យើងខ្ញុំបានទៅជួបសិល្បករប្រជាជនស្វឹនហា្វច់ (Xuan Hoach) នៅពេលដែលលោកកំពុងមមាញឹក ជាមួយកម្មវិធីសម្តែងសិល្បៈប្រពៃណីរបស់វៀតណាម សម្រាប់ភ្ញៀវទេសចរណ៍បរទេសមកទស្សនាទីក្រុងហាណូយ។ ត្រង់តា្រប់ស្តាប់ទំនុកចម្រៀង “សឹមផ្សារ” ដែលលោកច្រៀងនិងដេញពិណខ្លោកដែលលោកបង្កើតឡើងដោយខ្លួនយ៉ាងពិរោះរណ្តំ បង្ហាញពីភាពចំណូលនិងការអស់ពីចិត្តពីថ្លើមរបស់សិល្បករ បានផ្តល់ជូនសិល្បៈចម្រៀងសឹមសាមញ្ញា នាសម័យកាលមួយ នៃប្រជាជនវៀតណាម។
ក្នុងបរិយាកាសតូច ដែលលោកក្លែងធ្វើជាផ្ទះប្រពៃណី នៅកណ្តាលភូមិស្រុកភាគខាងជើង លោកបានសំណេះសំណាលជាមួយយើងខ្ញុំពីដំណើររឿង ដែលលោកមកជាមួយសិល្បៈចម្រៀងសឹម និងក្តីចំណូលចិត្តចែ្នចេញឧបករណ៍តន្រ្តីជនជាតិ។
សិល្បករប្រជាជន ស្វឹនហា្វច់ (Xuan Hoach) មកជាមួយសិល្បៈចម្រៀងសឹម តាំងពីវ័យកុមារម្ល៉េះ កាលនោះ លោកនិងម្តាយធ្វើដំណើរទៅផ្សារ ឬធ្វើដំណើរទៅតាមរថយន្តម៉េត្រូ រាល់តែលើក លោកតែងតែបានស្តាប់នូវបទចម្រៀងសឹម របស់អ្នកចម្រៀងនាសម័យកាលនោះ ទំនុកចម្រៀងរបស់អ្នកទាំងនោះបានស្ថិតជាប់ក្នុងក្រឳបេះដូងលោក។ សន្សឹមៗ លោកចាប់ផ្តើមរៀនយកដោយខ្លួនឯង ឬស្វែងយល់បន្ថែមពីអ្នកចម្រៀងមួយចំនួននៅសម័យនោះ ហើយវិជ្ជាសិល្បៈនេះ ក៏បានចាប់ផ្តើមក្លាយជាក្តីចំណូលចិត្តរបស់លោក។
សិល្បករប្រជាជន ស្វឹនហា្វច់ (Xuan Hoach) សម្តែងឧបករណ៍តន្រ្តីជនជាតិ ក្នុងបរិយាកាសផ្ទះតូចរបស់លោក នៅហាណូយ។ សិល្បករប្រជាជន ស្វឹនហា្វច់ (Xuan Hoach) ដេញពិណបន្ទោលតាមអ្នកចម្រៀងក្នុងកម្មវិធីសម្តែងល្ខោនកាទ្រូ នៅមណ្ឌលវិថីបូរាណហាណូយ។ សិល្បករប្រជាជន ស្វឹនហា្វច់ (Xuan Hoach) សម្តែងបម្រើភ្ញៀវទេសចរណ៍ ក្នុងកម្មវិធីតន្រ្តីប្រពៃណី បានរៀបចំសម្តែងនូវថ្ងៃសៅរ៍ជារៀងរាល់សប្តាហ៍ នៅក្នុងទីសក្ការៈបូជាគីមង៉ឹន(Kim Ngan) ហាណូយ។ សិល្បករប្រជាជន ស្វឹនហា្វច់ (Xuan Hoach) ជាអ្នកផ្សារភ្ជាប់មួយជីវិតនឹងសិល្បៈចម្រៀងសឹម។ សិល្បករប្រជាជន ស្វឹនហា្វច់ (Xuan Hoach) ក៏ល្បីឈ្មោះដោយមានសមត្ថភាពដេញពិណជនជាតិគ្រប់ប្រភេទ។ |
នៅឆ្នាំ១៩៦៦ លោកបានជាប់ឈ្មោះចូលក្នុងសាលាតន្រ្តីវៀតណាម ផ្នែកខាងចាប៉ីខ្សែពីរ។ នៅឆ្នាំ១៩៧០ លោកបញ្ចប់ការសិក្សា និងបំពេញការងារនៅសាលាចម្រៀងរបាំតន្រ្តីវៀតណាម មានតួនាទីជាតន្រ្តីករ។ ដូចលោកបានសំណេះសំណាលថា សម័យកាលនោះ សាលចម្រៀងរបាំតន្ត្រីវៀតណាម ជាឫស្សគល់នៃអ្នកចម្រៀង សិល្បករ និងសិល្បការិនី ដ៏ល្បីឈ្មោះជាច្រើនដូចជា៖ តឹនហ្វៀន (Thu Huyen) ធូហៀន (Thu Hien) កេវហឹង (Kieu Hung) វូយូវ (Vu Dau) ម៉ាញហា (Manh Ha) ក្វឹកហឹង (Quoc Hung) ត្រឹនហីវ (Tran Hieu)។ល។
