តំបន់ដីធ្វីលិញ កាលពីដើម មានឈ្មោះហៅថា ធ្វិអាយ ស្ថិតនៅសង្កាត់លិញណាម (ខណ្ឌហ្វាងម៉ាយ ហាណូយ)។ រដូវបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីមកដល់ អ្នកភូមិធ្វីលិញរៀបចំពិធីបុណ្យភូមិ តែពិធីប្រកួតដណ្តើមគ្រាប់បាល់ដើមឆ្នាំ ជាចំណុចសំខាន់ ជាលក្ខណៈវប្បធម៌ទាក់ទាញ ហើយពិសេសបំផុតក្នុងថ្ងៃបុណ្យ។
តាមចាស់ព្រឹទ្ធាចារ្យក្នុងតំបន់ ការក្រកួតដណ្តើមគ្រាប់បាល់ជាមុខវិជ្ជាហ្វឹកហាត់កងទ័ព របស់លោកដឹកថាញហាយ ជាអ្នកបង្កើតភូមិស្រុកធ្វិអាយ តែមានដំណាលថាលោកជាមេទ័ពម្នាក់របស់អាទិទេពឡិញឡាង។ កាលពីដើម រាល់ពេលហ្វឹកហាត់កងទ័ពត្រៀមបម្រុងវាយខ្មាំង លោកដឹកថាញហាយ ប្រើមុខវិជ្ជាប្រកួតដណ្តើមគ្រាប់បាល់សម្រាប់ហ្វឹកហាត់កងទ័ព ហាត់ប្រាណ ជារបៀបរៀបចំឲ្យកងទាហាន។ ដើម្បីរំលឹកដល់គុណបំណាចរបស់បុព្វការីជន រៀងរាល់ឆ្នាំអ្នកភូមិបើកពិធីប្រកួត បានប្រព្រឹត្តទៅក្នុងរយៈពេលបីថ្ងៃគឺថ្ងៃទី៤ ថ្ងៃទី៥ និងថ្ងៃទី៦ខែ១ចន្ទគតិ។
 ចាស់ព្រឹទ្ធាចារ្យ ក្នុងភូមិរោទិ៍ស្គរលើកទឹកចិត្តបុរសក្នុងភូមិប្រកួតប្រជែងគ្នា។  ការប្រកួតមួយលើកៗមានបួនក្រុម ក្រុមនិមួយៗមានពីរនាក់ដណ្តើមគ្រាប់បាល់ដែលធ្វើអំពីឈើ។  ដូចជាឈ្មោះហៅ ប្រកួតដណ្តើមគ្រាប់បាល់នៅភូមិធ្វីលិញ ដណ្តើមតែគ្រាប់បាល់ ជៀសវៀងរងរបួសដល់ក្រុមមិត្ត។  បុរសនៅភូមិធ្វីលិញប្រកួតគ្នានៅបុណ្យប្រកួតដណ្តើមគ្រាប់បាល់។  កីឡាករក្មេងៗរបស់ក្រុមប្រកួតគ្រាប់បាល់ភូមិធ្វីលិញប្រកួតប្រជែងគ្នា។  គ្រាប់បាល់ធ្វើអំពីឈើខ្នុរមានទម្ងន់ជាង២០គីឡូក្រាម អស់ពីលើកឡើង ដល់ឱប ននៀល ដណ្តើមគ្នា គ្រាន់តែដើម្បីនាំទៅកាន់រណ្តៅតូចនៅជ្រុងទីលានទាំងបួន។ នៅគឺរបៀបដែលបុរសនៅភូមិធ្វីលិញ បង្ហាញពីកម្លាំងរបស់ខ្លួនក្នុងការប្រកួតដណ្តើមគ្រាប់បាល់។  មនុស្សគ្រប់គ្នាក្នុងភូមិមកគាំទ្រលើកទឹកចិត្តឲ្យការប្រកួតប្រពៃណីរបស់ភូមិធ្វីលិញ។ |
