ພວກຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໄປຊອກຫາ ນັກສິລະປິນ ຕ້ຽນເຫີ້ຍ ວັນໜຶ່ງຂອງລະດູໃບໄມ້ຫຼົ່ນ ເພື່ອຮັບຟັງການເລົ່າເລື່ອງລາວຫຼັງສາກ ກ່ຽວກັບການເປັນຕົວລະຄອນລຸງໂຮ່ໃນຄັ້ງທຳອິດ.
ດ້ວຍວາດຊົງທ່າທາງສຸຂຸມ, ແບບລີລາທີ່ວ່ອງໄວ ແລະ ໃກ້ຊິດສະໜິດໝົມ, ສິລະປິນ ຕ້ຽນເຫີ້ຍ ເລົ່າສູ່ຟັງວ່າ, ປີ 1987 ກອງສິລະ ປະເຈື່ອງເຊີນ (ເຂດ II) ໄດ້ຮັບມອບຫມາຍໃຫ້ສ້າງ ແລະ ສະ ແດງ ບົດລະຄອນທີ່ມີຊື່ວ່າ: “ຄືນເດືອນຈັນ”(ແຕ່ງໂດຍ: ລືວ ກວາງຫວູ້, ກຳກັບການສະແດງໂດຍ: ຫວ້ໍຮ່າຢາງ). ໃນບົດລະ ຄອນດັ່ງກ່າວຈະມີພາບຂອງລຸງໂຮ່ ປະກົດຕົວຫຼາຍພໍສົມຄວນ, ດ້ວຍເຫດນັ້ນ, ການນຳຂອງກອງສະແດງຈຶ່ງໄດ້ໄປຫຼາຍແຫ່ງ ເພື່ອຊອກຄັດເລືອກນັກສະແດງໃຫ້ເໝາະສົມເພື່ອສະແດງເປັນຕົວທ່ານ. ມີຄົນໄດ້ພົບພໍ້ທ່ານ ຕ້ຽນເຫີ້ຍທີ່ມີຮູບຮ່າງຄ້າຍໆ ຄືກັນກັບລຸງໂຮ່ ຄາວຍັງໜຸ່ມຈຶ່ງໄດ້ສະເຫນີຕໍ່ການນຳຂໍໃຫ້ລາວ ແຕ່ງກາຍທົດລອງເບິ່ງ.
ເມື່ອແຕ່ງກາຍໃຫ້ ຕ້ຽນເຫີ້ຍ, ສິລະປິນດີເດັ່ນ ຫຍື້ດິ່ງງວຽນ - ຊ່ຽວຊານແຕ່ງກາຍຜູ້ທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງບໍລິສັດຮູບເງົາຫວຽດນາມ ແລະ ກ່ໍແມ່ນຜູ້ທີ່ເຄີຍແຕ່ງກາຍໃຫ້ບັນດານັກສະແດງ ສະແດງເປັນຕົວລະຄອນລຸງໂຮ່ມາແລ້ວ ລ້ວນແຕ່ໃຫ້ຄຳຍ້ອງວ່າ: ບ່ໍທັນເຄີຍໄດ້ ແຕ່ງໃຫ້ໃຜທີ່ສະແດງເປັນລຸງໂຮ່ໄດ້ໄວ ແລະ ງ່າຍດັ່ງ ຕ້ຽນເຫີ້ຍ.
ສິລະປິນຕ້ຽນເຫີ້ຍເລົ່າວ່າ: “ໃນເວລານັ້ນ, ພາຍຫຼັງແຕ່ງກາຍຮຽບຮ້ອຍແລ້ວ, ທຸກຄົນແມ່ນໄດ້ຖ່າຍຮູບໄວ້, ໃຜໆເບິ່ງກ່ໍຕົກສະເງີ້ ຍ້ອນຄືກັນກັບລຸງໂຮ່ເອົາແທ້ໆ. ໃຜກ່ໍບອກວ່າສັ່ງມາຄືລຸງຂະຫນາດນັ້ນ, ຄືຕັ້ງແຕ່ສາຍຕາ, ໜ້າຜາກຈົນເຖິງວາດຊົງ…”.
ດ້ວຍວາດຊົງທ່າທາງສຸຂຸມ, ແບບລີລາທີ່ວ່ອງໄວ ແລະ ໃກ້ຊິດສະໜິດໝົມ, ສິລະປິນ ຕ້ຽນເຫີ້ຍ ເລົ່າສູ່ຟັງວ່າ, ປີ 1987 ກອງສິລະ ປະເຈື່ອງເຊີນ (ເຂດ II) ໄດ້ຮັບມອບຫມາຍໃຫ້ສ້າງ ແລະ ສະ ແດງ ບົດລະຄອນທີ່ມີຊື່ວ່າ: “ຄືນເດືອນຈັນ”(ແຕ່ງໂດຍ: ລືວ ກວາງຫວູ້, ກຳກັບການສະແດງໂດຍ: ຫວ້ໍຮ່າຢາງ). ໃນບົດລະ ຄອນດັ່ງກ່າວຈະມີພາບຂອງລຸງໂຮ່ ປະກົດຕົວຫຼາຍພໍສົມຄວນ, ດ້ວຍເຫດນັ້ນ, ການນຳຂອງກອງສະແດງຈຶ່ງໄດ້ໄປຫຼາຍແຫ່ງ ເພື່ອຊອກຄັດເລືອກນັກສະແດງໃຫ້ເໝາະສົມເພື່ອສະແດງເປັນຕົວທ່ານ. ມີຄົນໄດ້ພົບພໍ້ທ່ານ ຕ້ຽນເຫີ້ຍທີ່ມີຮູບຮ່າງຄ້າຍໆ ຄືກັນກັບລຸງໂຮ່ ຄາວຍັງໜຸ່ມຈຶ່ງໄດ້ສະເຫນີຕໍ່ການນຳຂໍໃຫ້ລາວ ແຕ່ງກາຍທົດລອງເບິ່ງ.
ເມື່ອແຕ່ງກາຍໃຫ້ ຕ້ຽນເຫີ້ຍ, ສິລະປິນດີເດັ່ນ ຫຍື້ດິ່ງງວຽນ - ຊ່ຽວຊານແຕ່ງກາຍຜູ້ທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງບໍລິສັດຮູບເງົາຫວຽດນາມ ແລະ ກ່ໍແມ່ນຜູ້ທີ່ເຄີຍແຕ່ງກາຍໃຫ້ບັນດານັກສະແດງ ສະແດງເປັນຕົວລະຄອນລຸງໂຮ່ມາແລ້ວ ລ້ວນແຕ່ໃຫ້ຄຳຍ້ອງວ່າ: ບ່ໍທັນເຄີຍໄດ້ ແຕ່ງໃຫ້ໃຜທີ່ສະແດງເປັນລຸງໂຮ່ໄດ້ໄວ ແລະ ງ່າຍດັ່ງ ຕ້ຽນເຫີ້ຍ.
ສິລະປິນຕ້ຽນເຫີ້ຍເລົ່າວ່າ: “ໃນເວລານັ້ນ, ພາຍຫຼັງແຕ່ງກາຍຮຽບຮ້ອຍແລ້ວ, ທຸກຄົນແມ່ນໄດ້ຖ່າຍຮູບໄວ້, ໃຜໆເບິ່ງກ່ໍຕົກສະເງີ້ ຍ້ອນຄືກັນກັບລຸງໂຮ່ເອົາແທ້ໆ. ໃຜກ່ໍບອກວ່າສັ່ງມາຄືລຸງຂະຫນາດນັ້ນ, ຄືຕັ້ງແຕ່ສາຍຕາ, ໜ້າຜາກຈົນເຖິງວາດຊົງ…”.