រស់នៅក្នុងបរិស្ថានតន្រ្តីជំនាញ ដូច្នេះសម្បត្តិចរិយាសិល្បៈក្នុងរូបលោកស្វឹនហ្វាច់ (Xuan Hoach) រមែងបានបំប៉ន់និងបំពេញយ៉ាងល្អ។ ទេពកោសល្យដែលមានស្រាប់ បូកជាមួយក្តីចំណូលចិត្តទៅលើតន្រ្តីជនជាតិដ៏លើលុបទៀត លោកបានសិក្សាស្វែងយល់ដោយខ្លួន និងពីអ្នករួមអាជីព ដើម្បីអាចដេញពិណផង ហើយច្រៀងទំនុកសឹមផង។ ក្នុងសង្រ្គាម លោកនិងក្រុមដើរសម្តែងចល័តតាមអង្គភាពកងទ័ព ចាប់ពីទីឆ្ងាយដាច់ស្រយាលដល់គ្រប់ទីកន្លែងទាំងអស់ តាំងពីតំបន់ក្វាងនិញ (Quang Ninh) ថាញហ្វ័រ (Thanh Hoa) និញប៊ិញ (Ninh Binh) ។ល។ រាល់តែលើកទៅសម្តែង លោកកាន់តែមានអារម្មណ៍ផ្សារភ្ជាប់ជាមួយវិជ្ជាសិល្បៈនេះខ្លាំងឡើង។
តាមសិល្បករប្រជាជន ស្វឹនហា្វច់ (Xuan Hoach) សិល្បៈចម្រៀងសឹមមានទំនុកសំខាន់៨ ក្រៅពីនោះ យើងអាចកម្ចីកំណាព្យ ដើម្បីធ្វើជាទំនុកបទច្រៀង ឬកម្ចីសាច់បទចែវ (Cheo) និងទំនុកបទចម្រៀងល្ខោនកាយលឿង (Cai Luong) យកមកបង្កើតឲ្យមានភាពថ្មីចម្លែកជូនអ្នកស្តាប់។ ដូចលោកបានយកបទកំណាព្យង្វៀនយី (Nguyen Duy) ង្វៀនប៊ិញ (Nguyen Binh) ច្នៃធ្វើជាទំនុកបទចម្រៀង ដើម្បីច្រៀងជូនភ្ញៀវទេសចរណ៍បរទេសស្តាប់ ហើយពួកគេចូលចិត្តទំនុកបទចម្រៀងនេះណាស់។ ដើម្បីច្រៀងបទចម្រៀងសឹម តាមយោបល់លោក គឺត្រូវស្វែងយល់ពីបទកំណាព្យសាមញ្ញ ពីព្រោះសឹមជាសិល្បៈធម្មតា បរិវេណសម្តែងមិនមានកំណត់។ អ្នកច្រៀងសឹមត្រូវមានក្តីចំណូលចិត្តប្រាកដ រីឯសូរសម្លេងយើងអាចហាត់រាស់ថ្ងៃបន្តិចម្តងៗ សន្សឹមសូរពាក្យឃ្លោងឃ្លាឡើងចុះដូចម៉្តេចនោះ នឹងជ្រាបចូលក្នុងអារម្មណ៍ របស់មនុស្សម្នាក់។ បច្ចុប្បន្នសិល្បករប្រជាជន ស្វឹនហា្វច់ (Xuan Hoach) បានចូលនិវត្តន៍ទៅហើយ ប៉ុន្តែលោកនៅតែជួយបន្តណែនាំសិល្បៈវ័យក្មេង ក្នុងសាលចម្រៀងរបាំតន្រ្តីវៀតណាម ក្នុងដំណើរហាត់ច្រៀងសឹមនិងដេញពិណ។ ក្រៅពីនោះ លោកនៅបើកថ្នាក់បង្រៀនច្រៀងសឹមបន្ថែមជូនមនុស្សវ័យកណ្តាលនិងវ័យក្មេង ដែលមានចំណូលចិត្តជាមួយប្រភេទសិល្បៈតន្ត្រីប្រជាប្រិយនេះ។
