ជាង​ចម្លាក់​មុខ​នាឡិកា​ តាមរយៈ​កញ្ចក់​កែវយឺត​ បង្កើតបានជា​​ផលិតផល​ចម្លាក់​ពិសេស​ ប្រណីត​ ទាក់​ទាញ​ការ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ នៃ​មនុស្ស​លេង​នាឡិកា​គ្រប់រូប​។​

នៅ​ក្នុងវ​ប្បធម៌វៀតណាមធូប​ត្រូវ​បាន​គេ​ចាត់​ទុក​ថា​ជា​ស្ពាន​តភ្ជាប់​រវាង​ជី​វិត​បច្ចុប្បន្ននិង​ពិភពខាងវិញ្ញាណ។ ភូមិរបរ​ធ្វើធូប​តាម​បែប​​ប្រពៃ​ណី​​របស់​ជន​ជាតិនុងនៅ​​ភូមិ​​ភា​ថាប(Phia Thap) ឃុំគ្គួកយិន (Quoc Dan) ​ ស្រុកក្វាងអៀង (Quang Uyen) ​ខេត្តកាវបាំ​ង (Cao Bang) ​កំពុង​រួមចំណែកក្នុង​ការអភិរក្សនូ​វវប្បធម៌ខាង​វិញ្ញាណ​ដ៏ថ្លៃថ្នូរ​របស់​ប្រទេស​ជាតិ។

ភូមិ​​ប៉ាក់​ក្វឹ​តដុង​ (Quat Dong) នៅ​ស្រុក​​ធឿន​ទិន (Thuong Tin) (ហាណូយ) តាំងពី​យូរ​​​ល្បី​ឈ្មោះ​ដោយ​សារ​ជំនាញ​​ប៉ាក់​ សម្លៀក​បំពាក់​​សម្រាប់​រាជ​វង្សនា​​សម័យ​សក្តិភូមិ​។ សព្វថ្ងៃ​ ផលិតផល​​​ប៉ាក់​​រំលេច​ពណ៌​​ឆើត​ឆាយ​ កំណត់ត្រា​សម្រស់​​ទឹក​ដី​ ប្រជាជន​​វៀតណាម​ បាន​​មិត្តភក្តិ​អន្តរជាតិ​​​ជិត​ឆ្ងាយ​ពេញនិយម​ និង​ទំនុក​​ចិត្ត​ប្រើប្រាស់​​។​

នរណា​ដែល​ធ្លាប់​ធ្វើ​ដំណើរ​មកដល់​ក្រុង​ហ្វេ​ មិនផុត​នឹងការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​​ចំពោះ​​ស្នាដៃ​សិ្ម​ត​ស្ពាន​​រាប់​តោន​ ជួនកាល​​រហូតដល់​ពាន់​តោន​​ដូចជា​៖​ កម្រង​ឆ្នាំង​​​ស្ពាន​​​ ជួង​ស្ពាន​នៅ​វត្ត​ធៀន​មូ​ (Thien Mu) កម្រង​ផើង​ជើង​ធូប​​​​ទាំង៩ កាំភ្លើង​ធំ​៩ដើម​។ ប្រការ​គួរ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ជាង​ គឺ​ទីកន្លែង​សិ្ម​ត​​រតនវត្ថុ​​ជាតិ ដែល​គ្មានពីរ​​នេះ មិនអ្វី​ឆ្ងាយ​គឺ​នៅ​សង្កាត់ ផឿង​ដុក​ (Phuong Duc) ជា​ភូមិ​របរ​តូចមួយ​ ស្ថិត​នៅ​ខាង​ត្បូង​​មាត់​ទន្លេ​ហឿង​ (Huong) ចម្ងាយ​ពី​រាជវាំង​ហ្វេ​មិនឆ្ងាយ​ប៉ុន្មាន​។​

