ជាមួយ​កា​រប្តេជ្ញាចិត្ត​បម្រែ​បច្ចេកវិទ្យា​ថ្មី​​ក្នុង​ការ​ចិញ្ចឹម​ជល​ផល​ សហករណ៍​​​ជល​ផល​ហ្វ័រ​ផុ​ង​ (Hoa Phong) (​ឃុំ​ហ្វ័រ​ផុង​ - Hoa Phong ស្រុក​មី​ហាវ​ - My Hao) ក្លាយ​ជា​ទម្រង់​រូបភាព​គំរូ​​របស់​ខេត្ត​ហឹង​អៀន​ (Hung Yen) ក្នុង​ការ​អនុវត្ត​ជោគ​ជ័យ​​បទដ្ឋាន​​ចិញ្ចឹម​ត្រីស្អាតតាម​ទម្រង់​រូបភាព​បង្កើត​ព្រែក​​ក្នុង​ស្រះ​ នាំ​មក​ប្រាក់​ចំណូល​រាប់​សិប​ពាន់​លាន​ដុង​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ​។​

អ្នកស្រុក​​តៀន​ហាយ​ (Tien Hai) (ថៃ​ប៊ិញ - Thai Binh​) មាន​មោទនភាព​ជា​តំបន់​ដី​សក្ខីភាព​​សម្រាប់​​ការ​យក​ឈ្នះទៅ​​លើ​សមុទ្រ​​នៃ​ប្រជា​ជន​នៅ​វាល​ទំនាប​ភាគ​ខាង​ជើង​ ពីព្រោះ​ចាប់ពី​សតវត្សរ៍​ទី​១៨  ពេលលោក​​​ង្វៀន​កុង​ត្រឺ (Nguyen Cong Tru) (១៧៧៨ - ១៨៥៨) បាន​នាំ​អ្នកស្រុក​​ទៅ​ប្រកប​​មុខរបរ​នៅ​លើ​​សមុទ្រ​បង្កើតជា​​​​ភូមិ​ករ​។ បន្ត​ប្រពៃណី​យកជំនះ​លើ​សមុទ្រ​ដ៏​ធំធេង​របស់​បុព្វការីជន​​ សព្វ​ថ្ងៃ​អ្នកស្រុក​​​តៀន​ហាយ (Tien Hai)​ បាន​កែ​ច្នៃ​បង្កើត​ “ភូមិ​នៅ​លើ​សមុទ្រ​” ដើម្បី​ចិញ្ចឹម​​លៀស​​នាំ​មក​នូវ​ប្រសិទ្ធភាព​សេដ្ឋ​កិច្ច​ខ្ពស់​។​

នៅ​ខែ​មេសាជា​​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ​ វាលដាំ​ដំណាំ​​មន​នៅ​លើ​ភូមិសាស្រ្ត​ឃុំ​ហេប​ធ្វឹន (Hiep Thuan)​ ស្រុក​ភុក​ថ័រ​ (Phuc Tho) ​(ហាណូយ​) កំពុង​ទុំ​ស្រុះ​​លាប​ពណ៌​ក្រហមគ្រប់​ដណ្តប់​ទៅ​លើ​​វាល​ស្រែ ជា​សញ្ញាមួ​យ​​​​ប្រកាស​ឲ្យ​ដឹងថា​ដល់រដូវ​ប្រមូល​ផល​ថ្មីហើយ​​។ ដោយ​សា​រ​ការ​អភិវឌ្ឍ​នូវ​​ទម្រង់​រូបភាពដាំ​​ដំណាំ​មន តាំង​​ពី​​៣ - ​​៤​ឆ្នាំ​មក​នេះ ជី​វភាព​រស់​នៅ​របស់​ប្រជាជននៅ​​លើ​ភូមិសាស្រ្ត​​ បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​យ៉ាង​សកម្ម​។​

​យន្តូបនីយកម្ម​ក្នុង​វប្បកម្ម​ស្រូវ​ បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​ចិត្ត​គំនិត​គួរ​សម​​ អំពី​​ទម្លាប់​វប្បកម្ម​នៃ​ប្រជាកសិករ​ក្រុង​ តាំងពី​រូបភាព​វប្បកម្ម​​តូច​​ រាត់​រាយ​ ទៅជាវប្បកម្ម​​ប្រមូល​ផ្តុំ​​​ដោយ​ទ្រ​ង់ទ្រាយ​​ធំ​។ យន្តូបនីយកម្ម​ក្នុង​​វប្បកម្ម​​ស្រូវ​ដូចជា​​ដងថ្លឹង​ នាំ​មក​មុខ​មាត់​ថ្មី​ជូន​កម្មវិធី​កសាង​ជនបទ​ថ្មី​ហាណូយ​។​  

