ຄັ້ງໜຶ່ງ ເນື່ອງໃນໂອກາດມາທ່ອງທ່ຽວ ຫວຽດນາມ, ນາງ Jodie Patterson (ຄົນ ອົດສຕາລີ) ຮູ້ຈັກຫ້ອງຮຽນພິເສດ ໃຫ້ແກ່ເດັກ ນ້ອຍພິການ, ຕາບອດ, ປັນຍາອ່ອນ ທີ່ມີສະພາບແວດລ້ອມຫຍຸ້ງຍາກແຕກຕ່າງກັນ ກຳລັງຊ້ອມການເຂົ້າຫາກັນທີ່ສະໂມ ສອນພອນສະຫວັນກາຍະບໍລິຫານ ກິລາ (ເຂດ 3, ນະຄອນ ໂຮຈີມິນ) ຈາກເພື່ອນຂອງລາວ. ລາວໄດ້ນຳສະເໝີເຈດຈຳນົງ ຢາກຊ່ວຍເຫຼືອພວກນ້ອງໃນການຮຽນພາສາອັງກິດ ແລະ ກໍ່ໄດ້ໄກ້ຊິດສະໜິດຕິດພັນກັບຫ້ອງຮຽນແຫ່ງນີ້ມາໄດ້ປີກວ່າແລ້ວ.
ໃນຕອນເຊົ້າວັນພະຫັດຂອງທຸກອາທິດ, ນາງ Jodie Patterson ພ້ອມກັບເພື່ອນຂອງຕົນໄດ້ມາສະໂມສອນພອນສະຫວັນ ກາຍະບໍລິຫານກິລາ ເພື່ອສອນພາສາອັງກິດໃຫ້ແກ່ເດັກພິການໂດຍ ບໍ່ ໄດ້ຄິດຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ.
ນາງ Jodie Patterson ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: “ຂ້າພະເຈົ້າກໍ່ມີນ້ອງສາວຄົນ ໜຶ່ງເປັນຄົນພິການ, ບໍ່ສາມາດເວົ້າ ແລະ ຍ່າງໄປເອງໄດ້, ສະນັ້ນ ຂ້າພະເຈົ້າເຂົ້າໃຈ ແລະ ເຫັນໃຈກັບພວກນ້ອງໃນຫ້ອງຮຽນ ແຫ່ງນີ້, ເພາະສະນັ້ນ ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມມຸ່ງຫວັງຢາກຊ່ວຍເຫຼືອ ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຮຽນຮູ້ນຳໃຊ້ຄວາມສາມາດຂອງຕົນ”.
ໃນຫ້ອງຮຽນ, ນາງ Jodie ສອນໃຫ້ພວກນ້ອງຝຶກຄວາມສາມາດໃນການເວົ້າພາສາອັງກິດ ຜ່ານບັນດາບົດຮຽນ ທີ່ງ່າຍດາຍ ແລະ ຕິດພັນກັບຊີວິດປະຈຳວັນ. ນາງ Jodie ໃຫ້ຮູ້ວ່າ ການສອນຕ້ອງ ຊ້າທີ່ສຸດ ແລະ ເຂົ້າໃຈງ່າຍ, ວິທີການສອນຕ້ອງເໝາະສົມເພື່ອ ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຂົ້າໃຈໄດ້ງ່າຍ.
ຮ່ວມທີມງານໃນຫ້ອງຮຽນແຫ່ງນີ້ ຍັງມີເພື່ອນຂອງນາງຄູ Jodie ຫຼາຍຄົນຄື: ຜົວເມຍອາຈານ Jean Marc ມາແຕ່ ຝລັ່ງ, ນາງ Amber (ອາເມລິກາ), ທ່ານ Alan Murray (ອັງກິດ), ອາຈານ ຟຸກເຊີນ, ນາງຄູ ແທງລອນ (ຫວຽດນາມ). ທຸກຄົນລ້ວນແຕ່ມີຄວາມມຸ່ງຫັວງຢາກຊ່ວຍເດັກພິການໃນການຮ່ຳຮຽນ, ມ່ວນຊື່ນຂຶ້ນກັບສະພາບແວດລ້ອມ ແລະ ວຽກງານຂອງແຕ່ລະຄົນ. ສະມາຊິກໃນທີມງານແບ່ງປັນເວລາກັນມາຫ້ອງຮຽນຮຽນ, ມ່ວນຊື່ນ ນຳພວກນ້ອງນັກຮຽນ
ບັນດາເອກະສານພິເສດສອນພາສາອັງກິດ, ເຄື່ອງມື, ເຄື່ອງຈັກ ຊ່ວຍໃນການຟັງ, ການເບິ່ງຂອງຄົນຫູໜວກ, ຕາບອດ ທີ່ບັນດາ ຄູອາຈານປະກອບສ່ວນຊ່ວຍໄດ້ນຳໃຊ້ຢ່າງມີປະສິດທິຜົນທີ່ສຸດໃນຊົ່ວໂມງຮຽນເພື່ອເຮັດໃຫ້ພວກນ້ອງຮັບ ຮູ້ບົດຮຽນໄດ້ ດີທີ່ສຸດ. ຊົ່ວໂມງ ຮຽນຮ້ອງເພງ, ຮຽນດົນຕີ, ຮຽນແຕ້ມຮູບ...ໃນຫ້ອງຮຽນຍາມໃດກໍ່ມີບັນຍາກາດທີ່ຟົດຟື້ນ ແລະ ເຕັມໄປດ້ວຍ ຄວາມເບີກບານມ່ວນຊື່ນ.
