ក្នុងទំហំ ៣០០០ មែត្រការ៉េ និងអនុវត្តន៍បច្ចេកទេសវិទ្យាជប៉ុន​ កសិដ្ឋានបណ្តុះផ្សិតរបស់ក្រុមហ៊ុនទទួល​ខុសត្រូវ​មានកំរិត​នាំចេញនិង​នាំចូល Kinoko ថាញកាវ (Thanh Cao) ប្រមូលផល​ផ្សិតជាមធ្យមបាន ១,៥ តោន ក្នុងមួយថ្ងៃ​ដែលឆ្លើយតប​ទៅនឹង​តម្រូវការរបស់ទីផ្សារ។  

យក​បំផុស​គំ​និតពីសៀវភៅ​​ដ៏ល្បី​ល្បាញ​លើ​ពិភពលោក “​ការ​ធ្វើ​បដិវត្តន៍​ពីសសៃ​ចម្បើង​” ​លោកស្រី លេ ស្វឹនហ័រ (Le Xuan Hoa) ស្ថាបនិកា​​ កសិដ្ឋាន​ ហន់​មូ (Hon Mu) (ស្រុក​ ថស្វឹន (Tho Xuan) ខេត្ត​ ថាញ​ហ័រ (Thanh Hoa) ) មិន​​ត្រឹម​តែ​ឈាន​មុខ​គេ​ ចំពោះ​​ការ​បង្កើត​បរិស្ថាន​រស់​នៅ​ថ្មី​ តែប៉ុណ្ណោះទេ។ ថែមទាំង​​ផ្គត់​ផ្គង់​​ផលិត​ផលដែល​ធ្វើ​ពី​វត្ថុធាតុដើម​មកពីធម្មជាតិ​​ ​​​​ផងដែរ។

ជាមួយ​កា​រប្តេជ្ញាចិត្ត​បម្រែ​បច្ចេកវិទ្យា​ថ្មី​​ក្នុង​ការ​ចិញ្ចឹម​ជល​ផល​ សហករណ៍​​​ជល​ផល​ហ្វ័រ​ផុ​ង​ (Hoa Phong) (​ឃុំ​ហ្វ័រ​ផុង​ - Hoa Phong ស្រុក​មី​ហាវ​ - My Hao) ក្លាយ​ជា​ទម្រង់​រូបភាព​គំរូ​​របស់​ខេត្ត​ហឹង​អៀន​ (Hung Yen) ក្នុង​ការ​អនុវត្ត​ជោគ​ជ័យ​​បទដ្ឋាន​​ចិញ្ចឹម​ត្រីស្អាតតាម​ទម្រង់​រូបភាព​បង្កើត​ព្រែក​​ក្នុង​ស្រះ​ នាំ​មក​ប្រាក់​ចំណូល​រាប់​សិប​ពាន់​លាន​ដុង​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ​។​

អ្នកស្រុក​​តៀន​ហាយ​ (Tien Hai) (ថៃ​ប៊ិញ - Thai Binh​) មាន​មោទនភាព​ជា​តំបន់​ដី​សក្ខីភាព​​សម្រាប់​​ការ​យក​ឈ្នះទៅ​​លើ​សមុទ្រ​​នៃ​ប្រជា​ជន​នៅ​វាល​ទំនាប​ភាគ​ខាង​ជើង​ ពីព្រោះ​ចាប់ពី​សតវត្សរ៍​ទី​១៨  ពេលលោក​​​ង្វៀន​កុង​ត្រឺ (Nguyen Cong Tru) (១៧៧៨ - ១៨៥៨) បាន​នាំ​អ្នកស្រុក​​ទៅ​ប្រកប​​មុខរបរ​នៅ​លើ​​សមុទ្រ​បង្កើតជា​​​​ភូមិ​ករ​។ បន្ត​ប្រពៃណី​យកជំនះ​លើ​សមុទ្រ​ដ៏​ធំធេង​របស់​បុព្វការីជន​​ សព្វ​ថ្ងៃ​អ្នកស្រុក​​​តៀន​ហាយ (Tien Hai)​ បាន​កែ​ច្នៃ​បង្កើត​ “ភូមិ​នៅ​លើ​សមុទ្រ​” ដើម្បី​ចិញ្ចឹម​​លៀស​​នាំ​មក​នូវ​ប្រសិទ្ធភាព​សេដ្ឋ​កិច្ច​ខ្ពស់​។​

