ត្រង់ឈ្មោះ “ឡុងចុង (Wolong)" របស់ភោជនិយដ្ឋាននៅខណ្ឌប៊ិញថាញ (Binh Thanh) គឺយកនាមតាមតួអង្គ Zhuge Kong Ming ឧបរាជនគរស៊ូហាន ជានគរមួយក្នុងចំណោមនគរទាំងបី នគរវ៉ី(អ៊ួយ) – នគរស៊ូហាន – នគរវ៉ូ(តុងអ៊ូ) ក្នុងរឿងសាកុកបែងបំណែកចែកភូមិសាស្រ្ត។
មើលពីក្រៅទៅ ភ្ញៀវនឹងឃើញនូវបរិយាកាសដ៏ធំទូលាយ ដោយមានផ្ទៃដី១.៧០០ម៉ែត្រការេ ដូចជាជំរុំកងទ័ពមួយ មុនយុទ្ធនាការសម័យសាមកុក កន្លងទៅជិត២០០០ឆ្នាំ។ ច្រកចូល ”ជំរុំឡុងចុង (wolong)” ដោតបង្គោលបង្កើតធ្វើជារបង ជ្រុងខាងឆ្វេងមានខ្ទមឆ្មាំល្បាត់។
 ភោជនិយដ្ឋានមានផ្ទៃដី១.៧០០ម៉ែត្រការេ នៅខណ្ឌប៊ិញថាញ (BinhThanh) (ទីក្រុងហូជីមិញ) បានរចនាដូចជាជំរុំ នៅក្នុងភាពយន្តសាមកុក។  ភោជនិយដ្ឋាន “ជំរុំឡុងចុងេ (wolong)” ជាមួយតុអាហាររបស់ភ្ញៀវ បានរចនាដោយឫស្សី ពក តាមបែបរចនាបទបូរាណ។  មណ្ឌលភោជនិយដ្ឋានបានបែងចែកទៅតាមនគរទាំងបី គឺនគរវ៉ី (អ៊ួយ) នគរស៊ូហាន នគរវ៉ (តុងអ៊ូ) នៅក្នុងរឿងសាមកុក។  ច្រកចូលភោជនិយដ្ឋានមានបង្គោលដាំបង្កើតជារបងជំរុំ។  ខ្ទមឆ្មាំល្បាត់ “ជំរុំឡុងចុង (wolong)“ រចនាដូចក្នុងភាពយន្តរឿងសាមកុក។  ស្តង់តូចរចនាបែបរង្វន់មូល មានតុបតែងរូបភាព ក្បូនយុទ្ធសាស្រ្តដូចសម័យសាមកុក។  អនុទិដ្ឋភាពតុបតែងនៅក្នុងស្តង់កងទ័ព។  ក្បូនយុទ្ធសាស្រ្តរបស់កងទ័ពសេះ នៅក្នុងភោជនិយដ្ឋាន “ជំរុំឡុងចុង (wolong)”។ |
បរិយាកាសភោជនិយដ្ឋាន “ជំរុំឡុងចុង (wolong)” បន្តបើកទូលាយកសាងស្តង់សំពត់ធម្មតាយ៉ាងច្រើន ប្រភេទធំសម្រាប់ឲ្យមេទ័ព និងប្រភេទតូចសម្រាប់អង្គភាពទាហានដូចជា ទ័ពថ្មើរជើង កងទ័ពរទេះ កងទ័ពសេះ កងទ័ពរងរបួស។ បើដូចនៅក្នុងសម័យសង្គ្រាមសាមកុក ជំរុំនីមួយៗជាកន្លែងនៅសម្រាប់អង្គភាពប្រយុទ្ធមួយ តែឥឡូវនេះ វាជាបរិយាកាសសម្រាប់ភ្ញៀវហូបអាហារនិងស្វែងយល់ពី “ជំរុំឡុងចុង (wolong)” ចាប់ពីបុគ្គលិកបម្រើ ម៉ឺនុយអាហាររហូតដល់គ្រឿងប្រដាប់ប្រដា វត្ថុតុបតែង...។ល។ សុទ្ធតែរំលឹកឡើងរូបភាពនៃសម័យកាលមួយ ដែលបានទុកកេរ្តិ៍ឈ្មោះនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តចិន។
ក្នុងស្តង់កងទ័ព នៅលើជញ្ជាំងតុបតែងបន្ថែមសម្លៀកបំពាក់ស្បែកខ្លាក្លែងក្លាយ បង្កើតថែមភាពអង់អាច។ ក្នុងតុអាហារ ភ្ញៀវដូចជាបានវិលត្រឡបទៅសមរភូមិសង្គ្រាមសាមកុក ដោយមានផែនទី គូរបង្ហាញពីសមរភូមិប្រយុទ្ធនៃនគរទាំងបី នគរវ៉ី (អ៊ួយ) នគរស៊ូហាន នគរវ៉ូ (តុងអ៊ូ)។ ពេលនេះ ចៃដន្យ មានទាហានម្នាក់ពាក់សម្លៀកបំពាក់ប្រយុទ្ធ ពីទីណាមកដល់ជូនបញ្ជីបូរាណ ធ្វើដោយបន្ទះរនាបពកចងតភ្ជាប់ជាមួយគ្នា ប្រដូចជាក្បូនសាស្រ្តាយុទ្ធសាស្រ្ត។តាមការពិត នោះជាបុគ្គលិកបម្រើនាំយកម៉ឺនុយអាហារ អញ្ជើញភ្ញៀវជ្រើសរើសអាហារទេ។ ជាពិសេស គួរតែបម្រើដូចធម្មតា តែពួកគេសុទ្ធតែហៅភ្ញៀវដោយភាសាសព្ទ ”លោកម្ចាស់” “បងស្រី”...