ການກັບເມືອປະເທດ ອາເມລິກາແຕ່ລະຄັ້ງທ່ານນາງ Amber ໄດ້ເຫຼົ່າສູ່ໃຫ້ ໝູ່ເພື່ອນຂອງຕົນຟັງກ່ຽວກັບຫ້ອງຮຽນພິ ເສດຂອງ ຕົນຢູ່ ຫວຽດນາມ. ເມື່ອກັບຄືນມາ , ໝູ່ເພື່ອນຂອງ ນາງ Amber ກໍ່ໄດ້ປະກອບສ່ວນຊ່ວຍຊື້ປື້ມ, ຊື້ອຸປະກອນການຮຽນ ເພື່ອ ຊ່ວຍນາງມີເຄື່ອງອຸປະກອນການສອນພຽງພໍເພື່ອຊ່ວຍພວກເດັກນ້ອຍຮຳ່ຮຽນ.
ເມື່ອເຫັນພວກນ້ອງນັກຮຽນນັບມື້ມີຄວາມກ້າຫານໃນການສົນທະນາກັນເປັນພາສາ ອັງກິດ, ຮູ້ຊ່ວຍເຫຼືອກັນ, ເປັນຫວ່າງເປັນໄຍ ເຊິ່ງກັນ ແລະ ກັນ, ນັ້ນຄືຄວາມສຸກ, ຂອງບັນດາຄູອາຈານ ຢູ່ທີ່ນີ້. ໃນນັ້ນ, ນ້ອງນາງ ບິກຕວ່ຽນ, ທ້າວ ມາກດັງມຶ່ງ, ນາງ ບິກລຽນ, ທ້າວ ດັງຫາຍ... ແມ່ນຈຳນວນ ນັກຮຽນມີຄວາມກ້າວຫນ້າໄວທີ່ສຸດ.
ທ່ານ ຫງວຽນຖ້ຽນຈີ (ເຂດ 11, ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ), ພໍ່ຂອງນາງ ຫງວຽນບິກລຽນ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: “ມາເຂົ້າຮຽນຢູ່ທີ່ນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນ ວ່າລູກສາວຂອງຕົນນັບມື້ນັບມີຄວາມກ້າຫານ,ເຊື່ອໝັ້ນຕົນເອງໃນເວລາສົນທະນາ ກັບຄົນຕ່າງປະເທດ. ຂ້້າພະເຈົ້າຮູ້ບຸນຄຸນ ບັນດາຄູອາຈານອາສາສະໝັກ ທີ່ມີຈິງອົກຈິງໃຈ, ມ່ວນຊື່ນ ແລະ ໝົດຈິດໝົດໃຈກັບພວກນ້ອງເດັກພິການ”.
ສຳລັບນາງ Jodie, ຍາມໃດນາງກໍ່ມີຮູ້ສຶກມີຄວາມສຸກ ແລະ ປະທັບໃຈເມື່ອມາຫ້ອງຮຽນແຕ່ລະຄັ້ງ, ແລະ ກໍ່ໄດ້ຮຽນຮູ້ຫຼາຍ ສິ່ງຫຼາຍຢ່າງຈາກພວກນ້ອງນັກຮຽນຂອງຕົນ. ສະນັ້ນ ນາງຈຶ່ງປາດຖະໜາໄດ້ຕິດພັນກັບຫ້ອງຮຽນ ແຫ່ງນີ້ໄປດົນໆເພື່ອຊ່ວຍ ເຫຼືອ ພວກນ້ອງ ແລະ ປາດຖະຫນາໄດ້ເຫັນເຂົາເຈົ້າເຂົ້າຮ່ວມປະຊາຄົມເຫນືອດັ່ງຄົນປົກກະຕິ, ມີຊີວິດການເປັນຢູ່ທີ່ດີຂຶ້ນ.