នៅ​ខែ​មេសាជា​​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ​ វាលដាំ​ដំណាំ​​មន​នៅ​លើ​ភូមិសាស្រ្ត​ឃុំ​ហេប​ធ្វឹន (Hiep Thuan)​ ស្រុក​ភុក​ថ័រ​ (Phuc Tho) ​(ហាណូយ​) កំពុង​ទុំ​ស្រុះ​​លាប​ពណ៌​ក្រហមគ្រប់​ដណ្តប់​ទៅ​លើ​​វាល​ស្រែ ជា​សញ្ញាមួ​យ​​​​ប្រកាស​ឲ្យ​ដឹងថា​ដល់រដូវ​ប្រមូល​ផល​ថ្មីហើយ​​។ ដោយ​សា​រ​ការ​អភិវឌ្ឍ​នូវ​​ទម្រង់​រូបភាពដាំ​​ដំណាំ​មន តាំង​​ពី​​៣ - ​​៤​ឆ្នាំ​មក​នេះ ជី​វភាព​រស់​នៅ​របស់​ប្រជាជននៅ​​លើ​ភូមិសាស្រ្ត​​ បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​យ៉ាង​សកម្ម​។​

​យន្តូបនីយកម្ម​ក្នុង​វប្បកម្ម​ស្រូវ​ បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​ចិត្ត​គំនិត​គួរ​សម​​ អំពី​​ទម្លាប់​វប្បកម្ម​នៃ​ប្រជាកសិករ​ក្រុង​ តាំងពី​រូបភាព​វប្បកម្ម​​តូច​​ រាត់​រាយ​ ទៅជាវប្បកម្ម​​ប្រមូល​ផ្តុំ​​​ដោយ​ទ្រ​ង់ទ្រាយ​​ធំ​។ យន្តូបនីយកម្ម​ក្នុង​​វប្បកម្ម​​ស្រូវ​ដូចជា​​ដងថ្លឹង​ នាំ​មក​មុខ​មាត់​ថ្មី​ជូន​កម្មវិធី​កសាង​ជនបទ​ថ្មី​ហាណូយ​។​  

តាំង​ពី​យូរ​លង់​មក​នេះ​ហើយ បងប្អូនជនជាតិ​ខ្មែរ​រស់​នៅ​ ខេត្តអាន​យ៉ាង (An Giang) ចាត់​ទុក​​ស្ករ​ត្នោត​ជា​ចំណី​មាន​តំលៃនិង​ល្បីឈ្មោះ​ ទូទាំង​​តំបន់​ខាង​លិច​នៃភាគ​ខាង​ត្បូង​។ នា​សព្វ​ថ្ងៃនេះ​ គ្រួសារ​មួយ​ចំនួន​រស់​នៅ ​​ខេត្ត​អាន​យ៉ាង (An Giang) ​កំពុង​ប្រកបមុខរបរផលិតស្ករ​ត្នោត ដោយ​វិធានការហត្ថកម្ម​ប្រពៃណី។ ជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ ​ស្ករ​ត្នោតប្រមាណ ៦.០០០ តោន ​បាន​នាំចេញ​ទៅ​កាន់​ទីផ្សារបរទេស និង​ផ្ទុក​សារជាតិ​​ពិសេសនៃ​តំបន់​និរតី​នៃ​មាតុភូមិ​យើង។  

ឆ្លង​កាត់​៥​សតវត្សរ៍​ មក​ដល់​សព្វថ្ងៃ​ សេរាមិច​ថាញ​ហា (Thanh Ha) (ទីក្រុង​ហូយ​អាន - Hoi An ខេត្ត​ក្វាង​ណាម - Quang Nam​) នៅ​​តែ​រក្សា​បាន​រូប​ភាព​​ផលិត​​សិប្បកម្ម​ ​ហាក់ដូចជា​មាន​តែមួយ​គត់​ នោះគឺ​បង្កើត​រូបរាង​​ដោយ​ដៃ​ឬតុបង្វិល​ធាក់​ដោយ​ជើង​ មិន​ប្រើ​ពុម្ព។ ជា​ពិសេស​ផលិតផល​សេរាមិច​ថាញ​ហា (Thanh Ha)​ មិន​ជ្រលក់កាចា​ ដុត​ដោយ​ឡ​ឱស​ប្រពៃណី​ ​បង្កើត​បាន​ផលិតផល​បន្ទាប់ពី​ដុតតែង​​មានសម្បុរគ្រប់​​​ពណ៌​​ដូចជា៖ ពណ៌​លឿង​ ក្រហម​ ក្រហម​ជាំ ប្រផេះ ពណ៌ផ្កា​ឈូក​ ខ្មៅ​...​។ល។​