 ສິລະປິນຕ້ຽນເຫີ້ຍ-ຜູ້ທີ່ມີຊື່ສຽງດ້ວຍການສະແດງຫລາຍບົດບາດສຳເລັດກ່ຽວກັບລຸງໂຮ່. ພາບ: ເຕີດເຊີນ/VNP  ສິລະປິນຕ້ຽນເຫີ້ຍພວມແຕ່ງກາຍເປັນລຸງໂຮ່ເພື່ອກະກຽມໃຫ້ແກ່ ການສະແດງ ເນື່ອງໃນໂອກາດລະນຶກວັນຄ້າຍວັນເກີດ ປະທານ ໂຮ່ຈີມິນຄົບຮອບ 125 ປີ. ພາບ: ເຕີດເຊີນ/VNP  ຊ່ຽວຊານດ້ານການແຕ່ງກາຍຊ່ວຍສິລະປິນຕ້ຽນເຫີ້ຍດັດປັບຊົງຜົມ ແລະ ໜ້າຜາກ. ພາບ: ເຕີດເຊີນ/VNP  ສິລະປິນຕ້ຽນເຫີ້ຍພາຍຫຼັງທີ່ໄດ້ແຕ່ງກາຍເປັນປະທານໂຮ່ຈີມິນ ຮຽບຮ້ອຍແລ້ວ. ພາບ: ເຕີດເຊີນ/VNP |
| ໃນສອງປີຄື 1987, 1988, ບົດລະຄອນ “ຄືນເດືອນຈັນ” ໄດ້ ຮັບການສະແດງເຖິງ 300 ກວ່າຄັ້ງ. ສິລະປິນຕ້ຽນເຫີ້ຍຖືກສູນປຶ້ມ ສະຖິຕິຫວຽດນາມຮັບຮອງວ່າເປັນຜູ້ທີ່ໄດ້ສະແດງບົດບາດລຸງໂຮ່ ໃນຫຼາຍ ຮູບແບບກວ່າໝູ່ໃນການສະແດງຄື : ບົດລະຄອນ, ຮູບເງົາ, ຖ່າຍທອດທາງໂທລະພາບ, ຮູບເງົາເລື່ອງ… |
ໃນເວລາຫວ່າງ, ຕ້ຽນເຫີ້ຍໄປຢາມເຮືອນຮ້ານຂອງລຸງໂຮ່ໃນ ເຂດອະນຸສະຖານສຳນັກປະທານປະເທດເພື່ອຟັງທ່ານ ຫວູ້ກີ່, ສະ ໝຽນຂອງລຸງໂຮ່ເລົ່າເລ່ືອງລາວກ່ຽວກັບການດຳລົງຊີວິດ, ແບບ ແຜນການເຮັດວຽກປະຈຳວັນຂອງລຸງໂຮ່…
ຄ່ຳຄືນທຳອິດສະແດງບົດລະຄອນ “ຄືນເດືອນຈັນ” ທີ່ໂຮງມະໂຫ ລະສົບຮ່າໂນ້ຍ, ຕ້ຽນເຫີ້ຍຮູ້ສຶກຕື່ນເຕັ້ນ, ຂາດຄວາມທຸ່ນທ່ຽງເປັນຫວ່ງ, ແລະ ບ່ໍຄາດຄິດວ່າ, ເມື່ອລາວກ້າວອອກເວທີ ທົ່ວທັງຫໍ ໂຮງໃຜໆກໍ່ເວົ້າອອກມາເປັນສຽງດຽວກັນວ່າ: “ສັງມາຄືກັບລຸງ ໂຮ່ຂະຫນາດນັ້ນ !”. ຄຳລະດົມກຳລັງໃຈດັ່ງກ່າວ ໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ ຕ້ຽນເຫີ້ຍກັບມາມີຄວາມໝັ້ນໃຈ ແລະ ໄດ້ສະແດງສຳເລັດໃນຕົວລະຄອນຂອງຕົນໃນຄ່ຳຄືນທຳອິດຂອງການສະແດງຕົວລະຄອນລຸງໂຮ່.