ນາງ Jodie Patterson ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: “ຂ້າພະເຈົ້າກໍ່ມີນ້ອງສາວຄົນ ໜຶ່ງເປັນຄົນພິການ, ບໍ່ສາມາດເວົ້າ ແລະ ຍ່າງໄປເອງໄດ້, ສະນັ້ນ ຂ້າພະເຈົ້າເຂົ້າໃຈ ແລະ ເຫັນໃຈກັບພວກນ້ອງໃນຫ້ອງຮຽນ ແຫ່ງນີ້, ເພາະສະນັ້ນ ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມມຸ່ງຫວັງຢາກຊ່ວຍເຫຼືອ ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຮຽນຮູ້ນຳໃຊ້ຄວາມສາມາດຂອງຕົນ”.
ໃນຫ້ອງຮຽນ, ນາງ Jodie ສອນໃຫ້ພວກນ້ອງຝຶກຄວາມສາມາດໃນການເວົ້າພາສາອັງກິດ ຜ່ານບັນດາບົດຮຽນ ທີ່ງ່າຍດາຍ ແລະ ຕິດພັນກັບຊີວິດປະຈຳວັນ. ນາງ Jodie ໃຫ້ຮູ້ວ່າ ການສອນຕ້ອງ ຊ້າທີ່ສຸດ ແລະ ເຂົ້າໃຈງ່າຍ, ວິທີການສອນຕ້ອງເໝາະສົມເພື່ອ ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຂົ້າໃຈໄດ້ງ່າຍ.
 ນາງ Jodie Patterson, ອາສາສະໝັກສອນພາສາອັງກິດໃຫ້ ເດັກພິການຢູ່ສະໂມສອນພອນສະຫວັນກາຍະບໍລິຫານກິລາ.  ນາງ Jodie ສ້າງຄວາມຟົດຟື້ນ ແລະ ຄວາມມັກຮັກກັບ ການຮຽນພາສາອັງກິດໃຫ້ແກ່ເດັກພິການ.  ສຳລັບຫ້ອງຮຽນພິເສດແຫ່ງນີ້, ນາງ Jodie ຍັງ ນຳ ໃຊ້ ເຄື່ອງມື, ຮູບພາບອະທິບາຍເພື່ອໃຫ້ພວກນ້ອງນ້ອຍເຂົ້າໃຈໄດ້ງ່າຍ.  ນາງ Jodie ຕ້ອນຮັບນັກຮຽນພິເສດຂອງຕົນຄືພີ່ນ້ອງໃນຄອບຄົວດຽວກັນ.  ນາງ Jodie ແລະ ຫ້ອງຮຽນພິເສດສຳລັບນ້ອງນ້ອຍພິການ.  ນາງ Jodie ແນະນຳວິທີນຳໃຊ້ເຄື່ອງມືອ່ານຕົວໜັງ ສື ນູນໃຫ້ ແກ່ນັກຮຽນ.  ນາງ Jodie ນຳໃຊ້ເຄື່ອງມືທີ່ຕົນເອງມີເພື່ອຮັບໃຊ້ໃຫ້ການສອນ ພາສາອັງກິດໃຫ້ພວກນ້ອງຮຽນຢ່າງມີປະສິດທິຜົນສູງສຸດ.  ຊົ່ວໂມງຮຽນດົນຕີ ຂອງນາງຄູຕ່າງປະເທດ ແລະ ນັກຮຽນ ຫວຽດ.  ບັນດານ້ອງນ້ອຍໃນຫ້ອງຮຽນ ເຂົ້າຮ່ວມການຮຳ່ຮຽນ ຢ່າງຕັ້ງໜ້າ.  ນັກຮຽນກຳລັງແນະນຳປື້ມຮຽນພາສາອັງກິດດ້ວຍຮູບ ພາບທີ່ອາຈານມອບໃຫ້.  ນາງ Jodie ກັບວິທີການສອນແບບຊ້າໆ ແລະ ເຂົ້າໃຈງ່າຍ ເພື່ອໃຫ້ນັກຮຽນເຂົ້າໃຈໄດ້ງ່າຍ.  ນັກຮຽນ ນັບມື້ມີຄວາມກ້າຫານໃນການສົນທະນາ ເປັນພາສາອັງກິດ.  ຊົ່ວໂມງສອນຂອງນາງ Jodie ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມມ່ວນຊື່ນ ແລະ ຈູບຈ້າວຫ້າວຫັນ.  ຄວາມມ່ວນຊື່ນຂອງບັນດາຄູອາຈານອາສາສະໝັກ ເມື່ອມາ ຫ້ອງຮຽນພິເສດແຫ່ງນີ້. |
ບັນດາເອກະສານພິເສດສອນພາສາອັງກິດ, ເຄື່ອງມື, ເຄື່ອງຈັກ ຊ່ວຍໃນການຟັງ, ການເບິ່ງຂອງຄົນຫູໜວກ, ຕາບອດ ທີ່ບັນດາ ຄູອາຈານປະກອບສ່ວນຊ່ວຍໄດ້ນຳໃຊ້ຢ່າງມີປະສິດທິຜົນທີ່ສຸດໃນຊົ່ວໂມງຮຽນເພື່ອເຮັດໃຫ້ພວກນ້ອງຮັບ ຮູ້ບົດຮຽນໄດ້ ດີທີ່ສຸດ. ຊົ່ວໂມງ ຮຽນຮ້ອງເພງ, ຮຽນດົນຕີ, ຮຽນແຕ້ມຮູບ...ໃນຫ້ອງຮຽນຍາມໃດກໍ່ມີບັນຍາກາດທີ່ຟົດຟື້ນ ແລະ ເຕັມໄປດ້ວຍ ຄວາມເບີກບານມ່ວນຊື່ນ.
