព្វថ្ងៃនៅទូទាំងស្រុក មានមូលដ្ឋាន២០ច្នៃជលផលប្រពៃណី ផលិតផលប្រើសម្រាប់ច្នៃ ចម្បងគឺប្រភេទត្រី មឹក ប្រមូលផ្តុំភាគច្រើននៅឃុំផោថាច់ (Pho Thach)។ ភូមិហាលជលផលសាហ្វិញ (Sa Huynh) ខេត្តក្វាងងាយ (Quang Ngai) បានចាត់ទុកជាបេះដូងនៃរបរ ច្នៃផលិតផលជលផលហាលស្ងួតរបស់ខេត្ត។ ផលិតផលត្រីងៀត មឹកហាល នៅសាហ្វិញ (Sa Huynh) បានទីផ្សារពេញនិយមច្រើន។ មុនពេលហាលត្រី មឹក អ្នកស្រុកនឹងធ្វើជម្រះដំបូង ដើម្បីធានាអនាម័យ។ កំពង់ផែផោថាញ (Pho Thanh) ស្រុកឌឹកផោ (Duc Pho) ខេត្តក្វាងងាយ (Quang Ngai) ជាទីកន្លែងប្រមូលផ្តុំ ជលផល បន្ទាប់ពីនេសាទ របស់នាវានេសាទជិត ១.៥០០ គ្រឿង។ នេះជាកំពង់ផែមានបរិមាណដោះដូរ ស្រូបយក២/៣នៃបរិមាណទូទាំងខេត្តក្វាងងាយ (Quang Ngai)។ ការងារច្នៃដំបូងនិងហាលជលផល សុទ្ធតែនារីជាអ្នកធ្វើ។ ផលិតផលមឹកហាលមួយថ្ងៃ របស់សាហ្វិញ (Sa Huynh) បានចាត់ទុកជាផលិតផលពិសេសប្រចាំភូមិរបរ។ មឹកស្រស់ឆ្ងាញ់ ដេកហាលថ្ងៃ នៅលើរានហាលច្នៃដោយអ្នកស្រុកសាហ្វិញ (Sa Huynh)។ ត្រីចម្រុះពណ៌ស្រស់ បានយកពីនាវានេសាទត្រី នៅកំពង់ផែផោថាញ (Pho Thanh) ត្រៀមយកទៅច្នៃដំបូង។ បងស្រីឡេធីម៉ាយ (Le Thi Mai) ម្ចាស់មូលដ្ឋានច្នៃដំបូងនិងហាលជលផលនៅសាហ្វិញ (Sa Huynh) ឲ្យដឹងថា រៀងរាល់ថ្ងៃមូលដ្ឋានប្រមូលទិញជាង៣តោនជលផល ចម្បងគឺមឹក។ ជាមួយនឹងបរិមាណទំនិញដូចខាងលើ រៀងរាល់ថ្ងៃមូលដ្ឋានត្រូវការពលកម្មពី៦០ - ១០០នាក់។ ទោះបីចាត់ទុកជារដូវប្រមូលផល (ពីព្រោះគ្រាន់តែអូសបន្លាយពីខែ៥ រហូតដល់ខែ១២ ចន្ទគតិ) តែមុខរបរនេះ បានក្លាយជាប្រភពចំណូលចម្បងនៃគ្រួសារដ៏ច្រើន។ ផលិតផលផលិតចេញបានឈ្មួញមកទិញនៅនឹងកន្លែង រួចចែកចាយទៅខេត្តនានាក្នុងប្រទេសសម្រាប់ប្រើប្រាស់៕ - ខឿនវប្បធម៌សាហ្វិញ (Sa Huynh) បានបញ្ជាក់នៅអំឡុងឆ្នាំ១០០០មុនគ្រិស្តសករាជ រហូតដល់ចុងសតវត្សទី២។ ខឿនវប្បធម៌សាហ្វិញ (Sa Huynh) ជាខឿនមួយក្នុងចំណោមខឿនបុរាណ អំពីអរិយធម៌លើដីគោកវៀតណាមជាមួយនឹង៖ វប្បធម៌ដុងសើន (Dong Son) វប្បធម៌អូកែវ ក្លាយជាវប្បធម៌ត្រីកោណរបស់វៀតណាមសម័យយុគលោហៈ។ លើដែនដីនេះ មានស្លាកស្នាមបុរេកេរដំណែលរបស់ជនជាតិវៀតណាម កសាងភូមិ បើកសមុទ្រ ធ្វើសេរាមិច ជាងដែក។ ហេតុនេះហើយ របរសមុទ្រអាចចាត់ទុកជារបរប្រពៃណីយូរបំផុតរបស់អ្នកស្រុកសាហ្វិញ (Sa Huynh)។ - ស្រុកឌឹកផោ (Duc Pho) មានឆ្នេរសមុទ្រវែង៤០គីឡូម៉ែត្រ ស្រូបយកប្រហែល១/៣ប្រវែងឆ្នេរសមុទ្ររបស់ខេត្ត ជាមួយផ្ទៃទឹកអាជីវកម្មជាង៣០០០គីឡូម៉ែត្រការេ សាហ្វិញ (Sa Huynh) មានច្រកសមុទ្រពីរ (ផោថាញ - Pho Thanh) និងមីអា (My A) (ផោក្វាង - Pho Quang)។ ទទួលស្រុកមានឃុំ៦នៅជាប់មាត់សមុទ្រ មានប្រជាជនប្រហែល៤៧% នៃសរុបប្រជាជនទូទាំងស្រុក ហើយមានប្រពៃណីធ្វើមុខរបរសមុទ្រយូរឆ្នាំ។ អនុវត្ត៖ កុងដាត
ភូមិហាលគ្រឿងសមុទ្រសាហ្វិញ (Sa Huynh) ឃុំផោថាច់ (Pho Thach) ស្រុកឌឹកផោ (Duc Pho) ដូចជាបេះដូងខាងក្នុងនៃការដ្ឋានច្នៃផលិតផលគ្រឿងសមុទ្រស្ងួតរបស់ខេត្តក្វាងង៉ាយ (Quang Ngai)។ ប្រភពគ្រឿងសមុទ្របានគ្រួសារនៅភូមិសាហ្វិញ (Sa Huynh) ច្នៃ សុទ្ទតែមានមកពីកំពង់ផែត្រីផោថាញ (Pho Thanh) ស្រុកឌឹកផោ (Duc Pho)។ នេះជាទីកន្លែងប្រមូលផ្តុំជលផល បន្ទាប់ពីនេសាទរបស់នាវានេសាទជិត១.៥០០គ្រឿង ក៏ជាកំពង់ផែត្រីដែលមានបរិមាណជលផល ដោះដូរស្រូបយក២/៣នៃបរិមាណទូទាំងខេត្ត។ ស្រុកឌឹកផោ (Duc Pho) មានឃ្លាំងអំបិលសាហ្វិញ (Sa Huynh) គ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់លើវិស័យច្នៃនិងរក្សាទុកជលផល។ ក្រៅពីនោះ ជាមួយការសម្បូរធនធានមនុស្ស និងបទពិសោធន៍ច្នៃជលផល ទើបស្រុកឌឹកផោ (Duc Pho)មានកម្លាំងពេញលេញ ទទួលភារកិច្ចជាមជ្ឈមណ្ឌលច្នៃជលផល គ្រឿងសមុទ្រច្នៃដំបូងរបស់ខេត្ត។ សព្វថ្ងៃនៅទូទាំងស្រុក មានមូលដ្ឋាន២០ច្នៃជលផលប្រពៃណី ផលិតផលប្រើសម្រាប់ច្នៃ ចម្បងគឺប្រភេទត្រី មឹក ប្រមូលផ្តុំភាគច្រើននៅឃុំផោថាច់ (Pho Thach)។ ភូមិហាលជលផលសាហ្វិញ (Sa Huynh) ខេត្តក្វាងងាយ (Quang Ngai) បានចាត់ទុកជាបេះដូងនៃរបរ ច្នៃផលិតផលជលផលហាលស្ងួតរបស់ខេត្ត។ ផលិតផលត្រីងៀត មឹកហាល នៅសាហ្វិញ (Sa Huynh) បានទីផ្សារពេញនិយមច្រើន។ មុនពេលហាលត្រី មឹក អ្នកស្រុកនឹងធ្វើជម្រះដំបូង ដើម្បីធានាអនាម័យ។ កំពង់ផែផោថាញ (Pho Thanh) ស្រុកឌឹកផោ (Duc Pho) ខេត្តក្វាងងាយ (Quang Ngai) ជាទីកន្លែងប្រមូលផ្តុំ ជលផល បន្ទាប់ពីនេសាទ របស់នាវានេសាទជិត ១.