ដណ្តើមគ្រាប់បាល់ គឺជាប្រភេទកីឡាមិនត្រឹមតែត្រូវការមានកម្លាំង ស៊ូទ្រាំបាន តែទាមទារឲ្យអ្នកលេងមានភាពឆ្លៀសវៃ សាមគ្គី និងល្បិចកល។ កម្លាំងទប់ទល់ដណ្តើមគ្រាប់បាល់បានត្រូវលើកឲ្យខ្ពស់ ទន្ទឹមនោះនៅមានយុទ្ធវិធីស្មារតីក្រុម ត្រូវគួបផ្សំគ្នាដើម្បីដណ្តើមយកជ័យជំនះ ក្នុងការប្រកួតនេះ។ ចូលរួមការប្រកួតគ្រាប់បាល់មានបួនក្រុម ក្រុមនីមួយៗមានពីរនាក់ចង់ខ្សែចង្កេះដូចគ្នា។ ទីលានប្រកួតមានប្រាំរណ្តៅ មានរណ្តៅមួយនៅចំកណ្តាល និងបួនរណ្តៅទៀតនៅគ្រប់ជ្រុងទីលានទាំងបួន។ មានបួនក្រុម ក្រុមនិមួយៗមានពីរនាក់ អ្នកលេងធ្វើគ្រប់យ៉ាង ដើម្បីនាំយកគ្រាប់បាល់ត្រឡប់ទៅរណ្តៅ របស់ខ្លួន ក្រុមណាយកជ័យជំនះបានបីលើក ក្នុងការប្រកួត គឺក្រុមនោះឈ្នះ។ ក្រោយបទបញ្ជារបស់អាជ្ញាកណ្តាល ក្រុមទាំងបួនដណ្តើមយកគ្រាប់បាល់ ដែលបានដាក់នៅកណ្តាលទីលាននាំយកទៅដាក់ក្នុងរណ្តៅរបស់ខ្លួន។
បុណ្យប្រកួតដណ្តើមគ្រាប់បាល់នៅភូមិធ្វីលិញ អ្នកចូលរួមការប្រកួតមានគ្រប់អាយុទាំងអស់។ យោងទៅតាមអាយុរបស់មនុស្សគ្រប់គ្នា មានគ្រាប់បាល់ដែលមានទម្ងន់ខុសពីគ្នាដែរ។ គ្រាប់បាល់សម្រាប់កុមារគឺផ្លែក្រូចថ្លុងធំដែលសម្រាប់បូជា អ្នកដែលបង្កើតភូមិស្រុក ក្នុងបីថ្ងៃបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មី។ យុវជន ជំទង់ប្រកួតជាមួយគ្រាប់បាល់ ធ្វើអំពីឈើខ្នុរមានទម្ងន់ពី១៥ដល់៣០គីឡូក្រាម។ ដូចជាឈ្មោះហៅរបស់ពិធីបុណ្យ ហើយអ្នកចូលរួមដណ្តើមតែគ្រាប់បាល់ មិនចាប់ ផ្តួលមនុស្ស មិនធ្វើឲ្យរងរបួសដល់ដៃគូ។ រាល់លើក ក្រុមណានាំបានគ្រាប់បាល់មកកាន់រណ្តៅខ្លួនឯង នឹងទទួលបានរង្វាន់តូចមួយ ក្រោយបីលើកបន្តបន្ទាប់រៀងគ្នានឹងទទួលបានរង្វាន់ធំហើយបានជ័យជំនះ។
សព្វថ្ងៃ ដោយនគរូបនីយកម្មខ្លាំងក្លាភូមិលិញណាម បានក្លាយជាសង្កាត់មួយរបស់ទីក្រុងហាណូយ ប៉ុន្តែមិនមែនដោយសារតែហេតុនេះទេ ទើបទំនៀមទម្លាប់សាបសូន្យ។ បុណ្យកួតដណ្តើមគ្រាប់បាល់ដើមនិទាឃរដូវ ប្រពៃណីរៀងរាល់ឆ្នាំរបស់អ្នកភូមិធ្វីលិញ បាននាំមកបរិយាកាសរីករាយសប្បាយជូនមនុស្សគ្រប់គ្នា។ តាមរយៈនោះរួមចំណែករក្សា ស្នងបន្តតម្លៃវប្បធម៌ដ៏កម្រដែលដូនតាបន្សល់ទុកមក៕
|
គ្រាប់បាល់ធ្វើអំពីឈើខ្នុរមានទម្ងន់ជាងម្ភៃគីឡូក្រាមបានលើឡើង ហើយឱប ននៀល ដណ្តើមគ្នា ដើម្បីនាំទៅដាក់ក្នុងរណ្តៅតូចនៅជ្រុងទាំងបួន។ នេះគឺជារបៀបដែលបុរសនៅភូមិធ្វីលិញបង្ហាញ ពីកម្លាំងរបស់ខ្លួនក្នុងការប្រកួតដណ្តើមគ្រាប់បាល់។ |
រូបថតនិងអត្ថបទ៖ វៀតកឿង