រៀង​រាល់​ឆ្នាំ​ឱ្យ​តែ​ដល់​ខែតុលារហូត​​ទៅ​​ ចម្ការ​ផ្លែ​ទន្លា​ប់​នៅ​​ក្រុង​ដាឡាត​ (Dalat) ចូល​រដូវ​​ផ្លែទន្លាប់​​ទុំ​ក្រហម​ស្អាត​ដូច​ជា ​​បង្កៀង​​គោម​​តូច​ច្រមិច​រាប់​រយពាន់​​ អុជ​​បញ្ចេញ​​ពន្លឺ ​ក្រោម​​​វាយោ​បោកបក់​​​។ ហើយ​នេះ ​ក៏​ជា​ឱកាស​​សម្រាប់​​ក្រុម​គ្រួសារ​ នៅ​​តំបន់​ភ្នំ​​មមាញឹក​​​ចូល​រដូវ​ប្រមូល​ផល​ ធ្វើ​​ផ្លែ​ទន្លាប់​​សម្ងួត​​​​ក្រោម​​​ខ្យល់​អាកាស​ ដែល​​ជា​ផលិត​ផល​ពិសេស​ប្រចាំ​​តំបន់ក្រុង​​ដាឡាត (Dalat)​​។​

ក្នុងចំណោមបណ្តាមុខរបរពិសេស នៅភាគខាងជើង​នៃ​ប្រទេស​វៀតណាម មុខរបរសូន To he (ភូមិ ស្វឹនឡា (Xuan La) ឃុំភឿងឌឹក (Phuong Duc) ស្រុកភូស្វៀន (Phu Xuyen) រដ្ឋធានី ហាណូយ(Ha Noi)) ត្រូវបានគេស្គាល់ជាភូមិមុខរបរ“ ប្លែកៗ” និងតែមួយគត់​ នៅប្រទេស​វៀតណាម ។

ក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តនៃស្ថាបត្យកម្មវៀតណាម ផ្ទះឈើ​គឺជា​ជម្រើសសមស្របនឹងលក្ខខណ្ឌនិងចរិតរបស់ប្រជាជនវៀតណាម។ ក្នុង​ចំណោម​បណ្តាភូមិធ្វើផ្ទះឈើបែបបុរាណ​ដ៏ល្បីឈ្មោះ​នៅ​ភាគខាងជើង​ ឃុំ​ចាងសើន (Chang Son) (ស្រុក​ ថាចថឹត (Thach That) រដ្ឋធានីហាណូយ (Ha Noi))  ត្រូវបានគេស្គាល់ដូច​ជាកន្លែងមួយ​ដែល​ប្រកបមុខរបរធ្វើផ្ទះឈើ។ ភូមិ​នេះធ្វើ​ផ្ទះ​ឈើជា​ច្រើនក្បាល​ដែលបង្ហាញ​ស្ថាបត្យកម្ម​​ឈើវៀតណាម។

មុខរបរ​សិប្បកម្ម​ប្រពៃណី​ខ្មុក​ម្រ័ក្សណ៍​​លើ​ប្រដាប់​ប្រើប្រាស់​ នៅ​ភូមិ​ហាថៃ (Ha Thai) ស្រុក​ធឿន​ទិន (Thuong Tin) ក្រុង​ហាណូយ​ មានតាំងពីរ​សតវត្សរ៍​ទី​១៧​។ មកដល់​អំឡុង​ឆ្នាំ​​១៩៣០ វិចិត្រករ​វៀតណាម​ដំបូង ដែល​បានសិក្សា​​នៅ​សកលវិទ្យាល័យ​វិចិត្រសិល្បៈ​​​ឥណ្ឌូចិន​ (​បច្ចុប្បន្ន​​ជា​សកល​​វិទ្យា​ល័យ​​វិចិត្រ​សិល្បៈ​​វៀតណាម​) សិក្សា​ស្រាវ​ជ្រាវ​រក​ឃើញ​បច្ចេកទេស​​លាប​ខ្មុក​ម្រ័ក្សណ៍​ ភ្លាម​ៗនោះ​ បាន​​សិប្បករ​​ក្នុង​ភូមិ​អនុវត្ត​ធ្វើ នៅ​លើ​ផលិតផល​របស់​ខ្លួន​បង្កើត​បាន​​ស្អាតប្រណីត​ជាង​។​ ​​​ខ្មុក​ម្រ័ក្សណ៍​​ហាថៃ ​(Ha Thai)  ជា​ផលិត​ផល​គំរូមួយ ​នៃ​កម្មវិធី​ OCOP នៅលើ​ភូមិសាស្រ្ត​ទីក្រុង​ហាណូយ​។​