ទន្ទឹមនោះ សិល្បករប្រជាជន ស្វឹនហា្វច់ (Xuan Hoach) បានស្គាល់ជាព្រឹទ្ធាចារ្យសិល្បៈម្នាក់ របស់សិល្បៈចម្រៀងសឹម លោកនៅបានស្គាល់ជាសិប្បករមានថ្វីដៃក្នុងការ បង្កើតពិណជនជាតិ។ ជុំវិញបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវរបស់លោក ជាកន្លែងដែលយើងខ្ញុំអង្គុយសំណេះសំណាល បានព្យួរពេញទៅដោយពិណជនជាតិ។ ច្នៃឧបករណ៍តន្រ្តីជនជាតិមួយប្រភេទ គឺជាជាសិល្បៈមួយ លោកចែករំលែកថា កាលដំបូងធ្វើដើម្បីបំពេញចំណូលចិត្តរបស់ខ្លួន។ លោកបានច្នៃឧបករណ៍តន្ត្រីជនជាតិផ្សេងគ្នាជាច្រើន ដូចពិណខ្លោក ទ្រ ខ្លុយ។ល។ ធ្វើដោយវត្ថុធាតុធម្មជាតិដូចជា ឫស្សី ពក ខ្លោកសូត្រនាង។ល។ ប្រការពិសេសពិណដែលសិល្បករប្រជាជន ស្វឹនហា្វច់ (Xuan Hoach) ច្នៃ មានខ្សែធ្វើអំពីសូត្រនាងតូច ដូច្នេះហើយបានជាមានសូរសម្លេងខុសប្លែកដោយឡែក ឮពិរោះរណ្តំនិងកក់ក្តៅចិត្តជាងវត្ថុធាតុផ្សេងៗ។ លោកមិនត្រឹមបង្កើតបានពិណដែលមានសូរបរិសុទ្ធថ្លា នៅទាំងចង់ឲ្យវាមានលក្ខណៈរូបរាងព្រលឹងជាតិវៀតណាម។ ឧទាហរណ៍ ដូចគំនិតឆ្លាក់រូបសត្វកន្ទុំរុយឫស្សីក្រមិចក្រមើម ល្អប្រណិតដែលមានលក្ខណៈជាតិវៀតណាម លើពិភពលោកគ្មានទីណាមឆ្លាក់នៅលើក្បាលពិណឡើយ។
ក្រៅពីការដេញពិណនិងច្រៀងសឹម សិល្បករប្រជាជន ស្វឹនហា្វច់ (Xuan Hoach) នៅជាអ្នកបង្កើតចេញពិណពិសេសនេះ។ សិល្បករប្រជាជនស្វឹនហា្វច់ (Xuan Hoach) ច្នៃរចនាតុបតែងលើពិណ ដែលលោកទើបធ្វើរួចសម្រេច។ ពិណដែលលោកបង្កើតឡើងសុទ្ធតែប្រើប្រាស់វត្ថុធាតុខ្សែសូត្រនាង ដើម្បីធ្វើខ្សែពិណ។ |
ជាតន្ត្រីករម្នាក់មានបទពិសោធន៍ជាង៣០ឆ្នាំ សហការជាមួយសាលចម្រៀងរបាំតន្ត្រីវៀតណាម តាមសិល្បករប្រជាជន ស្វឹនហា្វច់ (Xuan Hoach) ក្នុងចំណោមដើមពិណដែលលោកធ្វើ ពិណខ្លោកជាឧបករណ៍តន្រ្តីមានដំណាក់កាលធ្វើយូរបំផុត ប្រភេទឧបករណ៍តន្រ្តីនីមួយៗ មានរបៀបដេញពិសេសដោយឡែក របស់វា ពិបាកកេះបំផុតគឺចាប៉ីខ្សែពីរ។
ទោះបីលោកចូលនិវត្តន៍តាំងពីឆ្នាំ២០១២ តែសិល្បករប្រជាជន ស្វឹនហា្វច់ (Xuan Hoach) ព្រមទាំងសិល្បករសិល្បការិនី បានចូលរួមបង្រៀនច្រៀងទំនុកបទចម្រៀងសឹម និងសម្តែងឧបករណ៍តន្រ្តីជនជាតិ ឲ្យមិត្តយុវវ័យនៅមជ្ឈមណ្ឌលអភិវឌ្ឍន៍តូរតន្ត្រីវៀតណាម ទន្ទឹមនោះ មានសម្តែងកន្លះខែម្តង នៅក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលរួមប្រាស្រ័យវប្បធម៌វិថីបូរាណហាណូយ ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយសិល្បៈជនជាតិវៀតណាម ដល់ភ្ញៀវអន្តរជាតិមកទេសចរណ៍នៅហាណូយ។
ក្នុងការរួមចំណែករបស់ខ្លួន មកលើខឿនសិល្បៈតន្រ្តីជនជាតិ សិល្បករ ស្វឹនហា្វច់ (Xuan Hoach) ទទួលបានកិត្តិនាមជាសិល្បករប្រជាជនឆ្នាំ២០០៧ ហើយក៏ជាសិល្បករម្នាក់ក្នុងចំណោមសិល្បករ របស់វៀតណាម បានអង្គការ World Masters -មហាគ្រូពិភពលោកទទួលស្គាល់ជាសិប្បករពិភពលោក។៕
អត្ថបទ៖ ង៉ឹនហា រូបថត៖ តឹតសើន