តាំង​ពី​យូរ​លង់​មក​នេះ​ហើយ បងប្អូនជនជាតិ​ខ្មែរ​រស់​នៅ​ ខេត្តអាន​យ៉ាង (An Giang) ចាត់​ទុក​​ស្ករ​ត្នោត​ជា​ចំណី​មាន​តំលៃនិង​ល្បីឈ្មោះ​ ទូទាំង​​តំបន់​ខាង​លិច​នៃភាគ​ខាង​ត្បូង​។ នា​សព្វ​ថ្ងៃនេះ​ គ្រួសារ​មួយ​ចំនួន​រស់​នៅ ​​ខេត្ត​អាន​យ៉ាង (An Giang) ​កំពុង​ប្រកបមុខរបរផលិតស្ករ​ត្នោត ដោយ​វិធានការហត្ថកម្ម​ប្រពៃណី។ ជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ ​ស្ករ​ត្នោតប្រមាណ ៦.០០០ តោន ​បាន​នាំចេញ​ទៅ​កាន់​ទីផ្សារបរទេស និង​ផ្ទុក​សារជាតិ​​ពិសេសនៃ​តំបន់​និរតី​នៃ​មាតុភូមិ​យើង។  

ឆ្លង​កាត់​៥​សតវត្សរ៍​ មក​ដល់​សព្វថ្ងៃ​ សេរាមិច​ថាញ​ហា (Thanh Ha) (ទីក្រុង​ហូយ​អាន - Hoi An ខេត្ត​ក្វាង​ណាម - Quang Nam​) នៅ​​តែ​រក្សា​បាន​រូប​ភាព​​ផលិត​​សិប្បកម្ម​ ​ហាក់ដូចជា​មាន​តែមួយ​គត់​ នោះគឺ​បង្កើត​រូបរាង​​ដោយ​ដៃ​ឬតុបង្វិល​ធាក់​ដោយ​ជើង​ មិន​ប្រើ​ពុម្ព។ ជា​ពិសេស​ផលិតផល​សេរាមិច​ថាញ​ហា (Thanh Ha)​ មិន​ជ្រលក់កាចា​ ដុត​ដោយ​ឡ​ឱស​ប្រពៃណី​ ​បង្កើត​បាន​ផលិតផល​បន្ទាប់ពី​ដុតតែង​​មានសម្បុរគ្រប់​​​ពណ៌​​ដូចជា៖ ពណ៌​លឿង​ ក្រហម​ ក្រហម​ជាំ ប្រផេះ ពណ៌ផ្កា​ឈូក​ ខ្មៅ​...​។ល។​

ក្រូច​​ស្រុក​ង៉ែ​អាន (Nghe An) (​ក្រូច​វិ​ញ - Vinh​) ជា​ប្រភេទក្រូច​មួយ​​ក្នុង​ចំណោម​ប្រភេទ​ក្រូច​​ពិសេស​​ប្រចាំ​តំបន់ ​ដែល​មាន​ឈ្មោះល្បី​​​ទូទាំងប្រទេស​ ហើយ​បាន​នាំចេញទៅ​ទីផ្សារ​សូវៀត  និង​ប្រទេស​នានា​នៅអ៊ឺរ៉ុប​ខាងកើតក្នុង​​​​ទសវត្សរ៍​​ឆ្នាំ​១៩៨០​។ ដោយ​ការ​ឧបត្ថម្ភ​ពី​ស្ថា​​ប័ន​សហ​ប្រតិបត្តិ​ការ​​​អន្តរជាតិ​​​ជប៉ុន​ (JICA) ក្នុង​ការ​ងារជំនួយ​ផលិត​កម្ម​ច្នៃ​ផលិតផល​ ពី​តំបន់​ឯកវប្បកម្ម​​ក្រូច​ស្រុក​កន​កួង​ (Con Cuong) ចាប់ពី​ឆ្នាំ​២០១៦ ជម្រុក​ក្រូច​នៅ​​​ស្រុកង៉ែអាន​ ​(Nghe An) ខាង​លិច​ សព្វថ្ងៃ​នាំ​​មក​នូវ​ប្រសិទ្ធភាព​សេដ្ឋកិច្ច​ខ្ពស់​សម្រាប់​មូលដ្ឋាន​នៅទី​នេះ​។

ពីវត្ថុធាតុដីក្នុងភូមិ ឆ្លងកាត់បា​តដៃដ៏ប៉ិន​ប្រសប់ រួមជាមួយការប្រើប្រាស់​បច្ចេកទេស​ថ្មី ក្នុង​ផលិត​កម្ម បានជួយជីវភាព​សេដ្ឋកិច្ច​របស់សង្គម​គ្រួសារ នៅក្នុងភូមិ​សេរាមិច​គីម​ឡាន (ស្រុក​យ៉ា​ឡឹម​ ហាណូយ) មួយថ្ងៃទៅមួយ​ថ្ងៃកាន់​តែអភិវឌ្ឍន៍ នៅពេល​ផលិត​ផល​សេរាមិច​របស់​ពួក​គេស្វែង​រក​បាន​កន្លែង​ឈរជើង​នៅលើទី​ផ្សារ​។