។ល។ ផ្ទុយទៅវិញ ភ្ញៀវអាចហៅអ្នកបម្រើដោយសព្ទថា “ទាហាន” “អាប្អូន” ឬ "ប្អូនស្រី"។ របៀបហៅនេះ ធ្វើឲ្យនរណា ពេលមកភោជនិយដ្ឋាន “ជំរុំឡុងចុង (wolong)” សុទ្ធតែបង្ហាញពីទឹកចិត្តគាប់ហទ័យទាំងអស់។
សំឡឹងម៉ឺនុយអាហារមានឈ្មោះ “អាហារជាក្បូនយុទ្ធសាស្រ្ត” ធ្វើអំពីពក ភ្ញៀវបែរជាមានចំណាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង ចំពោះអាហារសុទ្ធតែមានលក្ខណៈសាមកុកដូចជា៖ “ល្បិចបញ្ឆោត” “ឆាវឆាវ” “Hsiahou Tun” “សេះចម្បាំង”...។ល។ ទើបពិសាអាហារ ”ក្បួនយុទ្ធសាស្រ្ត” រួមជាមួយមិត្តភក្តិផង ស្វែងយល់ពីបរិយាកាស “ជំរុំឡងចុង(wolong)” ពិតជាការពិសោធន៍ពិសេសដល់ភ្ញៀវ បំផុតជាអ្នកដែលចូលចិត្តកម្រងរឿងសាមកុក។
រាត្រីមកដល់ បរិយាកាស “ជំរុំឡងចុង (wolong)” កាន់តែពភ្លឺចិញ្ចាចក្រោមផើងភ្លើងដែលធ្វើដោយអំពូលភ្លើង។ រទេះដឹកជញ្ជូនអាហារក៏ជាមធ្យោយបាយអនុវត្តយុទ្ធសាស្រ្តប្រើភ្លើង បានដាក់នៅក្បែរជ្រុងម្ខាងភោជនិយដ្ឋាន កាន់តែបង្កើតភាពអង់អាចក្លាហានរបស់ទាហាន មុនការប្រយុទ្ធម្តងៗ។
 ម៉ឺនុយអាហារបានរចនាធ្វើអំពីបន្ទះឈើ ពក ឬឫស្សី ចងតភ្ជាប់ជាមួយគ្នាដូចជាទំព័រសៀវភៅ។  ម៉ឺនុយអាហារមានឈ្មោះអាហារជាក្បូនយុទ្ធសាស្រ្ត មានមុខម្ហូបអាហារវៀតណាមសុទ្ធសាធ។  បុគ្គលិកបម្រើសុទ្ធតែពាក់សម្លៀកបំពាក់ដូចសម័យសាមកុក។  អាវក្រោះបានដាក់កណ្តាលភោជនិយដ្ឋាន សម្រាប់ភ្ញៀវពាក់និងពិសោធន៍។  ភ្ញៀវពាក់សាកអាវក្រោះ។  ភ្ញៀវរួមប្រាស្រ័យជាមួយគ្នា បង្ហាញពីភាពរំភើបសប្បាយចិត្ត ដូចវិរបុរស សម័យសាមកុក។  ស្តង់តូចៗក៏បានរចនាមិនដូចគ្នា សម្រាប់បម្រើភ្ញៀវ។  ឃ្លាំងអាហាររបស់ភោជនិយដ្ឋាន ហៅថាឃ្លាំងអាហារ។ |
ភោជនិយដ្ឋាន”ជំរុះឡុងចុង (wolong)” ក៏មានអាវក្រោះស្រាប ដើម្បីភ្ញៀវចូលតួអង្គជាមេទ័ព និងថតរូបធ្វើជាអនុស្សវរីយ៍ជាមួយ ”ទាហាន” កាន់ខែល កាំបិតឈរអមនៅក្បែរ។ ក្រៅពីនោះ ភាពសម្បូរសប្បាយទូលាយចិត្ត របស់អ្នកស្រុកនៅភាគខាងត្បូន ភ្ញៀវនៅអាចរួមប្រាស្រ័យចងសម្ពន្ធភាពជាមួយគ្នា បង្ហាញពី “ទឹកចិត្តភាតរភាព” និងបាននិយាយបរិយាយអំពីរឿងសាមកុក ដែល ទាក់ទាញឌិតអារម្មណ៍ក្នុងមនុស្សគ្រប់គ្នា៕
អត្ថបទ៖ ង្វៀនវូថាញដាត រូបថត៖ ថុងហាយ