ການກັບເມືອປະເທດ ອາເມລິກາແຕ່ລະຄັ້ງທ່ານນາງ Amber ໄດ້ເຫຼົ່າສູ່ໃຫ້ ໝູ່ເພື່ອນຂອງຕົນຟັງກ່ຽວກັບຫ້ອງຮຽນພິ ເສດຂອງ ຕົນຢູ່ ຫວຽດນາມ. ເມື່ອກັບຄືນມາ , ໝູ່ເພື່ອນຂອງ ນາງ Amber ກໍ່ໄດ້ປະກອບສ່ວນຊ່ວຍຊື້ປື້ມ, ຊື້ອຸປະກອນການຮຽນ ເພື່ອ ຊ່ວຍນາງມີເຄື່ອງອຸປະກອນການສອນພຽງພໍເພື່ອຊ່ວຍພວກເດັກນ້ອຍຮຳ່ຮຽນ.
ເມື່ອເຫັນພວກນ້ອງນັກຮຽນນັບມື້ມີຄວາມກ້າຫານໃນການສົນທະນາກັນເປັນພາສາ ອັງກິດ, ຮູ້ຊ່ວຍເຫຼືອກັນ, ເປັນຫວ່າງເປັນໄຍ ເຊິ່ງກັນ ແລະ ກັນ, ນັ້ນຄືຄວາມສຸກ, ຂອງບັນດາຄູອາຈານ ຢູ່ທີ່ນີ້. ໃນນັ້ນ, ນ້ອງນາງ ບິກຕວ່ຽນ, ທ້າວ ມາກດັງມຶ່ງ, ນາງ ບິກລຽນ, ທ້າວ ດັງຫາຍ... ແມ່ນຈຳນວນ ນັກຮຽນມີຄວາມກ້າວຫນ້າໄວທີ່ສຸດ.
ທ່ານ ຫງວຽນຖ້ຽນຈີ (ເຂດ 11, ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ), ພໍ່ຂອງນາງ ຫງວຽນບິກລຽນ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: “ມາເຂົ້າຮຽນຢູ່ທີ່ນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນ ວ່າລູກສາວຂອງຕົນນັບມື້ນັບມີຄວາມກ້າຫານ,ເຊື່ອໝັ້ນຕົນເອງໃນເວລາສົນທະນາ ກັບຄົນຕ່າງປະເທດ. ຂ້້າພະເຈົ້າຮູ້ບຸນຄຸນ ບັນດາຄູອາຈານອາສາສະໝັກ ທີ່ມີຈິງອົກຈິງໃຈ, ມ່ວນຊື່ນ ແລະ ໝົດຈິດໝົດໃຈກັບພວກນ້ອງເດັກພິການ”.
ສຳລັບນາງ Jodie, ຍາມໃດນາງກໍ່ມີຮູ້ສຶກມີຄວາມສຸກ ແລະ ປະທັບໃຈເມື່ອມາຫ້ອງຮຽນແຕ່ລະຄັ້ງ, ແລະ ກໍ່ໄດ້ຮຽນຮູ້ຫຼາຍ ສິ່ງຫຼາຍຢ່າງຈາກພວກນ້ອງນັກຮຽນຂອງຕົນ. ສະນັ້ນ ນາງຈຶ່ງປາດຖະໜາໄດ້ຕິດພັນກັບຫ້ອງຮຽນ ແຫ່ງນີ້ໄປດົນໆເພື່ອຊ່ວຍ ເຫຼືອ ພວກນ້ອງ ແລະ ປາດຖະຫນາໄດ້ເຫັນເຂົາເຈົ້າເຂົ້າຮ່ວມປະຊາຄົມເຫນືອດັ່ງຄົນປົກກະຕິ, ມີຊີວິດການເປັນຢູ່ທີ່ດີຂຶ້ນ.
ບົດ: ເຊີນເງ້ຍ - ພາບ: ທົງຫາຍ