ສິລະປິນຕ້ຽນເຫີ້ຍເຜີຍໃຫ້ຮູ້ວ່າ, ໃນການສະແດງບົດລະຄອນນີ້, ລາວຈົດຈຳທີ່ສຸດແມ່ນຕອນທີ່ພັນລະນາພາບ ລຸງໂຮ່ ນັ່ງໃກ້ ເຕົາໄຟໃນຍາມເດິກດື່ນມົກມັນກິນກັບບັນດາອ້າຍນ້ອງນັກຮົບ. ເວລານັ້ນ ລຸງເອົາຜ້າພັນຄໍປົກຫົວສະນັ້ນບ່ໍມີນັກຮົບຜູ້ໃດເບິ່ງອອກວ່າແມ່ນລຸງ. ຈົນ ເຖິງເມື່ອລຸງຖາມເຖິງ ເລື່ອງຊີວິດ ການເປັນຢູ່, ໝວດທະຫານໄດ້ ເລົ່າໃຫ້ລຸງຟັງຫມົດຊີວິດ ທີ່ຫຍຸ້ງຍາກລຳບາກ, ຂາດເຂີນ, ເປັນໄຂ້ຍຸງເຮັດໃຫ້ຫລາຍຄົນເສຍຊີວິດກ່ໍມີ; ລວມທັງເລື່ອງນາຍພັນເອກຍັກຍອກຄັງ ສ່ວນລວມມາເປັນຂອງສ່ວນຕົວ… ເມື່ອ ຮັບຟັງເລື່ອງສາລະດັ່ງກ່າວແລ້ວ ລູງໂຮ່ອົດບ່ໍໄດ້ຈຶ່ງແກ້ຜ້າປົກຫົວອອກ. ມາຮອດ ເວລານີ້, ພວກທະຫານຈຶ່ງເບິ່ງອອກວ່າແມ່ນລຸງ ແລະ ຜະຫວາເຂົ້າມາກອດລຸງ ແລະ ຮ້ອງໄຫ້. ລຸງໄດ້ລະດົມຈິດໃຈນັກຮົບຈົ່ງທຸ່ນທ່ຽງອຸ່ນອຽນໃຈສູ້ຮົບ ແລະ ໃຫ້ຄຳໝັ້ນສັນຍາວ່າ ຈະລົງໂທດຜູ້ທີ່ມີໂທດຢ່າງເໝາະສົມ.
ມື້ນັ້ນ, ຊົມສາກການສະແດງສາກນີ້, ຜູ້ຊົມຫຼາຍຄົນໃນໂຮງ ມະ ໂຫລະສົບຕ່າງກໍ່ມີນ້ຳຕາຊືມເບົ້າ. “ບົດລະຄອນສິ້ນສຸດລົງ, ພົນເອກ ຫວ້ໍງວຽນຢາບ ພ້ອມກັບລູກສາວໄດ້ຂຶ້ນເວທີມອບຊ່ໍດອກ ໄມ້ໃຫ້ແກ່ພວກຂ້າພະເຈົ້າ. ຫນ່ວຍຕາຂອງພົນເອກ ຍັງແດງຢູ່. ທ່ານຕື້ນຕັນໃຈຈົນເຖິງຂັ້ນເວົ້າບ່ໍອອກສຽງ, ພຽງເວົ້າໄດ້ສອງສັບ: ຂອບໃຈ!, ຂອບໃຈ!... ແລ້ວຍ່າງລົງ”. ສິລະປິນຕ້ຽນເຫີ້ຍ ເລົ່າຄືນ ດ້ວຍຄວາມຕື້ນຕັນໃຈ.
ຮູບພາບຈຳນວນໜຶ່ງສຳເນົາໄວ້ທີ່ສິລະປິນຕ້ຽນເຫີ້ຍສະແດງເປັນ ຕົວລະຄອນປະທານໂຮ່ຈີມິນ:          |
ບົດ: ຖາວວີ - ພາບ: ເຕີດເຊີນ ແລະ ເອກະສານ VNP