៥០០ គ្រឿង។ នេះជាកំពង់ផែមានបរិមាណដោះដូរ ស្រូបយក២/៣នៃបរិមាណទូទាំងខេត្តក្វាងងាយ (Quang Ngai)។ ការងារច្នៃដំបូងនិងហាលជលផល សុទ្ធតែនារីជាអ្នកធ្វើ។ ផលិតផលមឹកហាលមួយថ្ងៃ របស់សាហ្វិញ (Sa Huynh) បានចាត់ទុកជាផលិតផលពិសេសប្រចាំភូមិរបរ។ មឹកស្រស់ឆ្ងាញ់ ដេកហាលថ្ងៃ នៅលើរានហាលច្នៃដោយអ្នកស្រុកសាហ្វិញ (Sa Huynh)។ ត្រីចម្រុះពណ៌ស្រស់ បានយកពីនាវានេសាទត្រី នៅកំពង់ផែផោថាញ (Pho Thanh) ត្រៀមយកទៅច្នៃដំបូង។ បងស្រីឡេធីម៉ាយ (Le Thi Mai) ម្ចាស់មូលដ្ឋានច្នៃដំបូងនិងហាលជលផលនៅសាហ្វិញ (Sa Huynh) ឲ្យដឹងថា រៀងរាល់ថ្ងៃមូលដ្ឋានប្រមូលទិញជាង៣តោនជលផល ចម្បងគឺមឹក។ ជាមួយនឹងបរិមាណទំនិញដូចខាងលើ រៀងរាល់ថ្ងៃមូលដ្ឋានត្រូវការពលកម្មពី៦០ - ១០០នាក់។ ទោះបីចាត់ទុកជារដូវប្រមូលផល (ពីព្រោះគ្រាន់តែអូសបន្លាយពីខែ៥ រហូតដល់ខែ១២ ចន្ទគតិ) តែមុខរបរនេះ បានក្លាយជាប្រភពចំណូលចម្បងនៃគ្រួសារដ៏ច្រើន។ ផលិតផលផលិតចេញបានឈ្មួញមកទិញនៅនឹងកន្លែង រួចចែកចាយទៅខេត្តនានាក្នុងប្រទេសសម្រាប់ប្រើប្រាស់៕ - ខឿនវប្បធម៌សាហ្វិញ (Sa Huynh) បានបញ្ជាក់នៅអំឡុងឆ្នាំ១០០០មុនគ្រិស្តសករាជ រហូតដល់ចុងសតវត្សទី២។ ខឿនវប្បធម៌សាហ្វិញ (Sa Huynh) ជាខឿនមួយក្នុងចំណោមខឿនបុរាណ អំពីអរិយធម៌លើដីគោកវៀតណាមជាមួយនឹង៖ វប្បធម៌ដុងសើន (Dong Son) វប្បធម៌អូកែវ ក្លាយជាវប្បធម៌ត្រីកោណរបស់វៀតណាមសម័យយុគលោហៈ។ លើដែនដីនេះ មានស្លាកស្នាមបុរេកេរដំណែលរបស់ជនជាតិវៀតណាម កសាងភូមិ បើកសមុទ្រ ធ្វើសេរាមិច ជាងដែក។ ហេតុនេះហើយ របរសមុទ្រអាចចាត់ទុកជារបរប្រពៃណីយូរបំផុតរបស់អ្នកស្រុកសាហ្វិញ (Sa Huynh)។ - ស្រុកឌឹកផោ (Duc Pho) មានឆ្នេរសមុទ្រវែង៤០គីឡូម៉ែត្រ ស្រូបយកប្រហែល១/៣ប្រវែងឆ្នេរសមុទ្ររបស់ខេត្ត ជាមួយផ្ទៃទឹកអាជីវកម្មជាង៣០០០គីឡូម៉ែត្រការេ សាហ្វិញ (Sa Huynh) មានច្រកសមុទ្រពីរ (ផោថាញ - Pho Thanh) និងមីអា (My A) (ផោក្វាង - Pho Quang)។ ទទួលស្រុកមានឃុំ៦នៅជាប់មាត់សមុទ្រ មានប្រជាជនប្រហែល៤៧% នៃសរុបប្រជាជនទូទាំងស្រុក ហើយមានប្រពៃណីធ្វើមុខរបរសមុទ្រយូរឆ្នាំ។ អនុវត្ត៖ កុងដាត